“Tijdelijke” contracten en afkoopsommen?

Mensen die mij kennen weten dat ik regelmatig kijk naar bijzondere sectoren en probeer te vertalen wat daar gebeurt, bijvoorbeeld met exceptionele talenten, naar hoe de ‘gewone’ wereld daarmee om zou kunnen gaan. Een van die sectoren is de topsport. Misschien kunnen we op het gebied van arbeidsverhoudingen daar ook wel iets van leren. Een gedachte-experiment.

In het huidige model van arbeidsverhoudingen zien we dat heel veel werk flexibiliseert. Vaak tot ongenoegen van beide partijen, want daar waar veel lager geschoolde medewerkers nu ineens flexibel worden (en dat niet willen) omdat de werkgever dat prettig vind, is het bij veel talenten juist andersom. Deze zijn zeer mobiel, hetzij als zelfstandig professional, hetzij omdat ze gewoon een paar maanden opzegtermijn hebben. Het verloop onder bijvoorbeeld gewilde technici, IT’ers en andere zeer talentrijke mensen is hoog. Tot groot ongenoegen van de werkgevers. Immers is bij elke euro investering in zo iemand de vraag: gaan we die terugverdienen? Kunnen we ze wel zoveel buiten het bedrijf laten netwerken? De contacten zijn nuttig, maar het risico op vertrek wordt er groter door.

Tijdelijk contract

In de topsport, met name het voetbal, is dat natuurlijk ook het geval. Daar traint men ze wel omdat ze dan meer waard worden, maar vooral omdat ze beter zijn voor het team en je dan meer wint. Alle topsporters zijn per definitie ook flexwerkers, ze hebben allemaal een tijdelijk contract.

In die contracten staat vaak een afkoopsom, niet altijd, maar dat zou in mijn optiek wel moeten.

De vraag is: zou je als persoon, als individu, een contract voor langere termijn bij een organisatie aan gaan als die organisatie die zelfde commitment afgeeft? Dus jij tekent voor zeg 5 jaar. Als een van beide het contract wil opzeggen kost dat een bedrag, bijvoorbeeld een half jaar salaris of zo. Jij geeft een commitment af voor een bepaalde tijd en het bedrijf dus ook.

Uiteraard kan je hier ook doelstellingen aan koppelen, hoewel doelstellingen van enkele jaren in de huidige snel ontwikkelende markt natuurlijk heel moeilijk zijn om te concretiseren.

De vraag is: zou dit een mogelijk model zijn voor de toekomst? Om de grote talenten langer aan je te binden? Wederzijdse commitment?