Hugo-Jan Ruts 30 januari 2013 12 reacties Print Het Rijk wil inhuur ICT-personeel optimaliseren. Maar hoe? Denken we even mee?“In het kader van de ontwikkelingen Compacte Rijksdienst en in het bijzonder die om te komen tot een Rijksbrede strategie op de verschillende inkoopterreinen wordt een onderzoek gedaan naar de mogelijkheden en onmogelijkheden voor optimalisatie van de inhuur van ICT personeel van het Rijk.” Met deze zin legt de “Dienst ICT Uitvoering” (DICTU) van het ministerie van Economische Zaken uit dat zij deze (on)mogelijkheden gaat onderzoeken. In opdracht van de ministeries EZ en BZK. De overheid wil de markt mee laten denken en haar ideeën en inzichten verwerken in het onderzoek. Ook wil DICTU gebruik maken van de kennis die in de markt aanwezig is met betrekking tot trends en bewegingen die binnen de ICT inhuur plaatsvinden. Zodat die veranderingen in de markt kunnen worden meegenomen in het op te stellen voorstel. DICTU verzamelt de input uit de markt en die worden verwerkt in het advies dat zij opstelt voor de inrichting van het Categoriemanagement ICT inhuur binnen de rijksoverheid. Het gaat hier overigens sec om inhuur van ICT’ers die gaan werken “onder leiding en toezicht van de inhuurder (en) waarbij de verantwoordelijkheid ligt bij de inhuurder”. Het gaat dus niet om het uitbesteden van ICT trajecten. Wat mij betreft een lovenswaardig streven om de markt mee te laten denken hoe die inhuur geoptimaliseerd kan worden. Concrete vragen, die denkt mee? DICTU heeft in een vragenlijst een viertal kansen/uitdagingen met bij behorende vragen geformuleerd. Daarop hoopt zij concreet antwoorden te verzamelen. 1. Benut de overheid met haar huidige wijze waarop de inkoop is georganiseerd, in de huidige markt, haar kansen (als voorbeeld: de beste mensen, de gepaste tarieven) op het gebied van inhuur van externe ICT medewerkers? Waar laat de overheid op dat gebied kansen liggen? Welke kansen heeft de overheid op dat gebied wel benut? 2. Welke uitdagingen ziet u als de overheid haar inhuur van externe ICT medewerkers verder uniformeert en centraliseert door invoering van Categoriemanagement? Uitdagingen binnen de overheid, uitdagen buiten de overheid (voor de markt)? Aan welke voorwaarden moet de standaardisatie/centralisatie van de inhuur van ICT medewerkers bij de Rijksoverheid voldoen om succesvoller te zijn? 3. Welke vernieuwingen (meer flexibilisering, vergrijzing, innovatie) in de markt op het gebied van de inhuur op basis van inspanningsverplichting van ICT medewerkers ziet u? Welke vernieuwingen ziet u op het gebied van ICT Inhuur die invloed heeft op uw eigen dienstverlening en zal u gaan inbedden in eigen organisatie; die invloed heeft op gedetacheerde medewerkers; waar volgens u de Rijksoverheid als afnemer rekening mee moet houden; Hoe ziet de inhuur van externe ICT resources eruit in 2020? 4. Hoe kan de Rijksoverheid de inhuur van ICT medewerkers succesvoller maken (meer waar voor minder geld, meer waar voor hetzelfde geld, relatief de beste, meer kennis, matching,)? Wat moet de Rijksoverheid doen om succesvoller te zijn als inlener van ICT medewerkers? Wat moet de Rijksoverheid vooral niet doen om ICT inhuur succesvol te maken? Reacties Nu goed. Aantal relevante vragen die de overheid stelt. Sommigen gaat puur over de ICT markt, andere meer over inhuur en HR. Opvallend in ieder geval dat het fenomeen ZZP in ieder geval niet genoemd wordt. Wie roept…? Dat hoeven geen integrale antwoorden te zijn op alle vragen. Schiet maar. Ik verzamel eventuele reacties tot een gezamenlijke reacties richting DICTU (moet 8 februari binnen zijn). Rechtstreeks reageren eventueel ook via ictinhuurrijk@dictu.nl flexibiliteit, goed opdrachtgeverschap Print Over de auteur Over Hugo-Jan Ruts Hugo-Jan Ruts is 'editor-in-chief' en uitgever van ZiPconomy. Bekijk alle berichten van Hugo-Jan Ruts
– De deur nadrukkelijke open zetten voor ZZP’ers is al een suggestie die – terecht – gegeven is. – De markt voor kwalitatieve ICT wordt krapper; de vraagstukken groter en complexer. De overheid koopt haar matige imago nog te veel af met hoge prijzen.
