Auto-industrie lijkt zonder visie

Afgelopen week heb ik de Economist (digitaal) gekocht vanwege hun future of the car special. Een toekomst waar ik op dit blog ook al wel eens over geschreven heb, de chauffeurloze auto en de impact die dat op werk zal hebben.

In de special, die vele artikelen omvat, staan een reeks zaken die me opviel. Ten eerste dat men naar verschillende vormen van nieuwe aandrijving kijkt, niet enkel naar elektrisch. Dat kan, hoewel ik mijn twijfel heb waarom er niet groots op elektrisch wordt ingezet. Een van de redenen was het ‘niet groene’ deel van de kolencentrales, maar daar zie ik ook genoeg verandering in komen.

Chaufeurloos

Wat me vooral opviel was dat de tijd voor het chauffeurloze tijdperk volgens velen veel langer gaat duren dan b.v. recentelijk BMW aankondigde (2025) terwijl Google al mikt op 2020. Maar Volkswagen stelt zelfs dat dit niet zal gebeuren in de komende 50 jaar. Ik voorzien het einde van Volkswagen als grootste automaker als ik dat zo hoor.

Wat me ook opvalt is dat enkel over Tesla gesproken wordt als de nieuwe toetreder, maar niet over b.v. Google of andere partijen die het ‘rijderloze’ tijdperk aangrijpen iets ingrijpends te doen. Ook wordt er niet gesproken over de combinatie auto-vliegtuig.

Wat me verder opviel was dat men het wel soms had over de auto die zichzelf bestuurd, maar nog steeds het idee van een auto had. Ik voorzie dus weer het horseless carriage syndroom, de eerste auto’s waren immers koetsen zonder paarden.

Auto eigendom

Ook spraken alle autofabrikanten nog over het eigendom van een auto. In het westen heeft 1 op de 2 mensen een auto, in China en India 1 op de 10 tot 15, dus er was ruimte voor groei was hun idee.

Niemand die bij zichzelf blijkbaar nadenkt dat het gaat om toegang en niet eigendom. Nu hoor je dat vaak, maar toegang moet wel ‘toegang op het moment dat je dat wilt’ zijn. Dus  momenteel heb ik ook een auto, omdat ik er mee weg wil als ik dat wil. In de toekomst, als we zelfrijdende auto’s hebben zal dat eerder 1 op de 10 zijn die een auto heeft, dan rijden er meer dan genoeg rond in elke klasse dat je met je app binnen 3 minuten een auto voor de deur hebt staan.

Dus het verbaasd me dat men nog steeds gelooft in het auto als statussymbool dat je in eigendom hebt, immers, als ik in een dure auto kom aanrijden heb ik dat statussymbool toch ook? Of het nu mijn eigendom is of niet.

Conclusie

Ik heb met verbazing de toekomstvisies van de autofabrikanten gelezen in The Economist. Ik voorzie voor velen een naderend einde als ik het zo lees en zie.