Bas van de Haterd 25 februari 2013 24 reacties Print Dagbesteding voor ouderen? a-sociaal!Toen dit kabinet aantrad was er veel ophef over de dagbesteding van ouderen. Het was a-sociaal om hierop te korten. Dan zouden deze ouderen niets meer te doen hebben. Ik stel het tegenover gestelde: het is a-sociaal dit te laten bestaan. En ik zal uitleggen waarom. Voor mij is sociaal dingen doen en laten voor een ander zonder dat je daar zelf direct profijt van hebt cq. terwijl je er misschien wel persoonlijk last van hebt. Ik geloof echter ook heel erg in ‘karma’, of de Nederlandse variant: wie goed doet, goed ontmoet en soort zoekt soort en zo. Als je daar van uit gaat is het dus niet meer dan logisch dat ‘fijne mensen’ geen problemen hebben met het krijgen van bezoek en hun dag te besteden. Vervelende mensen daarentegen wel. Klopt dat altijd? Nee, niet altijd, maar in mijn ervaring vaak wel. Wat ik elke keer zie als iets van dit gebeuren in de media komt is dat er een hele grote groep opstaat die roept: maar ik kan niet voor mijn ouders zorgen. Of ‘ik kan niet elke week langs’. Ze wonen zo ver weg, ik heb veel werk, ik wil ook een leven, en noem alles maar op. Dan heb je natuurlijk ook nog de kinderlozen. Die hebben geen kinderen om voor zich te zorgen, dus daar gaat dit helemaal voor op. Die hebben zeker geen familie om op terug te vallen. En toch… toch vind ik dat door de overheid betaalde dagbesteding een verkeerde insteek is. Ik geloof bijvoorbeeld in de circulaire economie. Waarom zouden we dit via overheidsgeld en belastingen regelen en niet via timebanks? Waarom zouden we niet kunnen zeggen dat mensen hun tijd doneren, dat kunnen ze dan weer schenken aan anderen (zoals hun ouders, of het ‘oudje’ dat ze toch aardig vinden, etc) en die kunnen dat weer inzetten voor dagbesteding? Dan vraag je dus niet of ze elke week daarheen gaan, maar wel dat ze iets anders nuttigs doen voor andere mensen. En voor alle mensen die zich echt te druk vinden om ergens iets voor iemand anders te doen, ergens vrijwilligerswerk te doen, die kunnen het dan afkopen met geld. Of dat kan het oudje zelf. Maar ik denk persoonlijk dat heel veel ouderen zich op zo’n manier ook kunnen inzetten. Ik zie genoeg ouderen die b.v. fantastisch verhalen kunnen vertellen en kunnen voorlezen, waar dan weer meer dan vraag genoeg naar is vanuit basisscholen. Dan kunnen deze mensen tussen hun 67e en 75e genoeg time credits opbouwen om als het nodig is weer op te gebruiken. Uiteraard kunnen van alles doen, ik ken ook genoeg ‘oudjes’ die heel goed zijn in mensen helpen met klussen. Niet het zware werk, maar ik heb er zoveel gezien met een bouwkundig inzicht waar van mijn generatie niemand aan kan tippen. Of het bijhouden van een tuintje is voor velen ook een grote hobby, maar de hele tuin altijd teveel werk. Ideaal om dat in hun eigen tempo te doen voor wat time credits. Het zijn nu allemaal talenten die verloren gaan, omdat de overheid het allemaal betaalt. Ik zeg dus: budgetten voor dagbesteding van ouderen (en gehandicapten)? A-Sociaal! Print Over de auteur Over Bas van de Haterd Bas van de Haterd is auteur, (internationaal) spreker en adviseur over de invloed van technologie op werk. Hij kijkt zowel naar het werk dat mensen nog gaan doen, de manier waarop we dit werk organiseren als de manier waarop we mensen voor dit werk aantrekken en motiveren. Hij schreef hierover o.a. boeken als 'Talent Acquisition Excellence', '10 banen die verdwijn & 10 banen die verschijnen', de maatschappelijke impact van de zelfrijdende auto en (R)evolutie van Werk. Ook organiseert hij jaarlijks het Digitaal-Werven event. Bekijk alle berichten van Bas van de Haterd
Er is denk ik wel een onderscheid tussen ‘niet willen’ en ‘niet kunnen’. ‘Niet kunnen’ door wat voor fysieke en/of psychische beperkingen dan ook. Ik denk daarbij ook aan mijn opa van ver in de tachtig die tot zijn verdriet steeds minder zelfstandig een zinvolle dagbesteding kan realiseren. Sommige mensen hebben meer (professionele) begeleiding en structurele zorg nodig dan anderen.
