Arjen van Berkum 27 juni 2013 28 reacties Print Een zzp marktplaats is niet voor toppers.Steeds meer zzp’ers begeven zich op marktplaatsen, naarstig op zoek naar een opdracht. Het blijkt dat 23,3 procent van de 1673 aan het onderzoek deelnemende zzp’ers deze wijze van acquisitie gebruikt en daarvan 78,9 procent één of meerdere opdrachten verkreeg. Dat heeft het themarapport ‘Marktplaatsen’ van ZZP Barometer uitgewezen. Prima score. Het zegt alleen nog niets over de inspanning die getroost is. Hoe vaak heeft iemand zich aangeboden en vaak is hij uitgenodigd? Met grote regelmaat wordt de vraag me voorgelegd: wat vind ik van het fenomeen zzp marktplaatsen? Voor een deel van de functies kan het best werken, maar niet voor die specifieke kennis, niet voor een top resource. Daarvoor is een marktplaats niet het juiste kanaal voor een werkgever om aan zijn arbeidskrachten te komen. Waarom niet? Verkeerd screenen Het begint al bij de manier van screening. De vaak goedwillende marktmeesters screenen op harde criteria uit het cv, zoals opleidingen en arbeidsverleden. Daarnaast voert prijsdruk de boventoon op een marktplaats. Dit betekent dat men er dus vanuit gaat dat personen intrinsiek vergelijkbaar zijn. Dat is echt onzin. Mensen zijn nauwelijks met elkaar te vergelijken. Zijn harde criteria niet belangrijk? Natuurlijk zijn ze van belang op kennisniveau, maar niet perse voor het succes van de inzet. Bij een succesvolle match behoort een scala aan zachte criteria. Hoe gaat iemand met bepaalde zaken om? Het zit ‘m allemaal in verschil maken met vaardigheden. Wie is nog beschikbaar en waarom? Ik haal het niet uit een cv. Het totaalplaatje wordt voor meer dan de helft ingevuld door emotionele (EQ), sociale (SQ) en fysieke (FQ) factoren en de rest is harde criteria. Dat is voor een opdrachtgever waardevolle informatie, waarmee de succesbepalende factoren geïdentificeerd kunnen worden. Hoe zit het bij de kandidaat met motivatie, stressbestendigheid, verantwoordelijkheidsgevoel, anticiperend vermogen, mobiliteit, teamspirit, enzovoorts? Ik durf namelijk de stelling wel aan, dat de meeste goede resources of ‘marktaanbieders’ echt wel aan de bak zijn, ondanks het schrale klimaat. Ergo, via een marktplaats krijgt u hoogstwaarschijnlijk niet de absolute top. Ergo, in de P x Q strijd heeft u prima P en niet de beste Q. Een ZZP’er uit eigen netwerk levert meer op Hoe zit het met het lerend effect op een marktplaats? Laatst bood ik iemand aan op een functie die in loondienst werkzaam is bij mijn bedrijf, voor een uurtarief van 225 euro. Deze persoon werd afgewezen wegens gebrek aan culturele match. Waardevolle terugkoppeling krijg je op een marktplaats zelden of nooit. Er is dus geen lerend effect en daarom is die inspanning op termijn te duur. Een gebrek aan goede terugkoppeling is voor mij niet maatschappelijk verantwoord ondernemen. Hoe vaak staat er “als u niets hoort dan…”? Een typisch ‘inkopersfeestje’ dus. Er zijn 500+ zzp marktplaatsen in Nederland, wie volgt ze allemaal? Ik volg er een paar real life en enkele via social media, puur om te zien wat er gebeurt. Een vacature voor een contractmanager bij de NS heb ik op Twitter tig keer voorbij zien komen via minstens vijftien verschillende partijen; dat is pas verspilling. Er zijn genoeg beschikbare zzp’ers, zou je zeggen. Wachten ze op het laagste bod? Gebeurt het echte werven dan toch niet op een marktplaats? Dan hebben we nog het verschijnsel ‘omdat het moet’. Hoe vaak kom ik het niet tegen dat er al een kandidaat is, maar dat het omwille van compliance binnen een bedrijf toch via de marktplaats moet? Het levert wederom overbodig werk op en de daarbij behorende frustraties. Nee, geef mij maar een goeie recruiter met een netwerk die precies weet wat er op de markt qua aanbod is en die de business ook echt snapt. Daar kopen mijn klanten meer voor dan. Het is namelijk de uiteindelijke inlenende opdrachtgever die het dupe is van inleendesken en marktplaatsen, die hun Managed Service Provider (MSP) en Vendor Management System (VMS) gewoonweg niet op de juiste manier inzetten. Het gaat namelijk niet om de prijs, het gaat om waar krijgen voor je geld marktplaats Print Over de auteur Over Arjen van Berkum Arjen van Berkum is ondernemer. Hij werkt in binnen- en buitenland als adviseur op het gebied van de optimale inzet van menselijk kapitaal. Bekijk alle berichten van Arjen van Berkum