In het verlengde daarvan: De overheid heeft zo ongeveer de meest aantrekkelijke en boeiendste ICT klussen te doen. Dus dat zou een prachtige werkplek moeten zijn. Dat ‘arbeidsmarktimago’ zou inderdaad veel meer uitgenut kunnen worden, ook richting tijdelijke ICT’ers.
Veel overheden werken met marktplaatsen om hun inhuur te organiseren. Op zich ben ik niet tegen dat fenomeen, maar doe het dan wel goed. Richt het selectieproces zo in dat het niet alleen om prijs gaat maar ook om kwaliteit.
De ‘overheid’ bestaat niet. Al die overheden zijn totaal verschillend. de belastingdienst heeft heel andere behoeften dan een gemeente of een ziekenhuis. Daarom zijn er geen eenvoudige antwoorden deze moeilijke vragen. De eenvoudige vraag is: wat is het probleem? de vervolg vraag: waarom zou automatisering daarvoor een oplossing zijn? als een overheid doel, eisen/voorwaarden en toetsingskader goed kan definieren, dan is inhuur nauwelijks nodig De buren van Dictu (logius) heeft grote stappen in die, mijns inziens goede, richting gezet. Betere vraagarticulatie door gedeelde visie. Minder inspanning en meer resultaat. En enorme besparingen…
Misschien vinden ze hier wat suggesties: http://www.wervingsvisie.nl/wordpress/2010/02/de-markt-is-gek-wat-nu/ Vreemd dat ze het aan ‘de markt’ vragen; het echte belang om hier iets aan te doen, zit niet daar, maar bij de klant zelf.
Hugo-Jan, ik vind het een goed initiatief om ideeen op te doen in de markt. Wel jammer dat juist het aanbieden van ICT-diensten in plaats van ICT-ers uitgesloten wordt. Maar inzake inhuur zou ik graag uitgaan van goed werkgeverschap, conform mijn recente artikel daarover. De beloning zou dus wat mij betreft afgeleid moeten worden van de beloning van vaste medewerkers, met een opslag voor flexibiliteit. De processen, die nodig zijn om vraag en geschikt aanbod bij elkaar te brengen, vragen de nodige aandacht. Ik zou als overheid enkele gespecialiseerde intermediairs selecteren op hun werving- en selectie- en allocatiekwaliteit. De vergoeding zoals gesteld in mijn artikel zou gericht moeten zijn op de dienst (en dus geen % van het uurtarief!). Uitsluiten van ketens van leveranciers! Uiteindelijk wellicht doorgroei naar een model waarin vraag en aanbod (na gebleken geschiktheid) via internet tot stand kunnen komen, dus zonder tussenkomst intermediairs.
Begin om die ICT’ers, die zich al bewezen hebben in hun werkzaamheden voor de overheid te bundelen in één of meer community’s, ongeacht de contractvorm waaronder zij die werkzaamheden hebben verricht (dus vast, ZZP, payroll etc). Zoek voortaan eerst in de community naar geschikte kandidaten en/of nodig hen uit op een aanbestedingsplatform of inhuur-Marktplaats om een aanbieding te doen. Het verblijf in zo’n community laat zien dat je als overheid waardering hebt voor bewezen talent en kwaliteit, iets waar het nu vaak aan schort.