Deels mee eens. Je hebt niet kunnen en niet kunnen. Ik merk dat heel veel mensen in ons land ineens niets meer kunnen als ze eenmaal in een verzorgingstehuis zitten. Ik zag vorig jaar in Oostenrijk een man van in de 80 nog hout hakken, omdat het moest. De vraag is: wat is het meest sociale? Daarnaast is het vooral die haakjes die je om het professionele zet waar ik dus naar kijk. Moet dat betaald zijn? Daar zit mijn vraag dus. Dat iemand als je opa hulp nodig heeft bij een zinvolle dagbesteding begrijp ik. Dat hij aanspraak nodig heeft is een gegeven. Mijn oma (ook dik in de 80 geworden) had het geluk van een grote familie in de buurt. Die had elke week aanspraak. Dat heeft niet iedereen. De vraag is dan: moet je daarvoor betalen als gemeenschap? Of moet je dat ‘onderling’ laten oplossen? Ik denk dat een time bank principe, waarin mensen tijd voor tijd ruilen (en dat kunnen dus ook kinderen of vrienden zijn) een veel gezonder principe is. Dan zou je de mensen die vooral werken en vooral voor zichzelf geld willen verdienen dat kunnen laten afkopen. Heel simpel. En mogelijk dat je opa (ik ken de casus niet goed genoeg) tussen zijn 65e en 80e zoveel tijd had kunnen investeren in anderen dat hij niet eens hulp van zijn kids nodig had. En het meest interessante hiervan; misschien dat we er allemaal nog wel gelukkiger van worden ook. Want van weggeven worden we gelukkiger dan zelf houden: http://www.nu.nl/wetenschap/3308054/weggeven-maakt-gelukkiger-dan-zelf-houden.html
Leuk Bas, een soort tijdspaarkas voor ouderen (Ik raad je het boek Momo en de tijdspaarders van Michael Ende aan, lees het bijvoorbeeld een 10-13 jarig kind voor als er geen tijd is om het in je vrije tijd te lezen, bespaart tijd voor later). Ik geloof niet dat het voorgestelde uitgaat van de “belangeloze daad”. “Wie goed doet, goed ontmoet” formeel geïnstitutionaliseerd waardoor het gelijk niet meer opgaat door geregistreerd eigenbelang. Tijd kopen door nu geen tijd te hebben. Is dit een circulaire economie? Voor wat hoort wat? De investering gaat voor de baten uit? Maar een leuk ballonnetje hoor.
Je hebt gelijk dat het institutionaliseren van goede daden nooit werkt. Toch denk ik dat het probleem is dat als je het niet doet, er altijd mensen roepen dat het niet kan. Time banks zijn een soort vrije vorm van institutionalisering. Het is niet zo dat je per se A of B moet doen, maar iets moet doen dat door anderen gewaardeerd wordt. Dus je koopt tijd, maar ook weer niet…
Dus omdat de maatschappij de belangeloze daad niet meer waardeert moet men tijd kunnen sparen of kopen zodat het in het economische systeem past dat is gecreëerd (uitgaande dat tijd en kapitaal aanwezig is). Dat vind ik de wereld op zijn kop. Symptoom bestrijding noemt men dat, terwijl we fundamenteel moeten kijken naar waar we mee bezig zijn waardoor we geen tijd meer hebben voor elkaar (je buurman, je omgeving, je familie, je kinderen). Is het niet tijd om werken minder te waarderen en de belangeloze daad meer, bijvoorbeeld zorgen zoor kinderen en ouderen? Moeten we de dagbesteding (kinderbewaarplaatsen) voor onze kinderen ook afschaffen omdat dit grotendeels door gemeenschapsgeld wordt betaald en we zelf geen tijd hebben om ze gezelschap te houden ? (oh, dat is investeren in de toekomst en ze hebben nog geen tijd kunnen sparen). Zijn ouderen afgeschreven in ons economische systeem waardoor geen ouder bewaarplaatsen kunnen worden bekostigd? De boek suggestie staat
Nee Wouter, dat is geen symptoombestrijding, dat is realiteit. Het is namelijk zo dat je op deze manier een waarde toepast aan deze daden en daar spreekt waardering uit. Waarde is niet voor niets een afgeleide van waardering. Het probleem is dat we waarde altijd weer uitdrukken in geld en daar moeten we van af. Dat is niet sociaal. Dus elke keer als ik weer zogenaamd sociale partijen hoor roepen dat er geld moet bij dit soort elementen, weet ik weer hoe sociaal die partijen zijn. Het interessante hieraan is, als je even verder denkt, dat je juist die daden gaat waarderen, ook op andere manieren. Immers doneer ik graag mijn tijd en energie aan mensen die ook lief voor mij zijn geweest. Vervelende mensen hebben inderdaad niemand die voor ze opkomt. Dus je waardeert juist op zo’n manier het ‘ongereguleerde fijne gedag’. Het huidige systeem, waarbij het geen ruk uitmaakt of je een fijn person bent of een totale klojo, de staat betaald toch wel, vind ik niet echt sociaal. Misschien bestaat er zelfs niet zoiets als een belangeloze daad… Ik doe heel veel belangeloos, maar ergens is het mijn trots (al is het maar voor mezelf) dat ik kan zeggen: die persoon heb ik even geholpen. Het feit dat ik me er goed door voel. Want zelfs elke belangeloze daad doe je niet als je je er niet goed bij zou voelen, ergens. Dus… nee, niet de wereld op zijn kop, de wereld in zijn realiteit.