De kritiek op marktplaatsen snijdt hout. Werving moet wel wat dieper gaan dan full text search op een CV tekst. Recruiters zijn – in ieder geval in mijn vakgebied (software ontwikkeling) – niet de oplossing. “geef mij maar een goeie recruiter met een netwerk die precies weet wat er op de markt qua aanbod is en die de business ook echt snapt” Daar wringt hem nu net de schoen. Persoonlijk ken ik er eigenlijk maar 1 of 2. En verder wordt ik platgebeld door “CV scanners” die de prijzen proberen uit te wringen. Het recruiter circuit leidt ertoe dat dezelfde vacatures tig keer langskomen. Marktplaatsen kunnen wel werken mits beide marktpartijen een stapje extra doen. De ZZP’er moet een profiel schrijven waarin ook de “zachte factoren” aan bod komen. En opdrachtgevers moeten beter nadenken wat voor soort mens ze binnen willen halen. En niet het onderste uit de tarief kan willen halen.
Iemand voor 225 per uur aanbieden en dan een afwijzing krijgen kan beste een ‘culturele mismatch’ zijn….
Arjan. De opmerkingen zullen herkenbaar zijn voor veel zelfstandigen en andere die met marktplaatsen geconfronteerd worden. Er wordt aardig wat over gemopperd. Het zeker niet altijd leuk om te constateren dat je het niet meer (alleen) van je warme contacten moet hebben en dat er een systeem tussen zit. Vorige week hadden we een bijeenkomst met een rond de twintig vertegenwoordigers organisaties die interim professionals inhuren, al dan niet via een marktplaats. Een paar conclusies daaruit: – met name aan overheidskant is men overwegend tevreden met de werking van marktplaatsen. Of te wel: wen er maar aan. – beeld dat inhurende organisaties hebben is dat via marktplaatsen het speelveld waarin met name de grote (advies/bemiddelings)bureau de markt domineerden en de prijzen bepaalden, is opgeschud. Ik denk dat dat zelf voor een deel waar is. – er is wel behoefte aan een marktplaats 2.0 => beter matchingsmogelijkheden, meer op kwaliteit/zachte criteria (Economisch Meest Voordelige Inschrijving zoals die in nieuwe aanbestedingswet staat vraagt daar ook om). De druk daarom komt vooral ook ‘intern’. Dus hiring managers die niet tevreden zijn met het aanbod (soms: hun voorkeurskandidaten staan niet op de shortlist). – door ontwikkeling vraagt overigens om een goede samenwerking tussen organisaties, leveranciers en (graag!) ook interim professionals. Het gaat er daarbij m.i. vooral ook om ‘hoe stel je selectiecriteria op, die die kwalitatieve match tot stand brengen [en hoe biedt je jezelf aan]. – grenzen van mogelijkheden van marktplaats worden ook wel erkend. Het is niet voor elk type functie de meest geschikte tool. – de aversie van zzp’ers rond het grote aantal verschillende marktplaatsen wordt wel gezien. Koppeling lijkt logisch (politiek alleen soms lastig te realiseren). ik vermoed dat het aantal nog wel zal gaan groeien. – veel organisaties momenteel vooral ook intern bezig zijn met knelpunten rond marktplaatsen (hoe krijg ik interne klanten te vreden, wet/regelgeving) dat er nog beperkt aandacht is voor de externe kant. Dat is jammer, en bij schaarse functies ook gevaarlijk. Hugo-Jan
