Rob de Laat: Organisaties polderen te veel rond het thema inhuur.

Rob de Laat heeft al een lange staat van dienst de flex-branche. In 1997 startte hij met Flex Group Nederland, destijds een vernieuwend detacheringsconcept voor professionals. Nadat de Flex Group opging in DPA zat Rob nog even in de board van DPA, maar stapte daar uit om weer zelf nieuwe bedrijven op te zetten. Zo is hij nu directeur/eigenaar van Staffing Management Services (specialist in het beheren en beheersen van de flexibele schil en specifiek externe inhuur), participeert middels zijn investeringsmaatschappij in onder andere een thuiszorgbedrijf en adviseert hij daarnaast nog een studentenuitzendbureau .

Met die ervaring een logische persoon om eens in gesprek te gaan over de markt voor zelfstandige professionals, de stand van zaken rond ‘inhuur’ en hoe organisaties wel of niet bewust bezig zijn met hun beleid rond die inhuur.

HR te intern gericht; Inkoop denkt niet vanuit de business.

Rob, je bent op verschillende manieren actief op het terrein waar vraag en aanbod van interim professionals bij elkaar komen. Wat  is voor jouw het kernwoord waar het nu om draait?

“Transparantie. Dat is het sleutelwoord van de huidige markt.  We gaan naar een situatie toe waar alle aanvragen naar tijdelijk personeel zichtbaar worden, dat alle kandidaten zichtbaar zijn en dat alle verdienmodellen van diegene die iets willen verdienen aan het bij elkaar brengen van vraag en aanbod zichtbaar worden. Kosten, tarieven, risico’s, het wordt al maar transparanter. Dat is een gegeven voor een ieder die actief is in de markt en ook niet meer terug te draaien. De geest is echt uit de fles.”

Jullie zijn met Staffing Management Services vooral actief aan de organisatie kant. Door organisaties te adviseren omtrent inhuur en hen daarbij te ondersteunen. In hoeverre zie je organisaties inspelen op die transparantie en daar gebruik van te maken?  

“Heel veel lichtende voorbeelden van organisaties die op een heel doordachte manier omgaan het  inhuren van interim professionals zie ik nog niet. Er worden zeker stappen gemaakt in anders denken over inhuren. Maar die verandering gaat nog langzaam. Probleem is de verantwoordelijkheid voor inhuur zelden goed belegd is in organisaties.

HR neemt vaak geen verantwoordelijkheid als het gaat om inhuur. Ze richten zich puur op interne zaken, op de mensen die op de payroll staan. Gevolg is dat de afdelingen het oppakken. Om het vervolgens niet meer los te laten. Inkoop afdelingen willen grip hebben, controle en denken vaak te weinig vanuit de business. Standaard reflex is ook dat ze naar minder leveranciers willen. Als je gebruik wil maken van de transparantie van de markt, dan moet je juist naar veel meer leveranciers. Dan krijg je veel meer een gelijk speelveld en kan je de markt goed ontsluiten.

Organisaties, en dan doel ik nadrukkelijk ook op het management, moet zich meer realiseren dat flex een gegeven is. Flex is vaak de grootste externe kostenpost. Dat moet je je afvragen hoe je met dat gegeven om gaat. Hoe wordt het onderdeel van de reguliere bedrijfsvoering? Hoe wordt het opgenomen in het HR beleid? Hoe wordt fix en flex  integraal opgenomen in het capaciteitsmanagement? Toch zie ik nog te veel struisvogelpolitiek. Vanuit het idee dat de flexibilisering wel over gaat.  Maar dat is een misvatting. Flexibiliteit op de arbeidsmarkt en binnen organisaties, hij is er al en hij blijft er. Dus moet je de vraag stellen: wat doen we er mee? Reactief gedrag, afwachten, is per definitief duur.

Organisaties hebben alle mogelijkheid om zelf de markt voor flexibel personeel te ontsluiten. Zo moeilijk is dat niet. Je moet natuurlijk wel een aantal basisprocessen goed op orde hebben.”

In de VS zijn de afgelopen jaren veel grotere stappen gemaakt in het denken en handelen over inhuur en over flexibilisering. Dat terwijl wij toch voorop liepen als het gaat om flexibele arbeid. Hoe komt dat toch?  

“Volgens mij komt dat door onze polder cultuur. Daar waar in de VS de leiding van een organisatie scherp de koers bepaalt, zorgt ons poldermodel er voor dat iedereen over alles mee mag praten en mee beslissen. Wanneer alle stakeholders zich al met de strategie kunnen bemoeien, dan kom je nooit tot innovatieve oplossingen. De stakeholders gaan zich namelijk als belangenbehartigers opstellen. Afdelingen Inko0p en HR zouden proceseigenaren moeten zijn, geen machtspartij. Ze moeten over de grenzen van afdelingsbelang heen durven kijken. Wat is het organisatiebelang. Als met management zelf een beslissende rol  claimt rond inhuur. Dan wordt het gelijk ook allemaal wat minder vrijblijvend. Als er nu iets mis gaat rond ‘inhuur’ dat voelt niemand zich aangesproken. Als HR afdeling zet je jezelf buitenspel als je je dat niet aantrekt.”

Bemiddelingsbureaus zijn te defensief.

Wanneer organisaties steeds meer zelf het initiatief nemen rond het inhuren van externen, wat betekent dat eigenlijk voor de hele bemiddelingsmarkt?

“Een grootdeel van de vragen voor flexibel personeel gaat nu nog via bureaus. Ik geloof er stellig in dat in 90% van de gevallen dat een opportunistische keuze is. Het verschuiven van de verantwoordelijkheid, voor de werving, voor het contract, bij een ander leggen. Ook het gros van de leveranciers van tijdelijk personeel, of het nu om uitzendbureaus gaat of om nichespelers in het interim segment, zijn vaak defensief ingesteld. Je ziet daar toch weinig vernieuwing. Maar dat zal meer en meer gaan veranderen. Dat kan niet anders. Zeker niet wanneer ze zich gaan realiseren dat de marges, die nu zo onder druk staan, zich simpel weg niet gaan herstellen. Want dat die zich niet gaan herstellen, daar ben ik heilig van overtuigd.

Ik zie een vergelijking met de aandelenmarkt of de huizenmarkt. Ook daar zie je dat vraag en aanbod veel transparanter zijn geworden. Er zijn nauwelijks meer makelaars nodig om zicht op de huizenmarkt te krijgen. De transactie om vraag en aanbod bij elkaar te krijgen heeft dus ook bijna geen waarde meer. In de aandelenmarkt zie je nieuwe organisaties op komen die zich helemaal gefocused hebben op de procesverwerking. Daar voegen ze waarde toe, in plaats van geld te verdienen aan de transactie. Door de nieuwe initiatieven kunnen kopers van aandelen veel goedkoper zelf aan de knoppen zitten. Ik verwacht dat ook een groeiend aantal organisaties dezelfde beweging gaat maken als het gaat om het inhuren van hun flex-personeel.”