Ik ben het fundamenteel niet met je eens, ik heb een totaal ander mensbeeld/ maatschappij beeld. De realiteit die je boven schetst is duidelijk niet de mijne. Graag verwijs ik je naar het boek dat ik eerder voorstelde, Momo en de tijdspaarders. Tijd of geld, of is tijd geld? Een goede daad is tijd en dus geld. Geld vervangen met tijd leidt tot niets, het marktgericht denken en individualistische markteconomie wordt instant gehouden, een circulaire economie (die wordt benoemd in het bovenstaande stuk tekst) blijft een holle frase om het individuele marktdenken instant te houden. Boontje komt om zijn loontje, een rechtse hobby? Moeten we daar een systeem voor verzinnen omdat dat niet genoeg gebeurd, lekker puh. Ik zie een harteloze maatschappij in het verschiet, alleen het idee dat er achter ligt al, de afgunst. Ik hou het hierbij.
@Wouter een van de redenen dat je het niet met me eens bent is omdat je niet leest. Is tijd geld en geld tijd? Dat zijn jouw woorden, niet de mijne. Dat is juist waar ik niet voor ben. Ik heb het over waarde. Heel ander begrip. Dat heel veel mensen niet de visie hebben dat ze waarde los kunnen zien van geld, is een groot gebrek in deze maatschappij. Of misschien wel te bevooroordeeld bent om een realistisch beeld te scheppen. Marktgericht denken heeft ons veel gebracht en dat moeten we vooral behouden. Ik ben geen voorstander inderdaad van een socialistische heilstaat, we hebben gezien waar dat toe leidt. Het is weinig minder sociaal dan het socialisme, hoewel sommige lijken te vergeten dat Hitler de grootste nationaal socialist was die er ooit geweest is. Individualistisch? Daar ben ik juist niet voor, dat lees je ook duidelijk in het bovenstaande stuk. Ik geloof in zorgen voor elkaar, maar je moet inderdaad wel mensen hebben die ook bereid zijn voor je te zorgen. juist dan zie je de aso’s wegvallen. Dat zie je bijvoorbeeld mooi in het Boeddhisme terug. Karma telt daar net zo veel, of meer, dan geld. Ik geloof in een hele positieve maatschappij, juist als je mensen aanspreekt op hun eigen verantwoordelijkheid. De harteloze maatschappij? Die hebben we al. De afgunst, die is er al. Daar wil ik graag van af, door na te denken over hoe je goed doen kan waarderen.
Geld is verzonnen om waarde te geven aan dingen; door tijd een waarde te geven zoals je voorstelt wordt tijd als concept een ruilmiddel, vergelijkbaar met geld. Je verdient tijd dat je vervolgens kan inwisselen, toch? Dat lees ik. Ik snap de goede bedoelingen. Ik denk alleen dat je voorstel precies in de hand zou werken waar je voor vreest omdat het zo goed past in de huidige maatschappij. Het is niet realistisch maar het idee doet mij huiveren. Daarom reageer ik mogelijk iets te hard.