De menselijke factor is inderdaad van doorslaand belang om tot een optimale match te komen maar het gebruik van marktplaatsen sluit dat toch niet uit? Alleen bij marktplaatsen en -jobboards waar de match geautomatiseerd en alleen op basis van “harde factoren” tot stand komt gaat het bovenstaande artikel geheel op. Arjen stelt dat de marktplaats per definitie ingezet wordt ter vervanging van het “menselijke” maar dat dat hoeft natuurlijk niet het geval te zijn. Ik heb dagelijks te maken met recruiters die ZZP-ers zoeken voor ICT opdrachten en ik zie grote verschillen in de aanpak. Ik maak gelukkig nog steeds vaak mee dat recruiters zelf goede inhoudelijke kennis hebben van de opdrachten die ze moeten invullen, zelf de profielen persoonlijk beoordelen en niet zonder gesprekken met de ZZP-er én de opdrachtgever tot een match kunnen of willen komen. In de ICT komt deze W&S manier van werken overigens wel steeds meer in het gedrang door de druk op tarieven en marges, ZZP jobboards die automatisch matchen schieten de afgelopen jaren dan ook als paddenstoelen uit de grond. Die “recruiter met een goed netwerk die de business goed snapt” is inderdaad een must om tot een goede match te komen maar de juiste kandidaat is natuurlijk niet altijd binnen het eigen netwerk te vinden en dan is de inzet van tools als marktplaatsen / jobboards m.i. geen probleem mits het echte werven niet vervangen wordt door de software van de marktplaats.
Een helder verhaal dat ik volledig deel. Ik maak graag een onderscheid tussen een tweetal hoofdgroepen ‘freelancers’; enerzijds de ‘zzp-ers’ en anderzijds de ‘ZP-ers’ (Zelfstandig Professionals). Ik kan me voorstellen dat marktplaatsen voor veel zzp-ers een goede bron van kennis en opdrachten vormen. Tegelijk zitten deze groepen elkaar op deze marktplaatsen en binnen deze databases (soms 200K!) danig in de weg. Meer van belang: de klant is er lang niet altijd mee geholpen. Marktplaatsen realiseren enige mate van doorzichtigheid en een gezondere prijsstelling. Tegelijk lijken ze me voor de bovenkant (maatwerk) van de markt ongeschikt. Indien daar als belangrijkste selectiecriteria ‘tarief’ en ‘matching van gebruikte terminologie van vraag en aanbod’ worden gebruikt, dan is de klant de pineut. Bij het uitzetten van een vraag in dit maatwerk-segment, wordt nl. uitgegaan van een scherp gepercipieerd beeld van de klantvraag. Gepercipieerd, omdat in veel gevallen na enig doorvragen, geheel andere issues een rol spelen. Nog los van de persoonlijke klik en match. Een, vanuit klantperspectief onwenselijke en ook gevaarlijke situatie. Dat klanten nog –deels- tevreden zijn met de huidige werking van de marktplaatsen heeft m.i. dan ook een tweetal redenen: ofwel heeft men behoefte aan uitvoerders die gewoon leveren, ofwel men is zich niet bewust van het feit dat er echt betere ZP-ers rondlopen die hen echt helpen. Ik pleit sterk voor een gezonde tariefstelling, waarbij klanten op basis van kwaliteit daadwerkelijk worden geholpen. Klanten hebben daarbij even zeer een grote verantwoordelijkheid: ‘If it sounds too good to be true, it probably is’.
Herkenbaar. Over het algemeen gaat deze kritiek op voor veel organisaties die de inkoop van extern personeel ‘efficiënter’ willen laten verlopen, zeker in combinatie met de implementatie van software oplossingen. Te vaak zijn de primaire doelstellingen kostenbesparing en een compliant proces. Daarna ‘de juiste match’. De zachte kant van werving wordt onderbelicht. Gedeeltelijk begrijpelijk, maar ook gevaarlijk: inhurend management verliest al gauw het vertrouwen in de afdeling HR/flex of de MSP als het proces prima loopt, maar ze de verkeerde personen krijgen aangeboden.
@willem: Ik deel je mening helemaal als het gaat over de bovenkant van de markt. Maar in die zin is bovenkant een relatief begrip. Ik zie bijvoorbeeld in technische bedrijven dat de marktmeesters totaal niet snappen wat een VCA precies is, wat een laagspanningsmonteur doet en dat dus in de beoordeling van ook dit soort functies het vaak mis gaat. Cruciaal is dat de marktmeesters en dus HR kennis hebben van de business en het primaire proces en zich dienstbaar naar de lijn opstellen. @Rene: Ja, de technocratische oplossing is niet altijd de juiste. De buy in bij afdelingen is cruciaal en als die niet krijgen wat ze nodig hebben dan is het systeem snel dood. Ik bemerk dat men vaak veel te snel gaat implementeren en niet eerst de echt belangrijke “zachtere” zaken goed doet.
