Gastblogger 12 maart 2013 5 reacties Print Column. Inspirerend flexibel. “Flexers: blijf!”De afgelopen maanden heb ik gelet op artikelen over flexwerken. Reden tot grote zorg. Flexwerkers worden niet netjes beloond, worden fiscaal achtergesteld, worden qua arbeidsvoorwaarden verwaarloosd en leven van dag tot dag in ellendige onzekerheid. Smachtend naar een vaste baan en al het moois dat daar bij hoort schuifelen ze bedeesd van klusje naar klusje, hopend dat het ooit weer goed komt. ‘t Is wat. Ik vind die flex types juist wel inspirerend. Ze hebben voor zichzelf het recht verworven om dingen niet te doen. Het recht om iets niet te doen, dat is pas zekerheid. Ze hebben tijdelijke contracten als werkritme. Flexwerkers kiezen voor een leven waarin zekerheid een kleinere rol speelt dan bij de vaste banners. Zonder vastigheid ook geen angst om de theoretische vastigheid te verliezen. Het sociale en professionele leven kenmerkt zich door de ene onwaarschijnlijke gebeurtenis na de andere. Een vaste baan werkt niet als de weg slingert. Flexwerkers maken werk van de recessie. Vaste baners maken er een crisis van. Vrijwel alle jonge mensen op de arbeidsmarkt zijn flexwerkers. Van nature. Alle mensen met een voorkeur voor projectmatig werken zijn van nature flexwerkers, Nee, een levenslang contract, dat is leuk, dan heb je levenslang. Het is jezelf uitleveren, geen TBS maar TBW, terbeschikkingstelling werkgever. Welke extra bescherming willen flexwerkers eigenlijk? Bescherming tegen lui die hen alleen willen inhuren als ze bereid zijn in vaste dienst te komen. Dat is pas eng. Flex heeft de wind mee. De beste coach die ik heb gehad, Kees Swarttouw, zei: Tot je veertigste word je telkens ergens voor gevraagd en ga je snel thuis vertellen waar je nu weer voor geschikt bent. Daarna ga je met je pet in de hand vragen om werk dat bij je past, van jou is. Dat heet volwassenheid. Flexers: blijf! Blijf werk zoeken dat je past, niet een baan. Jullie inspireren. En tenslotte: als je werk zoekt, zoek dan niet naar vacatures. Zoek naar bedrijven die het te druk hebben om te werven. Daar is werk. Tom Kok Tom Kok is auteur van het Handboek Inspirerend Leiderschap, directeur van Coolgroup (www.coolgroup.nl) en van de Curaçao School of Management (www.curacaoschoolofmanagement.org). Kok was directievoorzitter van FBTO verzekeringen, directeur strategie van Achmea, voorzitter van D66, voorzitter van de AVRO en voorzitter van de branchevereniging voor direct marketing DDMA. zzp Print Over de auteur Over Gastblogger ZiPconomy geeft ruimte aan auteurs die eenmalig een artikel willen plaatsen op ZiPconomy. Naam en functie van deze gastbloggers worden onder het artikel vermeld. Bekijk alle berichten van Gastblogger
Beste Ton, Heel goed artikel! Heel veel pogingen om mensen die niet meer in vaste dienst willen terug in het gareel te krijgen is blijk geven dat je niet beseft waar de arbeidsverhoudingen naar toe aan het gaan zijn: klein aantal ‘core business’ mensen nog in loondienst en alle overige kennis en kunde flexibel inhuren. Waar ik nog wel moeite mee heb zijn de behoorlijk hoge premies voor verzekeringen zoals arbeidsongeschiktheid, voor dit soort arbeidsdeelnemers in vergelijking tot die van werknemers die collectief verzekerd zijn omdat ze in loondienst zijn. Als ik naar mezelf en alle (deeltijd) ondernemers om me heen kijk, is daar het percentage ziekteverzuim bijvoorbeeld extreem laag. Vaak telt ieder facturabel uurtje, dus niet zeuren en gaan. Het aantal ZZPers dat momenteel werkzaam is, zou toch langzamerhand wel in de verzekeringsstatiestieken naar voren komen als laag risico op dit gebied. Groet, Jaap Schuddeboom
Beste Tom, Heel goed zo’n ‘tegengeluid’ maar ik ga er dan wel van uit dat jouw flexwerkers ZPers zijn: professionals die bewust kiezen om hun talenten zelf te vermarkten. Voor andere type flexwerkers (jaarcontracten, payrollers, uitzendkrachten) gaat het minder op. Jonge, zelfstandige professionals hebben goed in de gaten dat zij veel minder gaan genieten van al die collectieve regelingen en kiezen voor vrijheid en professionele groei. Gelijktijdig beseffen organisaties steeds meer dat ze talent van buiten moeten halen. Allemaal ontwikkelingen als gevolg van de veranderingen die plaatsvinden in de wereld waarin we leven. Maar ontwikkelingen die de overheid (belasting)inkomsten kosten, verdienmodellen op z’n kop zetten, oude hiërarchiën onwerkbaar maken en dus voor veel onzekerheid zorgen. Maar tegelijkertijd een economisch realiteit die voor veel nieuwe en mooie initiatieven gaat zorgen. Groet, Michel Vos
Heel goed, tegen de stroom in! Zelf ook altijd een job hopper geweest. Heeeeeel prettig en goed voor je kennis en aanpassingsvermogen. En natuurlijk hebben we de ‘daadwerkelijk loyalen’ ook nodig. Juist de mix is nodig van flexwerkers & mensen die heel graag de vastigheid en zekerheid wensen. Volgens ons is dat de perfecte balans.
Zeker een goed artikel! Er zijn voldoende mensen die er bewust voor kiezen om als flexwerker aan de slag te gaan. En dat zijn niet allemaal zzp’ers. Ik ben het eens met Franzika, de juiste mix van flexwerkers en mensen die graag vastigheid wensen is de juiste balans.
Freelancers/ZZP’ers krijgen nu misschien de hardste klappen,maar we kunnen door onze natuur ook makkelijk meebewegen. Je wordt betaald voor wat je werkt. Bij vaste banen valt in toenemende mate functie-uitbreiding en functiedubbeling te constateren. Ook is méér dan 40 uur werken op een 36-uurcontract de normaalste zaak van de wereld geworden (‘en de weekenden kun je altijd nog overwerken’). Waarbij je ook – ‘in het belang van het bedrijf’ – om ‘vrijwillige’ loonmatiging wordt verzocht. Waardoor en passant pensioengrondslag en uitkeringsrechten worden verzwakt. En dat alles zónder baangarantie. Risico’s worden bij voorbaat afgewenteld en afgerekend met ‘werknemers’ en ‘klanten’. Werkgevers zijn ‘werkafnemers’ geworden, de persoon verworden tot ‘resource’. Been there, done that. Ik zou niet willen ruilen Onzekerheid is de nieuwe zekerheid, flexibele arbeidsrelaties de nieuwe werkelijkheid. Ik ben geen werknemer want ik ‘neem geen werk’, ik geef inzet en resultaat. Ik ben dus ‘resultaatgever’.
