Interim-manager: stap uit de massa!

Interim-management verkeert, op zijn zachtst gezegd, in een identiteitscrisis. Uitval van de vraag, veel gedoe in de media over de (vermeende) hoge tarieven en vragen over de toegevoegde waarde – iedereen kent wel de prijs maar niet de waarde . Veel interim-managers zijn langdurige bankzitters geworden. De burgemeester van het villadorp Laren, waar veel zelfstandige interim-managers en consultants schijnen te wonen, heeft onlangs zelfs de noodklok geluid over de sociale gevolgen (inclusief huiselijk geweld) van langdurige werkloosheid onder deze groep . Vele bemiddelingsbureaus vechten voor hun voortbestaan en worstelen met de vraag hoe zich te positioneren als dienstverlener. Voorlopig lijkt het erop dat zij, een enkeling uitgezonderd, zich hooguit in de marge aanpassen op de nieuwe marktomstandigheden. Hetzelfde geldt voor de RIM waarin een aantal interim-managementbureaus – en de NVIM waarin interim-managers zijn georganiseerd. Beide organisaties, hoe kan het ook anders, kampen met een dramatisch teruglopend ledenaantal.

Interim is uit!

Interim is uit. Vooral bij overheidsorganisaties. Dit vormt een paradoxale situatie omdat de overheid aan de ene kant het ZZP-er schap stimuleert maar dezelfde ZZP-er, in het kader van de bezuinigingen en onder het motto: “eigen volk eerst”, als eerste de organisatie uitschopt. Interim-management heeft in de afgelopen jaren zo’n beetje alle onderscheidende karaktertrekken verloren. Zo verkeren ook reguliere managers steeds meer voor een bepaalde afgebakende periode op een functie om vervolgens over te stappen op een volgende functie. Het doorvoeren van veranderingen, een gebied waarin traditioneel veel interim-managers emplooi vonden, behoort steeds meer tot het domein van de reguliere manager. De groep personen van verschillende pluimage die zich tooit met de ‘titel’ interim heeft inmiddels een legerachtige omvang aangenomen. Daarmee is een enorme inflatie opgetreden over het begrip interim-manager. Daar blijft het niet bij want ook het begrip manager in organisaties is een steeds meer beladen begrip aan het worden. Zoals Mathieu Weggeman in een filmpje op You Tube zegt: “Kent u nog een manager die houdt van planning en control, schudt hem vriendelijk de hand en wens hem van harte welkom in de jaren 80: Het is geweest!!“ Het gaat bij management steeds meer om faciliteren van medewerkers bij de uitvoering van het werk. Daar komt hooguit een beetje planning en control bij. Dat managers, onder invloed van de crisis, verkrampt met planning en control instrumenten, greep op hun situatie (en positie) proberen te houden, zie ik als een van de laatste stuiptrekkingen van de manager oude stijl.

Wil je als ‘interim-manager’ in deze sterk veranderende omgeving onderscheidend zijn, dan moeten er keuzes gemaakt worden. Er is een trend om je steeds meer te profileren op je specifieke expertise. Dat was ook een van de duidelijke boodschappen die opdrachtgevers gaven op een onlangs gehouden NVIM bijeenkomst. Een bijeenkomst die enerzijds schitterde door de openheid van opdrachtgevers maar aan de andere kant een bedroevend aantal aanwezige leden kende. Komt de klant vertellen wat hij wil en dan blijft men thuis lekker in de eigen comfortzone! Overigens is het specialiseren ook niet alles. Men wordt al snel een zogenoemde R professional die vooral werkt aan het verbeteren van zijn Routine maar waarbij vernieuwingen steeds minder aan de orde zijn. Maar goed; de markt dicteert nu eenmaal de vraag.

Wat moet er op mijn visite kaart?

Ik heb mij in het afgelopen anderhalf jaar afgevraagd hoe ik mijzelf als interim-manager in deze sterk veranderende markt moet presenteren. Op mijn business kaartje en internet site stond ook interim-management en organisatieadvies. Dat moest anders maar wat? Allerlei varianten zijn langs gekomen, geprobeerd en weer verworpen. Bijvoorbeeld Meester manager? Hiermee dacht ik aansluiting te vinden bij het oude en vaak gepromote stelsel van Meester-Gezel-Leerling. Maar als je, je als Meester profileert zeg je impliciet ook dat je klant Gezel of Leerling is en dat is commercieel niet handig. Daarnaast is het maar de vraag of de opdrachtgever wel Gezel is, misschien is hij op een aantal vlakken wel meer Meester dan wij als interim-managers zijn. Dan interim-professional. Daar geldt eigenlijk hetzelfde voor omdat het gebruik van het woord professional impliciet kan worden opgevat als men in de klantorganisatie niet professional is. Leo Witvliet wees mij op een gegeven moment er op dat veel interim-managers in het begin van hun carrière een heel ander beroep hadden en deed de suggestie om dat beroep, waarvoor je in de basis bent opgeleid, weer op je business kaartje te zetten. Zo kwam ik op ‘verzekeraar’ maar na enige tijd bevredigde dit ook niet.

Sedert enige weken ben ik bevrijd van het vraagstuk. Als interim-manager ben je zelf het instrument waarmee je in organisaties stapt en dingen probeert te realiseren. Jezelf; dat is je onderscheidende waarde. Dus heb ik alles weggelaten – interim-management en organisatieadvies inclusief de verwijzing naar het lidmaatschap van de NVIM en inschrijving in het Register voor de professionele interim manager. Ik heb alleen Joop Vorst met foto op mijn kaartje gezet met aan de achterkant de kernwaardes waar vanuit ik werk. De eerste reacties zijn veelbelovend.