Goed stuk Arjen, waar ik veel in herken. Mijn markt – opleiding, coaching en training – is wel wat anders dan de interimmarkt waar jij over praat. Toch zijn er veel parallellen. De specialisten die zich een onderwerp of een methode hebben eigengemaakt, komen nog wel redelijk goed aan het werk en kunnen hun tarieven overeind houden. De doorsneetrainer – die zo een beetje van alles doet op communicatief gebied – heeft het moeilijk en wordt min of meer gedwongen om tegen zeer lage tarieven zijn diensten te leveren. Je conclusie dat een marktplaats niet voor de echte toppers is, deel ik dus wel. En dat brengt me meteen weer bij mijn onderwerp personal branding: coaches, trainers en opleiders, zorg ervoor dat je een specialisme omarmt dat je duidelijk onderscheidt van de rest van de aanbieders, of neem genoegen met een uitwisselbare positie op de arbeidsmarkt waar prijs het enige criterium is.
De titel heb ik aversie tegen, een groot deel van de inhoud niet. Toppers die iets niet nodig hebben wat gewone mensen wel nodig hebben, geeft een indeling die mij te veel op de Indiase kasten lijkt. Toppers of niet, het gaat over mensen die iets moeten doen. De druk op prijzen en het afvinken van cv’s zijn in mijn ogen praktijken die geen recht doen aan ons vak. Maar of er dan marktplaatsen nodig zijn om ons te dwingen om reële tarieven te rekenen, of om opdrachtgevers een essentieel stuk werk uit handen te nemen …. Ik vraag het me af. Wat nou als we onszelf eerst eens wat minder belangrijk maken zonder onze kern te verliezen?
Paul: het gaat niet om een soort van kastenstelsel. Toppers spelen hun eigen spel volgens hun eigen spelregels. Dat is de essentie. Vergelijk het met een goed en bekend restaurant: dat hoeft ook niet te bedelen om klanten of mee te doen aan onzinnige bonnenacties. In lijn met deze vergelijking doen ip’ers er verstandig aan om te werken aan hun onderscheidend vermogen.
Prima betoog. Ik zou het verder aan willen scherpen. Los van de door Arjen aangezwengelde discussie over de toegevoegde waarde van marktplaatsen voor ZZP’ers heb ik ook mijn twijfels over de motieven om met een marktplaats te beginnen. Volgens mij is het niet voor niets dat marktplaatsen eigenlijk uitsluitend in de overheid worden gebruikt. Het is namelijk een prima uitvlucht om aanbestedingen te voorkomen. Vanuit de overheid heeft men weinig vertrouwen in aanbestedingen. Enerzijds omdat de kennis en vaardigheid ontbreekt om een goed doordachte aanbesteding te schrijven anderzijds omdat er weinig vertrouwen is in inschrijvende organisaties. De keuze valt uiteindelijk op “de meest economisch voordelige inschrijving” wat dan in de praktijk vaak niet de juiste keuze blijkt te zijn. De marktplaats is dan een makkelijke escape. Een keuze die met populistische argumenten makkelijk te verdedigen valt (de praktijk is weerbarstig) maar feitelijk een gebrek aan vertrouwen in een goede aanbesteding moet maskeren. Arjen’s betoog over een kwalitatief arm matchingsproces door het ontbreken van adequate matchingsmogelijkheden, de onoverzichtelijkheid door de overvloed aan marktplaatsen en het gemak waarmee het inhuurproces te manipuleren zijn is herkenbaar. Ik denk zelf dat de betere kandidaten weinig gebruik maken van marktplaatsen. De top professionals in de markt worden pro-actief benaderd en hebben geen re-actieve marktplaats met afbraaktarieven nodig om een nieuwe opdracht te vinden. Daarmee verwordt de marktplaats zo’n beetje tot het afvoerputje van de detacheringsmarkt. Daarnaast bouw je geen serieuze relatie op met je leveranciers. Daarvoor is het volume per leverancier simpelweg te klein. Van een constructieve samenwerking met leveranciers is dan ook geen sprake. Voor de klant ben je als leverancier één van de velen waar zaken mee gedaan wordt. Een anoniem nummertje, alle prachtige initiatieven rondom leveranciersborrels ten spijt. Andersom hoef je dan ook geen commitment vanuit leveranciers te verwachten. En juist daarin vind je ook vaak grote voordelen door bijvoorbeeld scherpe tariefsafspreken te maken o.b.v. een verwacht volume aan inzetten of een betere match omdat de leverancier investeert in het leren kennen van de opdrachtgever waarbij ook de cultural fit gemaakt kan worden. Conclusie: Met minder leveranciers (traditioneel preferred supplier beleid) kan je in mijn optiek betere resultaten bereiken mits je de moeite neemt om tijd en effort te steken in een goed doordacht inhuurproces en een uitgebalanceerd preferred supplier beleid met goede afspraken.
