Tango op de werkvloer

Gedurende mijn reis heb ik, eindelijk Tango op de werkvloer van Aukje Nauta gelezen. Een (gratis) (e) boek over veranderende arbeidsrelaties van een wetenschapper, en SER kroonlid, wiens visies ik doorgaans deel. Iemand die, net als mij, gelooft dat inzetbaarheid de oplossing is voor veel problemen die we hebben en dat de huidige heilige huisjes een probleem vormen. 

Schrijfstijl

De schrijfstijl van het boek is niet de mijne. De auteur is wetenschapper en schrijft dus als zodanig, met veel verwijzingen naar onderzoeken. Dat maakt het voor mij niet prettig leesbaar, bij elke verwijzing denk ik: en wie zegt dat het onderzoek correct is? Hoe is het uitgevoerd? Ik zie zelf altijd liever anekdotische ‘bewijzen’, hoewel ik weet dat de meningen daar over verdeeld zijn. Voor hen die dus, in tegenstelling tot mij, een heilig geloof in de wetenschap hebben zal dit geen probleem zijn. 

Inhoudelijk

Inhoudelijk staat er geen onzin in het boek, behalve misschien de zin dat veel niet vakbondsleden profiteren van het werk van de vakbonden. Ik ben van mening dat veel niet vakbondsleden lijden onder het werk van de vakbonden (en veel leden ook trouwens). Dit komt voort uit mijn oude werk als beloningsonderzoeker waarin vaak bleek dat vrije sector werkers veel meer loonsverhoging kregen dan CAO gebonden sectoren. Maar inhoudelijk staat er geen onzin in. Het centrale thema van het boek, it takes two, or three, to tango is iets dat ik ook geheel onderschrijf. Werkgevers, werknemers en de overheid moeten samenkomen tot nieuwe arbeidsverhoudingen en een nieuwe arbeidsmoraal.

Ik vind het persoonlijk jammer dat er niet meer anekdotes in staan. Veel wordt gestoeld op algemeen onderzoek, zelden komen er praktijkvoorbeelden aan te pas. Degene die er staan zijn wel erg de moeite waard. Zo haalt ze een aantal keer ‘pareltjes’ aan in CAO’s, afspraken die echt innovatief zijn en gunstig voor zowel werknemer als werkgever, maar niet heel erg veel voorkomen. Jammer hieraan is ook dat een aantal voorbeelden van personen zo ver geanominseerd zijn dat het lastig is in te schatten of ze echt zijn of dat ze verzonnen zijn.

Interessant is het stuk over de i-deals. Hierbij gaat men uit van individuele afspraken tussen werkgever en werknemer. Dus niet meer alles collectief. Zelf geloof ik dat er geen gelijke monniken zijn, dus je ook geen gelijke kappen moet hebben. Dat wordt hiermee in een model gegoten dat veel mensen nodig hebben om ermee om te kunnen gaan.

Conclusie

Het boek is zeker de moeite waard, alleen is de schrijfstijl en opbouw niet de mijne. Ik ben wat praktischer van aard en zie graag anekdotische voorbeelden, die er zeker zijn. Ik denk dat mensen die meer een wetenschappelijke onderbouwing zoeken het boek veel beter zullen waarderen. Ik geef het 3 van de 5 sterren.