@Wouter betrouwbaar ben je in ieder geval helaas al niet, je zou het er toch bij laten? En veel verstand van zaken heb je helaas ook niet. Geld is niet verzonnen om ergens waarde aan te geven. Dat is een verzinsel. Geld is bedacht om waarde inzichtelijk te maken als ruilmiddel. Wat leert de natuur ons? Alles dat te efficiënt is, sterft. Lang verhaal, zoek de literatuur er maar over op. Geld is te efficiënt. Het is geen ruilmiddel meer. Dus moeten er alternatieven NAAST komen. Dat zie je dus in de Boeddhistische wereld. Daar draait het niet enkel om geld, maar ook om Karma bijvoorbeeld. En wat je daar ziet, is dat het werkt. Ook niet optimaal, maar een stuk beter. Dat je niet begrijpt hoe dat werkt kan ik helaas ook niets aan doen. Want uit je reactie laat je duidelijk zien dat je het nog steeds niet begrijpt. Ik weet echter niet hoe ik het beter moet uitleggen. Blijkbaar zit je heel erg vast in een denkwijze dat je waarde en geld als een ding ziet en dat is dus precies waar ik tegen strijd.
Probeer het mij nu eens wel uit te leggen hoe dat werkt (in plaats van mijn betrouwbaarheid en mijn verstand in twijfel te trekken), breng het eens verder dan alleen een ballon. Leg het eens uit aan de gene die er nu mee te maken hebben, ik ga het proberen, u kunt het vast veel beter en ik zou het vast niet goed begrijpen, maar toch probeer ik het, gewoon omdat ik het wil begrijpen (het is natuurlijk wel een beetje een karikatuur): “u bent vervelend geweest want u heeft uw tijd verdaan en weinig tot geen geregistreerde tijdpunten verdient, helemaal toen u met pensioen ging nadat u bent begonnen met werken toen u 14 was. Uit onze administratie blijkt dat U maar twee keer een halfuur naar tante Joke bent geweest, een uurtje bij ome Herman (het gaat te ver om hier de lijst met bezoekjes en tijd punten op te noemen). U heeft recht op 2 uur dagbesteding per jaar door een vrijwillige bejaarde man/vrouw. Het enige wat we voor u kunnen doen is elke dag een keer je luier verschonen (misschien) en een vies prakje voorschotelen. Niet op? Dan gooien we het toch weg, eigen schuld dikke bult.” Antwoord van de hulpbehoevende: “Vadertje staat en veroordelende medeburgers, vergeef mij, ik weet dat ik boete moet doen want ik heb mijn tijd verdaan en niet (genoeg) tijd besteedt aan het helpen van mijn mede bejaarde mens. Ik verdien niet beter. Maar, uh, kan ik daarvoor in de plaats ergens wat geld storten? Kan ik misschien tijd kopen??” “Oh ja natuurlijk. Geld is tijd zeggen wij altijd maar.” Is dat sociaal? “Alles dat te efficiënt is, sterft.” Waar kan ik dat uit literatuur halen? Help even zoeken, ik ben benieuwd hoe dat zit.
Sorrt, maar ik kan het je niet uitleggen aangezien je niet wilt lezen wat er staat. niets, maar dan ook niets hiervan wat je bovenstaand hebt geschreven is wat ik zeg. Het zijn typerende verzinsels van een zwaar bevooroordeeld persoon die per se ergens tegen moet zijn. Ik kan het je niet uitleggen als je niet bereid bent te luisteren naar wat ik zeg ejn je eigen dingen verzint en dan vind dat ik die zeg. Sorry. Ik zou zeggen, lees het nog een keer. En dan nog een keer. En probeer enkel te lezen wat er staat en niet wat je zou willen dat er staat zodat je het asociaal kan noemen.
Ik heb het 5 keer gelezen, misschien wel vaker, en concepten van jouw overgenomen (waarom verdedig ik mij?). Ik verzin het verhaal om een beeld te krijgen van de concepten die boven worden losgelaten, bijvoorbeeld tijdcredits. Dit is mijn bevooroordeelde interpretatie (dat is subjectief, klopt), maar ook wat ik lees en ik lees wat er staat met wat ik weet. Staat er dan wel duidelijk wat jij bedoelt? Of is er meer uitleg nodig? Of zeg dan niet van die dingen zonder verder na te denken over concequenties. Ideeën spuien is makkelijk, kan ik ook heel goed, maar daar invulling aangeven is iets anders. Waar kan ik “Alles dat te efficiënt is, sterft” uit literatuur halen? Help even zoeken, ik ben benieuwd hoe dat zit, echt. In jouw concept verdien je tijd dat je vervolgens kan inwisselen? Wie en wat bepaald de mate van vervelendheid van mensen hoe kan dat worden gemeten? Hoe kan iemand zonder geld, omdat hij/zij hard werkt maar niet genoeg verdient, zijn of haar ouders helpen, gezin onderhouden en eventueel tijd sparen? Wie houdt het tijdsparen bij en wie controleert? Hoe goed hebben de oudere gehandicapten het, hebben zij feitelijk een dagbesteding in de verzorgingstehuizen? Wat is een uur waard? Leg het nu eens uit? Geef eens antwoord? Ik luister/lees.