Anthonie, Goed insteek. Wel twee punten. Ik weet niet wat jouw achtergrond is. Of je (a) leveranciers bent of (b) zzp’er? – In geval A zou ik wel willen opmerken dat er nog al wat onvrede is bij organisaties over de rol van ‘leveranciers’ (bijv, bemiddelings/detacheringsbureaus) omdat ze (in de ogen van die organisatie) te weinig toegevoegde waarde leveren voor te hoge marges. – In geval B: zzp’ers hebben bij een aanbestedingsprocedure in de regel heel weinig kans. Het marktplaatsconcept geeft (met al zijn beperkingen) zzp’ers (en kleine bureaus) de mogelijk om mee te dingen. Hugo-Jan
@Hugo-Jan Leverancier. – Onvrede over de toegevoegde waarde van leveranciers kan ik inkomen. Er zijn veel cowboys in deze wereld. Selecteren van dat soort partijen kan met een goed doordachte aanbesteding ook prima worden voorkomen. Hoge marges marges zijn niet meer van deze tijd en kom ik bij organisaties die professioneel inhuren amper meer tegen. Te lage marges met als gevolg een uitholling van de kwaliteit van de dienstverlening met de door jou genoemde onvrede tot gevolg juist wel weer. Sommige opdrachtgever zijn abusievelijk van mening dat een lage marge leidt tot een lager eindtarief…??? Dit is niet het geval. Waar het wel toe leidt is dat leveranciers gaan bezuinigen op de kwaliteit van hun dienstverlening bijvoorbeeld door geen inhoudelijke match meer te maken maar CV’s 1 op 1 door te schuiven naar de klant. Andere bijwerking is dat er twijfelachtige constructies in het leven geroepen worden zoals het “vrijwillige” Premium account voor ZZP’ers vanuit Headfirst waarmee men extra inkomsten kan genereren. – ZZP’ers komen ook bij organisaties met aanbestedingsprocedures nog voldoende aan bod. Ofwel wordt men bemiddelt via een leverancier of regelt men zelf de opdracht en loopt het contract puur administratief via één van de aangestelde leveranciers.
Als ZZP’ers nu ergens sacherijn van krijgen is zelf je opdracht acquireren en dan achteraf alsnog met een leveranciers moeten werken die als administratieve schakel waar je dan ook nog voor moet betalen terwijl ze geen enkele toegevoegde waarde heeft.
Beste Arjen, Jammer dat ook jij in dit artikel het fenomeen ‘inhuurmarktplaats’ sterk generaliseert. De ‘inhuurmarktplaats’ bestaat niet. Steeds meer organisaties hebben behoefte aan een transparant inhuurproces. Zij bepalen zelf de condities en de selectiecriteria waarvan zij uit willen gaan. Bewust geven zij zzp-ers daarbij de mogelijkheid om zelf en direct te reageren. Wie kan daar nu op tegen zijn? Een zzp-er kan zelf reageren op een vacature. In de oude situatie was dat onmogelijk en was de zzp-er afhankelijk van intermediairs die voor die kennis van de markt hoge marges rekenden. Natuurlijk komt er vooral kritiek van de partijen die deze aanpak niet past. Vaak de grotere spelers. En de zzp-er die het niet geworden is. Gebruikers van deze aanpak zijn veelal tevreden. Niet voor niets is er een stevige groei van het aantal gebruikers van VMS-en en MSP’s. En ja, met ons bedrijf bieden we deze oplossing aan onze klanten.
