De voordelen van werken met interim-professionals. Door een Wall Street bril bekeken.

Je kunt over de ZiP economie, over het samenwerken tussen organisaties en (zelfstandige) interim professionals, praten in termen van co-creactie, samenwerken, benutten van talenten, het nieuwe organiseren, netwerkeconomie. Je kan de voordelen van het werken met externen ook heel anders benaderen.

Op het business-blog Bloomberg legt Alice Schroeder, voormalig Wall Street analist, uit hoe het werken met (veel) externen bijdraagt aan het verhogen van de aandeelhouderswaarde van organisaties en dus steeds populairder wordt in de VS.

Groeiende aantal interimmers

Alice Schroeder is auteur en columnist en schreef onder andere een boek over Warren Buffet. Voorheen was ze analist op Wall Street. In haar column “Happy Contingent Labor Day, Temp Workfoce” schrijft ze over de trend in de VS dat nieuwe banen – als die al gecreëerd worden – zelden vaste banen zijn. Nieuw aan te trekken personeel wordt vooral op tijdelijke basis ingehuurd. Via korte dienstverbanden of als zelfstandige. Dat laatste is  een relatief nieuw fenomeen in de VS, maar het aantal groeit wel hard. “By some broadly defined measures, contingent workers [verzamelterm voor iedereen zonder vast contract, hjr] already represent 25 percent of the workforce – a figure that’s steadily rising.”  Deze trend heeft in de VS nog een tamelijk negatieve klank. Flex medewerkers worden gezien als mensen die eigenlijk op zoek zijn naar een vaste baan.

Schroeder ziet voor de lange termijn echter ook positieve kanten. “Younger people are more mobile and don’t want to be shackled to one employer by their benefit packages. Older people would rather have some opportunity to work than none at all. Contingent work has the potential to partially bridge the enormous gulf between the secure work and high benefits that former generations enjoyed, and today’s scant supply of either one.”

Flexibele kosten is ‘king’ op Wall Street

Alice Schroeder werkt de voordelen voor de werkgevers verder uit. Minder vaste mensen op de pay-roll betekent minder kosten aan secundaire arbeidsvoorwaarden, minder verzekeringspremies en minder kosten aan administratie. In de VS betalen bedrijven meer werkloosheidsbelasting als ze meer mensen ontslaan. Schroeder zegt: neem minder mensen aan, dan betaal je later ook minder werkloosheidsbelasting. De kosten voor pensioenen rijzen de pan uit: heb je ook geen last van bij externen.

Ze wijst verder op de hoge kosten van ‘hiring and firing’, kosten die nog als eens vergeten worden wanneer de kosten van arbeid worden uitgerekend (bijvoorbeeld om een vergelijking te maken met de kosten van externen) : “ Hiring, firing and rehiring is the most fundamental cost of having employees: From interviews, background checks, drug tests, benefits processing and training on the way in, to the cost of reversing all that on the way out. If someone is hired to replace the departing employee, the process begins again. You can see how much easier it is to save the money by hiring an independent contractor or a worker from a staffing agency. (…) Older workers cost a company disproportionately in benefits, and companies can’t discriminate against them in firing, which makes them reluctant to hire. Contingency work is going to be a solution for many people.” Dat kan je negatief bekijken (geen zorg voor de oudere medewerkers), maar ook wat positiever, namelijk dat die ouderen die voor vaste functies geen kans meer maken tenminste als tijdelijke, externe nog aan de slag kunnen. Schroeder ziet dat het imago van de Amerikaanse zelfstandige interim professional overigens steeds beter wordt en ze meer en meer gezien worden als waardevolle (tijdelijke) aanvulling met extra kwaliteiten.

Een interessant beeld schetst ze als het gaat om de pure ‘Wall Street’ blik ten aanzien van bedrijven. Een bedrijf met een miljard omzet en 100 vaste medewerkers wordt hoger gewaardeerd door de analisten dan een bedrijf met dezelfde omzet maar met 500 medewerkers. Bedrijven worden door die aandelenanalisten beoordeeld op de mate waarin ze in staat zijn snel hun kostenstructuur aan te passen. Lees: zo min mogelijk vaste (personeels)kosten. De tijd dat je opschept hoeveel mensen je vast op de pay-roll hebt staan is voorbij. “ It is only a matter of time before chief executive officers begin bragging about how much their contingent workforce contributes to shareholder value and productivity.”