Wouter, ik meen oprecht dat ik zou willen dat ik het je kan uitleggen, maar alles wat ik zeg komt toch verkeerd binnen omdat je aanvangspunt zo faliekant anders is en je perceptie altijd uitgaat van precies dat wat ik niet zeg. Dat bewijs je elke keer weer. Het feit dat je nu weer begint over mensen zonder geld, wie heeft het daar over? Ik niet. Tot het moment dat je uitgangspunt verandert van alles dat niet kan naar alles dat wel kan zal je niet begrijpen wat ik zeg. Tot het moment dat je van negatief naar positief draait zal je enkel hiermee zitten. Elke vraag die je stelt is de verkeerde, sorry. Ze zijn allemaal niet relevant. Maar goed, ik zal het nog een keer proberen. Te beginnen met je laatste vraag. Een uur is een uur waard. Snap je het nu? Een uur is een uur waard. Niet meer, niet minder. Het maakt niet uit wat je doet, dat is de credit die je opbouwt. Als ik een uur besteed om een briljante marketing actie via een timebank te bedenken voor een goed doel en ik schenk dat aan mijn oma (als die nog zou leven) zou mijn oma daar misschien een uur winkelen voor kunnen inhuren. Die persoon zou voor dat uur dat ze aan mijn oma besteed misschien weer een tuinman een uur kunnen laten werken en die tuinman… nou ja, makkelijker kan ik het niet uitleggen. Hoe lief iemand is meet je niet. Niet alles is meetbaar, niet alles moet je willen meten. Wat je merkt is dat als jij lief bent, mensen dingen voor je willen doen. Wie dat bepaalt? Iedereen (en niemand dus). Ik doneer jaarlijks veel aan allerlei goede doelen en mensen. In tijd en geld. Dat bepaal ik zelf en zo bepaalt iedereen dat. Dus in plaats van het roepen van kinderen dat de overheid moet inspringen kunnen die kinderen dingen doen die het voor hun ouders mogelijk maken. Heb jij geen goede band met je kinderen? Dat is er iets mis gegaan, niet? Ben je iet lief geweest. Heb je geen kinderen, dan heb je als het goed is vrienden die dat zouden kunnen. Mensen die helemaal niemand hebben, daar is meestal een reden voor. Die zijn vervelend geweest, niet lief… Maar… en dat is de andere kant van deze medaille waar ik het over had. Je kan ook natuurlijk al dit soort dingen opbouwen als je nog fit genoeg bent. Als ik kijk naar mijn ouders (of die van veel anderen die ik ken) en zie hoeveel vrijwilligerswerk die doen hebben die genoeg krediet opgebouwd om, mochten ze ooit in een bejaardentehuis terecht komen, ze zich nooit zorgen hoeven te maken over hun ‘credit’. Wat ze doen? Dat maakt niet uit, ze maken zich nuttig voor de maatschappij (en iedereen bepaalt zelf wat nuttig is). Op deze manier waardeer je mensen die zich inzetten voor anderen, en mensen die dat niet doen en hun hele leven enkel met zichzelf bezig zijn, waardeer je niet. Dat alles houd je bij in time banks, die zijn er al een aantal, worden overal en nergens al sporadisch ingezet. Ik zou zeggen dat de overheid de ballen moet hebben om gewoon te zeggen: doe het op die manier. Geen centraal systeem, geen overheidsingrijpen, juist terug treden en mensen het onderling laten uitvogelen. Dat is sociaal, mensen het onderling laten oplossen. Mensen met elkaar in contact laten komen. Mensen hun talenten in laten zetten (en waarom zou het voorlezen voor een peuterklas minder zijn dan het runnen van een buurthuis, achter de bar staan in een sportkantine of wandelen met een bejaarde) ten behoeve van de maatschappij. Alle vragen die jij stelt gaan uit dat de overheid iets moet regelen, coördineren of noem het maar op. Zoals ik al in het begin zei: ik geloof niet in een socialistisch heilstaat. Ik geloof in de kracht van de mens, maar die komt pas boven als je mensen uitlegt hoe het zou kunnen en ze het vervolgens vooral zelf laat uitzoeken. Wat betreft de ‘alles dat te efficiënt is’, dat was de Belgische oud president van de Nationale bank die als ik me niet vergis tegenwoordig hoogleraar is aan de Universiteit van Leuven. Ik ben zijn naam even kwijt en ik heb zijn speech gehoord (was een samenvatting van een wetenschappelijke paper zei hij toen) op Picnic enkele jaren geleden. Mooi onderzoek, heb alleen even geen link.