In principe ben ik het met Menno eens. Uitgaan van functieprofielen waarvan de overheid denkt dat ze passen bij de werkzaamheden die nodig zijn is eigenlijk een vorm van symptoom bestrijding. Kijk als overheid (maar het bedrijfsleven bezondigt zich hier net zo goed aan) eerst naar een goede formulering van het probleem en bedenk niet gelijk de oplossing in de vorm van een profiel. Daarnaast werkt het principe van de marktplaats bij de overheid niet of niet naar behoren omdat daar alleen de CV’s vergeleken worden met de functie-profielen en dus niet per definitie de beste kandidaat voor de functie wordt geselecteerd. Het verder uniformeren en verzamelen van volume is een verregaande vorm van technisch specificeren die de oplossing van het probleem niet altijd dichterbij brengt. Met categorie-management wordt er gewerkt vanuit de inkoop en niet vanuit de organisatie (business). Vraag is waar de organisatie echt mee gebaat is, maar dat kost dus meer denkwerk. Ik zou meer kiezen voor het invoeren van account management en dichter op de organisatie werken met de inhuur. Centralisatie zorgt alleen maar voor meer afstand, meer schakels, langere doorloop-tijden, etc. Verder zou ik de inhuur niet op detacheringsbasis laten uitvoeren maar op projectbasis. Ieder probleem kent een oplossing, een goede definitie van het probleem si het uitgangspunt en dus niet het standaard functieprofiel. Vervolgens kan je gericht werken naar een oplossing en daar kan je de ingehuurde concreet op afrekenen. Hiermee voorkom je snijverlies en realiseer je met minder geld zeer waarschijnlijk wel de gevraagde oplossing. Daar komt ook nog eens bij dat de ingehuurde medewerkers ook nog eens beter gemotiveerd zijn omdat ze aan een concreet doel werken en nog belangrijker daar ook op afgerekend worden. Kort samengevat: inhuur (ICT) externen niet inkoop gedreven maar business gedreven uitvoeren, werkend vanuit een probleemstelling op een projectmatige manier. Leuker (en beter) kunnen we het niet maken.
In deze tijd van overkill aan communicatie mogelijkheden is het eigenlijk opvallend hoe weinig communicatie er plaats vindt tussen vraag en aanbod bij inhuur. Vaak moet een opdracht in een strak keurslijf van een functieprofiel of vacaturetekst worden gevat, of misschien beter nog in een soort ‘briefing’ waar Annemarie Stel voor pleit. En dan komt er een cv met een mooi verhaal van de kandidaat op papier… Waarom bijvoorbeeld niet een uurtje ‘live chatten’ of een conference call met de inhuurder zelf en liefst direct met de kandidaat, maar desnoods ook open te stellen voor bureaus. Zo’n sessie begint dan eerst met 15 minuten uitleg over de opdracht en dan vragen stellen. Scheelt die inhuurder en een centrale inhuurdesk ook een hoop 1 op 1 vragen beantwoorden en maakt de noodzaak voor een gedetailleerde functieomschrijving ook kleiner. Of een andere manier van het klassieke intake gesprek, via een video conference. En die maximeer je op een half uur, want dan weet de inhuurder toch wel of het wat wordt. Met de beste kandidaat kun je dan altijd nog een ‘face to face’ gesprek hebben van een uur. Scheelt een hoop tijd voor beide partijen en helemaal “HNW proof” recruiten.
Laat ik ook de vragen even beantwoorden. 1. Ik weet ook niet welke kansen de overheid wil pakken, maar zij krijgt zeker niet de beste mensen “If you pay peanuts, you get monkeys”. 2. Mooi begrip categoriemanagement. Komt uit de procurementhoek. In elk geval, doet de overheid beseffen dat ze relaties met mensen aan wil gaan, niet producten wil kopen. Categoriemanagement: Is a Very, Very Bad Idea. 3. In 2025: ICT = Business; d.w.z. IT is in de business ingebed met verregaande decentralisatie van inhuur en mix tussen professionals en IT-ers. 4. De Rijksoverheid kan de inhuur van ICT medewerkers succesvoller maken door de eigen organisatie eens goed tegen het licht te houden. je kunt geen hoogopgeleide toppers laten beoordelen door goedwillende amateurs. Als je de toppers toch wilt hebben, moet je zelf ook toppers in vaste dienst hebben met sterke netwerken.
