Gedeeld Leiderschap

Het boek gedeeld leiderschap was vorig jaar het managementboek van het jaar en hoewel ik vaker niet onder de indruk ben van de keuzes die gemaakt worden voor de managementboeken van het jaar is daardoor de verwachting toch wel hoog gespannen. Dit is immers het boek dat in 2011 volgens de jury het beste Nederlandstalige managementboek was.

Opmaak en schrijfstijl

Het boek kent een bijzondere opmaak en schrijfstijl. Het is een groot boek (A4 formaat) met veel foto’s (soms wat vreemd gekozen in mijn optiek) en met regelmatig opgelichte stukken tekst (alsof met een markeerstift gemarkeerd) om op die manier de nadruk te leggen op belangrijke onderdelen. Een hele moderne vormgeving dus.

Hoewel ik regelmatig andere stukken zelf zou hebben gemarkeerd is het een prettige en snelle manier van lezen, al met al had ik het boek in ruim 3 uur geheel uit. Helaas combineren ze deze moderne vormgeving met een van de oudste tradities van schrijven: de continue verwijzing naar anderen. Er is geen pagina in het boek waar niet een ander stuk literatuur wordt aangehaald en de literatuurlijst achterin het boek is ook pagina’s lang. Zelf vind ik dit zeer vervelend lezen en ook volkomen overbodig, immers zegt het feit dat iemand anders iets eerder gepubliceerd heeft niets over de waarde van die publicatie. Verwijzingen naar eigen artikelen vind ik al helemaal het ultieme teken van egotripperij, maar ik weet dat er velen, met name met een academische achtergrond, zijn die hier wel heel veel waarde aan hechten.

De opsommingen, bulletpoints en rijtjes die men in het boek regelmatig publiceert kan ik dan wel weer heel erg waarderen. Het maakt het overzichtelijk, snel en prettig leesbaar.

Inhoudelijk

Het boek heeft een indeling vergelijkbaar met mijn eigen boek, van trends en ontwikkelingen naar visie. Dus ook die vorm kan ik erg waarderen, hoewel ik de verhouding wel scheef vind. Het boek kent namelijk een hele lange aanloop naar een hele korte (anti)climax. Er staat veel in over de ontwikkelingen, maar heel weinig over het gedeelde leiderschap.

Ook was ik persoonlijk teleurgesteld in de visie over gedeelde leiderschap. Men stelde dat de huidige literatuur niet voldoet aan de nieuwe maatschappij, waarbij ik me dan afvraag waarom je in hemelsnaam zoveel literatuur als basis neemt als je vooraf al stelt dat je de toekomst wilt aftasten. Men kijkt ook niet naar cases en best practices over gedeeld leiderschap, maar diskwalificeert men wel een aantal best practices op basis van in mijn optiek ongegronde redenen. Zelfmanagement is niet groot, maar het is wel interessant om te bestuderen waarom het op bepaalde plekken wel werkt, en hoe het daar werkt, en waarom het elders niet werkt en is teruggedraaid. Het hele fenomeen afdoen als niet werkend zoals in het boek wordt gedaan omdat het vaak verkeerd is ingevoerd en dus niet werkte vind ik persoonlijk een zwaktebod. Ook haalt men een aantal voorbeelden aan van organisaties die nieuwe organisatievormen hebben toegepast en in veel gevallen daarop zijn teruggekomen, maar men analyseert niet waarom dat is gedaan. Men stelt dat het misschien niet aan het model lag, maar ik had graag gezien waar het in de optiek van de auteurs nu in elk van die individuele gevallen wel aan heeft gelegen.

Het hoofdstuk over het gedeelde leiderschap was voor mij wel echt een anti-climax. Na zo’n lange opbouw, vol met in mijn optiek een goede analyse van de sociaal-maatschappelijke ontwikkelingen, was de oplossing erg beperkt. Men geeft een mooie opsommingen van de verschillende vormen van leiderschap, maar komt niet tot (hypothetische) voorbeelden hoe dat in de praktijk uitgewerkt kan worden. Men heeft een voorbeeldje een beetje uitgewerkt, maar laat het voor de rest in het midden liggen.

 Conclusie

Een anti-climax en wederom begrijp ik de keuze van de jury voor het managementboek van het jaar niet. Het boek is niet heel slecht, maar het krijgt van mij 3 van de 5 sterren.