Bedankt voor de uitleg. Het is mij helderder, mijn gevoel zegt dat het nog wat uitwerking nodig heeft en wat onderzoek vergt. Ik vraag om de uitleg omdat het mij niet duidelijk is wat je dan precies bedoelt, mooie uitdaging om het goed uit te leggen en je idee uit te werken. Het systeem dat jij voorstelt vind ik uiterst negatief (is mijn mening, respecteer dat, ik respecteer ook jouw mening); omdat het niet uitgaat van het goede van de mens maar van het voorkomen dat de slechte profijt hebben van de mensen die zogenaamd goed doen. Dat stoort jouw kennelijk, dat is menselijk en zie ik overal in de maatschappij om mij heen (en dat stoort mij). Dat “goede” daden (bepaald door de gene die daad verrichten) gemeten (met tijdcredits) moeten worden zodat je goed ontmoet. Waar zijn we bang voor? Tijdspaarsysteem is niet nodig. De kans dat een vervelende man/vrouw geld kost terwijl die dat niet verdient (volgens wie en wiens waarde?), en wij met zijn allen daarvoor betalen, is niet erg, dat we daar geld aan uitgeven duidt op een samenleving dat voor elkaar zorgt, onbaatzuchtig is. Weet je wat sociaal is: dat we zorgen voor de medemensen onafhankelijk van zijn of haar tekortkomingen en een dagbesteding aanbieden aan mensen die dat nodig hebben, dat is mede menselijkheid. Dit kan middels vrijwilligers (gesponsord door de staat?) of ingehuurde krachten.
Sorry wouter, maar dan begrijp je het nog steeds niet met je tweede opmerking. Het gaat juist uit van het goede van de mens en juist van het belonen van het goede. Niet het straffen van de slechte. Dat stoort mij namelijk ook, heel erg. Wij hebben een maatschappij waarin we het slechte straffen, maar het niets doen belonen. Ik stel dat niets doen moet leiden tot niets. Dat goed doen beloont moet worden. Dat is positief denken. Ik wil mensen niet straffen, maar ook zeker niet belonen. Dat je een in mijn optiek nogal verwrongen beeld van sociaal hebt, je haalt de begrippen sociaal en socialistisch weer door elkaar, is duidelijk. Ik ben voor een samenleving die inderdaad voor elkaar zorgt, wat jij voorstelt is dat NIET. Bij jouw zorgt de samenlevering niet voor elkaar, maar zorgen 20% van de mensen voor 80% van de mensen. Dat is namelijk de belasting verdeling in ons land. 20% van de mensen betaalt meer dan ze ontvangen, 80% ontvangt meer dan ze betalen. Dat is niet sociaal, dat is krankzinnig en onhoudbaar. Ik stel niet dat het niet heel gezond is een bepaalde nivellering toe te passen, juist wel. Ik stel alleen dat iedereen die dat kan zijn bijdrage moet leveren. Wat jij voorstelt (niet de intentie, wel de uitwerking) is een extreem individualistische samenleving. Dat begrijp je helaas alleen niet. Want jouw systeem heeft enkel tot gevolg dat iedereen met zichzelf bezig is en zoveel mogelijk geld verdient, want er wordt toch wel voor je gezorgd, ook al heb je nooit iets gedaan voor een ander. Dat is niet sociaal, dat is a-sociaal. Leer uit het verleden. Mede menselijkheid creëer je door het te waarderen.
