De flexibele schil in een hybride arbeidsmarkt

De flexibele schil van ingehuurde werknemers wordt gebruikt om snel in de bezetting te kunnen snijden indien nodig. Denk maar aan afgelopen (lees: huidige) economische crisis. Hier waren de flexibele werkkrachten in eerste instantie het dupe van. Maar het moet ook gezegd worden dat zij, de flexibele ingehuurde werknemers, na verloop van tijd worden gemist omwille van hun specifieke kennis, vaardigheden en competenties.  Dit betekent dat organisaties weer terug op zoek moeten gaan naar die talenten. Een hels karwei dat beter of slimmer opgelost kan worden. Maar eerst een aantal voordelen van het hebben van een flexibele schil.

De flexibele schil is een opbrengst in plaats van een kost

Met de inhuur van een freelancer, zelfstandig ondernemer of interim-manager kunnen organisaties de achterblijvende werknemers ontlasten in hun takenpakket. In dat geval is het inhuren van expertise en kennis niet langer een kosten maar op een opbrengst. Dit wordt eveneens bevestigt door Hans Middendorp in P&Oactueel: “De flexibele schil wordt onderschat als instrument bij het realiseren van bezuinigingen op de personeelsbegroting. Door het actief inzetten van deskundigen vanuit een flexibele schil, kan het aantal vaste fte’s nog nét iets verder omlaag.”

Hans Middendorp gaat nog iets verder en zegt: “Met een flexibele schil kan de investering in bijvoorbeeld een beleidsrapport of een projectrapportage veel beter begrensd worden: je kunt een vaste prijs afspreken in plaats van ‘uurtje-factuurtje’. Waar je op de korte termijn duurder uit lijkt te zijn, begrens je als organisatie het risico op uitloop en vertraging en de daarbij horende meerkosten.”

Dit kan zo waar tegenstrijdig klinken aangezien in tijden van crisis de ingehuurde externen als eerste worden ‘ontslagen’. Dit heeft vaak echter niets te maken met hun prestaties noch hun prijs. De flexibele schil is dan immers het dupe van hun vertrouwde en verworven flexibiliteit.

De flexibele schil omarmen als deel van de organisatie

Niet alle expertises en competenties niet doorlopend nodig. Zeker nu organisaties zelf ook steeds meer projectmatig beginnen werken. Dat is dus eigenlijk een indirect pleidooi voor het inhuren van de flexibele schil en schopt vaste werknemers tegen de schenen. Nu zal het met zo’n vaart wel niet lopen, maar mijn inziens is dat wel de ontwikkeling.

Er zijn dus genoeg voordelen voor het inhuren van expertise, maar vooraleer de flexibele schil echt zal doordringen in een hybride arbeidsmarkt zullen organisaties anders moeten gaan redeneren, denken en handelen. Met het oog op het binden en boeien van personeel geeft dat natuurlijk ook grote uitdagingen. Mijn eerste gedachten hierover heb ik al eens medegedeeld in een gepubliceerd artikel: zoek die ZZP’er.