Hallo Hugo-Jan, 1. Dat alleen een onderzoek wordt gedaan naar ‘handjes’ is verklaarbaar, ICT-trajecten van de overheid kunnen omvangrijk zijn en dat rechtvaardigt een aparte aanbesteding waar specifieke voordelen kunnen worden bedongen. 2. Bovendien kan het aanbesteden van trajecten een zg. 2A dienst zijn, De inhuur van ‘handjes’ is een 2B dienst en die kan onder een lichter EU aanbestedingsregime worden uitgevoerd. 3. Waar aandacht aan besteed moet worden is de positie van de ICT-adviseurs in dienst van I-Interim Rijk. Hebben die een voorkeurspositie boven andere ‘externe’ ICT’ ers? 4. Inderdaad ZZP’ers moeten ex- of impliciet genoemd worden, ZZP’ers hebben veel voordelen (maar dat is preken voor eigen parochie). Een voordeel wat in mijn ervaring steeds duidelijker wordt is de onafhankelijkheid van ZZP’ers tov. de grote ICT-bedrijven. Deze bedrijvenschrijven in op de grotere ICT-trajecten, de EU regels schrijven voor dat er een ‘chinese wall’ moet staan tussen de adviseurs die aanbestedingen voorbereiden en de aanbiedende ICT-bedrijven. ZZP’ers hebben die onafhankelijkheid (of zouden die moeten hebben), ze staan aan de andere kant van de muur. 5. De uitvraag zou m.i. niet moeten plaatsvinden op functieprofielen. In de ICT is dat sowieso lastig, ICT-functies zijn dynamisch: je zoekt een Progress ontwikkelaar met HTML-kennis die ook nog wat van telecom weet. Er is nu ook vraag naar tablet (iPad) ontwikkelaars, kwam daar 2 jaar geleden maar om. De uitvraag moet daarom gebaseerd zijn op de informatievoorziening die de overheid aanbiedt. Jazeker daarin verschillen overheden, maar er zijn ook heel veel overlappen, dus wel differentiëren. Maar – ik heb daar geen onderzoek naar gedaan – het aantal verschillende soorten informatievoorziening zal m.i. niet al te groot zijn. Dus geen aanbesteding op functieprofielen maar op de gewenste informatievoorziening, met de kanttekening dat ook die dynamisch is. 6. Naast deze inhoudelijke eisen moeten er ook eisen worden gesteld aan de ‘soft skills’ van de in te huren ICT’er. In bijna alle functies is het bijvoorbeeld essentieel dat de persoon kan werken in een politiek-bestuurlijke omgeving (dat geldt voor alle functies) met alle voor- en nadelen daarvan. 7. Wat Dictu ook zou kunnen eisen is dat de aanbieders zich kenmerken door relatief lage overheadkosten, relatief weinig eigen personeel, lage marges, een groot en actueel netwerk met potentieel geschikt ICT-personeel en het beschikken over een systeem waarmee eenvoudig inzicht ontstaat in de beschikbaarheid van ICT’ers. Met deze eisen sluiten ze geen marktpartij uit maar geven wel het belang van de overheid goed weer. 8. Een tip voor de ‘ZZP-bedrijven’, als ze in staat zijn om niet alleen op individueel niveau ICT’ers aan te kunnen bieden maar dat ook op groepsniveau kunnen doen (een team) dan zouden ze een nog grotere bijdrage aan de steeds succesvollere ICT-inspanningen van de overheid kunnen doen (misschien doen ze het al, maar dat ken ik niet). Tegelijkertijd zou dit ook een competentie kunnen zijn die de Dictu aan de markt vraagt.
Beste Hugo-Jan, wat ik het meest opvallend vond aan dit traject dat (in eerste instantie) alleen leden van ICT-Nederland werden uitgenodigd om een visie op ICT inhuur tav de overheid te geven. Allemaal partijen die gebaat zijn bij de oude manier van werken. Een beetje alsof je een kalkoen vraagt hoe het kerstmenu eruit moet zien! Een antwoord: 1. alle vragen in concurrentie uitzetten, bij voorbeeld met een marktplaats. 2. deze vragen vooral goed formuleren. Want een slecht gestelde vraag leidt ook tot een slecht antwoord. 3. vergeet het beheerproces niet. Het meeste geld wordt uitgegeven op het moment dat externen worden ingezet en veelal continue verlengd. 4. elimineer het aantal tussenschakels. zzp-ers niet laten aanbieden via ‘echte’ ict partijen. 5. al het gedoe over soft skills vergeten. Dat leidt alleen maar af. Eerst op harde criteria en dan op ‘klik’. Deze simpele aanpak leidt tot grip op het inhuurproces en de lead terug bij de opdrachtgever.