Te waarderen door te registreren. Je valt door de mand, ik citeer: “Dat is namelijk de belasting verdeling in ons land. 20% van de mensen betaalt meer dan ze ontvangen, 80% ontvangt meer dan ze betalen. Dat is niet sociaal, dat is krankzinnig en onhoudbaar.” (buiten of dit waar is) Ik zie hier inderdaad sociaal op twee niveaus, al begrijp ik er natuurlijk geen snars van en jij gelukkig wel. Een arrangement tussen mensen en een die gearrangeerd wordt door de, laat we het maar noemen, de staat. Jij wil dat meer tussen de mensen wordt gearrangeerd (toch?), goed idee, kan niemand tegen zijn, maar met de veronderstelling dat mensen die geen “aandacht” krijgen dat waarschijnlijk aan hun eigen gedrag te danken hebben (toch?). Daar mogen de andere niet voor boeten (toch?). Want die 20% die het kennelijk kunnen veroorloven betalen mee aan de 80% die het mogelijk niet kunnen veroorloven, en dat is niet eerlijk. Het gaat dus om geld, toch? Laten we dat nu vervangen met tijd op lokaal niveau geregeld. Of eigenlijk, virtueel tijd, dat je ergens verdient en elders kan inzetten middels een ander persoon, want dat is sociaal (toch?). Wat ik zie is dat die 80% die het niet kunnen veroorloven vaker dan de gene die het wel kunnen veroorloven voor elkaar zorgen: maken elkaars fietsen en auto’s, lenen elkaars grasmaaier, auto, hark, doen vrijwilligers werk op de voetbalclub, gaan wandelen met gehandicapten en hulp behoevende (vervelend of niet), zetten kliko’s van de buren buiten, hebben straatfeesten, zorgen voor elkaars kinderen, lezen voor, helpen op school etc. Vaker dan je denkt sterven ze eenzaam en te vroeg omdat ze niet de goede zorg krijgen omdat ze niet mondig genoeg zijn, geld te weinig en geen status hebben. Maar ook: verschonen luiers maken schoon en verplegen ouderen, en dat voor een habbekrats, voor de 20% die dat nog kunnen betalen, want zo werkt een geprivatiseerde zorg. Die 20% zitten in besturen, medezeggenschapsraden, commissies etc. en vergaderen wat af. Ze zijn heel belangrijk en hebben status. Ze maken beslissingen en praten over hoe het beter moet etc. Ze maken zich zorgen over dat het land minder sociaal zijn en dat 80% van de bevolking zo weinig betrokken is, verhard. En daar betalen ze ook nog eens voor. Daar moet wat aan worden gedaan, ze beleggen een vergadering. Ze zeggen tegen elkaar: “Goh, wat zijn wij betrokken, was iedereen maar zo.” Daar zijn ze heel druk mee, begrijp me niet verkeerd, heel fijn dat ze dat doen, dat is namelijk ook nodig (misschien iets minder praten en meer doen?). Maar doen zijn nu het harde werk van de 80%? Maken zij uw huis schoon? Zorgen zij voor uw kinderen, uw bejaarden of maken het graf van je opa en oma schoon? Dat volgens jouw de belangeloze daad niet bestaat is precies de verharding waar je tegen bent; denk daar is over na. Dat is het negatieve mensbeeld: de mens doet niks belangeloos, want hij handelt rationeel ten behoeve van maximalisatie van zijn of haar eigen welzijn. Dat kan je dus maar beter zelf ook doen en zeker weten dat de daden die je verricht worden gecompenseerd en door de buiten wacht wordt “gewaardeerd”. Dit is geen vertrouwen, dit is wantrouwen, en dat is per definitie … Dit is wat onbewust achter deze beredenering zit, of niet? Maar ik zal er wel niks van begrijpen met mijn bekrompen mensbeeld. Leer mij eens kennen, dat is een uitdaging.
Wouter, sorry, ik dacht oprecht heel even dat je serieus was dat je open stond om iets te leren. Ik had beter moeten weten, want je geeft wederom aan dat je helemaal geen enkele interesse hebt om ook maar iets te leren, dus ik houd er mee op. Je begint met dingen in twijfel te trekken zonder te controleren of ze waar zijn. Daar kan ik niet mee in discussie gaan. Dat is gewoon het teken van iemand die geen interesse heeft in een discussie, maar gewoon wil etteren. Vervolgens begin je weer dingen te roepen dit ik niet zeg, die er niet staan, omdat je het niet wil begrijpen. Het zou leuk zijn als je je eigen woorden zou geloven, het deel ‘ik begrijp er geen snars van’ is namelijk het enige correcte wat je schrijft. Hoewel, je wilt het niet begrijpen, dat is denk ik nog dichter bij de waarheid. De rest geeft niet enkel een onwil aan, maar ook een groot gebrek aan kennis en het klakkeloos napraten van bepaalde politici zonder iets te controleren van de feitelijkheden. Dus ik stop er mee. Je bent duidelijk erg gefrustreerd en dat moet je botvieren op wat jij beschouwt als de elite, waar je duidelijk mij als een ervan beschouwt. Het feit dat ik probeer de wereld een mooier plekje te maken en mensen samen te brengen is daarin volkomen niet relevant. Ik wens je dus veel succes, maar iemand die niet wil leren zal niet leren. In tegenstelling tot jou ben ik wel een man van mijn woord en dus zal ik verder niet meer op je reageren, mocht je het laatste woord willen.
