Willen we flexibiliteit of toch eigenlijk niet?

Voor mij ligt het Nieuwsblad Geldermalsen met deze week als kop: “Gemeente wil rem op externe inhuur”.  Op basis van een notitie van de gemeente Assen over dit onderwerp, heeft de betrokken wethouder voor de raad van Geldermalsen een beleidsnotitie opgesteld waarbij vertrekpunt is om de externe inhuur zoveel mogelijk te beperken. De kosten van de externe inhuur zijn met het oog op de beoogde bezuinigingen een dankbaar onderwerp.  Het terugbrengen van inhuur wordt algemeen gezien als een zeer goede manier om uitgaven te verminderen.

Kosten stabiliteit veelal veel hoger

Het is naar mijn idee het zoveelste signaal waaruit blijkt dat er op vele niveaus van de samenleving  een slecht beeldvorming is over de voordelen van flexibiliteit. Dat de kosten van stabiliteit veelal veel hoger zijn, lijkt niet relevant.

Een ander voorbeeld is de kritiek op bonusbeleid. Ik begrijp dat er vraagtekens gezet kunnen worden bij de hoogte van bonussen. Het grote voordeel van een bonus beleid is echter dat de salariskosten structureel minder snel stijgen. Bovendien is de bonus in de regel niet “pensionabel” en dat scheelt een slok op een borrel.

Jarenlang is er “gestreden” om ons arbeidsbestel op vele niveaus flexibeler te maken en daarin heeft Nederland naar mijn idee op onze eigen poldermanier grote stappen weten te zetten. Het lijkt er echter op dat het sentiment van de aversie tegen relatief hoge vergoeding & beloning zodanige invloed krijgt, dat onze “verworvenheden” van flexibiliteit onder druk komen te staan.

De excessen kunnen / moeten aangepakt worden. Dat is wat anders dan stoppen met een proces dat naar mijn overtuiging de smeerolie op onze arbeidsmarkt is.