Jij hebt gewonnen, geen enkel inhoudelijk woord krijg jij nog op papier, alleen enkele woorden onder de gordel. Ik zal mij daar niet toe verlagen. Ik heb nu geleerd dat op deze wijze moet worden gediscussieerd als je het niet met elkaar eens bent en als je elkaar iets wil leren, of niet. Dank daarvoor.
Ben benieuwd welke politieke partij zich hieraan durft te wagen: geld erbij is makkelijk, maar hoe sociaal is dat nog? Het is een onderhuidse discussie die niemand wil voeren op dergelijk niveau. Stel je eigenlijk niet dat de verzorgingsstaat zijn langste tijd heeft gehad, dat (ver)zorg(en) niet meer vanzelfsprekend door de overheid gereguleerd zou moeten worden? Dat er een ander model moet komen dat de zorg dekt/aanbied die minimaal nodig is? Gewoon terug naar de basis: zorgen voor elkaar zoals er ook voor jou is gezorgd? Tijd voor een nieuw sociaal politiek paradigma lijkt me.
Dank je, precies wat ik betoog dus, maar inderdaad, ik verwacht niet dat een politieke partij daadwerkelijk zoiets durft voor te stellen. Veel te radicaal.
Hallo Bas, het valt me op dat je veel ‘gelooft’ en ‘denkt’. Je bent zo te lezen idealistisch. Maar ben je ook praktisch? Als ik denk aan mijn moeder van 84. Zij heeft tot haar 78e rondleidingen gegeven in een museum. Als vrijwilliger. Dat heeft ze 25 jaar gedaan. Leg mij eens uit hoe haar opgebouwde credits tot hun recht zouden kunnen komen? Wie hebben wat gehad aan haar inzet? Dat was natuurlijk het museum. Dat waren scholen met hun leraren en leerlingen. Dat waren gemeenteambtenaren want ook door de gemeente werd ze gevraagd. Sociale contacten heeft ze volop. Maar die mensen zemen de ramen niet en helpen haar verder niet. Want een probleem: wie houdt de credits bij?
@Modeliefje: ja, geloven en nadenken is het enige wat we hebben. Maar ik denk dat ik zeer realistisch ben ja. Ik geef toe dat, omdat we een dergelijke waardering jaren achter ons gelaten hebben en mensen zoals je moeder te weinig waardering hebben gegeven voor hun werk, nu een probleem zouden kunnen hebben. Echter, je geeft al aan: het is je moeder. Als die er van afhankelijk zou zijn, zou jij niet ergens een uur per week of iets in die trend vrijwilligerswerk kunnen of willen doen om haar daarmee te helpen? Ik zou dat voor mijn ouders wel over hebben. Ze hebben mij ook veel kansen gegeven. En als het een beetje een nette organisatie is, en dat zijn musea meestal wel, zal daar ook wel iemand zijn die haar werk kan waarderen. Dus die nu ook gewoon iets doen voor haar, en haar die credits doneert. Het punt is dat die mensen haar dus niet direct hoeven te helpen, maar als ze haar (en mensen als haar) waarderen ze dus wel hun tijd aan anderen kunnen doneren. En dat bijhouden, daar gaat het dus om. Daar heb je time banks voor, die zijn er al (ik las net b.v. (ken ik verder niet) wehelpen.nl bijvoorbeeld). Dat zou de overheid moeten stimuleren (let op, niet mee bemoeien) dat mensen daar die dingen vastleggen. Dat je dus met echte waardering komt voor dit werk. Dat is nu juist waar ik voor strijd. Maar we leggen het niet vast, we waarderen het vaak niet (niet expliciet in ieder geval), omdat we er vanuit gaan dat de staat het toch wel regelt. En dat gebeurt dus steeds minder, waardoor de kwaliteit heel erg terug gaat. En daarnaast heeft dan iedereen overal toegang toe, of jij wel of niet hebt bijgedragen aan de maatschappij. Dus praktisch? Ja. Heb je een overgangsperiode nodig? Ja, dat ontken ik niet. Maar zou je er nu wel naar toe moeten… ja… ik geloof het wel. Inderdaad, geloof, want alles wat oprecht nieuw is kan je nooit zeker weten.