Mijn ervaring met marktplaatsen zijn gemengd, maar ik vind wel dat de markt nu transparanter is geworden. Als zelfstandig professionals krijg ik nu kansen die je vroeger niet tot nauwelijks kreeg vanwege de mantelovereenkomsten met een paar grote clubs waar je nooit tussen kwam.
@Rob ik generaaliseer niet. Ik constateer. Ik constateer met regelmaat hoe marktplaatsen als vergoeilijking en excuustruus worden gebruikt om een reeds gedane plaatsing zogenaamd “compliant” te maken. Ik constateer ook dat de echte toppers gewoon aan het werk zijn dus dat als je zogenaamd transparant wilt werken dat je per definitie de kandidaat die echt goed is (die je meestal los moet weken) niet krijgt. En dan over een transparant inhuurproces. Dat is iets anders dan een portaal. Een transparant inhuur proces begint met het delen van de prijs van de winnaar, een goede argumentatie waarom jij het niet bent geworden en een betere planning van aankondiging. Nu is het toch vaak “graag iemand die hier al eerder heeft gewerkt” in combinatie met “overmorgen sluit de aanbieding”. Daarom geloof ik eerder in een neutrale MSP dan een platform met daarachter hele vriendelijke maar niet businessminded selecteurs.
Gisteren hoorde ik nog een mooie vergelijking in deze. Als je iets op de markt koopt dan heb je over het algemeen veel keuze, is de prijs niet te hoog en loop je met alle kopers en verkopers rond. Maar als je iets speciaals zoekt dan koop je dat niet op de markt want daar is het aantal verkopers en kopers dat iets speciaals wil kopen te laag. Ik geloof dus best in marktplaatsen maar op het moment dat zachte criteria, schaarste en dergelijke bij een functie de boventoon voeren dan schiet een marktplaats minder op. Daarom zullen er altijd kwaliteitsbrokers blijven naast marktplaatsen.
@ Rob: VMS en MSP zijn volgens mij compleet andere begrippen dan de marktplaats waar Arjen over spreekt. MSP is volgens mij een verzamelbegrip voor organisaties die inhurende opdrachtgevers op enigerlei wijze ondersteunen in het inhuurproces. Dit kan d.m.v. de inzet van een marktplaats maar bijvoorbeeld ook door het fysiek bemensen van de inleendesk van de opdrachtgever eventueel in combinatie met een VMS systeem. VMS staat volgens mij voor Vendor Management System. M.a.w. ondersteunende tooling om het inhuurproces te begeleiden. De marktplaats waar Arjen het over heeft betreft als ik het goed lees een marktplaats zoals de NS en het UWV deze gebruiken. Kortom een inhuurportaal waar de hele wereld op aanvragen mag reageren. Dat het aantal MSP stijgende is, en in het kielzog daarvan de penetratiegraad van VMS systemen, klopt gedeeltelijk (ING, Microsoft en KPN hebben net afscheid genomen van hun MSP’s). Dit betekent niet automatisch dat daarmee ook het aantal marktplaatsen stijgende is. Volledig voor iedereen toegankelijke marktplaatsen zijn er niet of nauwelijks en worden (zeker buiten de overheid) amper ingezet. Dit volgens mij o.a. door de door Arjen aangevoerde argumenten. Los daarvan zijn de torenhoge marges al lang niet meer van deze tijd en is dit eerder een uitzondering dan de regel. Overigens gaat de argumentatie waarom intermediairs overbodig zouden zijn ook één op één op voor de MSP’s. Waarom veel geld betalen voor een MSP oplossing als je dit ook prima zelf zou kunnen doen? De toegevoegde waarde die door de meeste MSP’s geboden wordt is uiterst beperkt. Veel verder dan het inzetten van een (door een derde geleverde VMS) komt men vaak niet. En zo’n VMS (IQN, Fieldglass, Netive, Beeline, PeopleXS, etc.) kan je als inhurende organisatie ook prima zelf aanschaffen.
De groei van ‘matige’ MSP’s heeft met name te maken met kennisgebrek binnen inlenende organisaties. Bij het opzetten van een project is vaak weinig ervaring met inhuurprogramma’s en men ervaart het als lastig om een brug te slaan tussen inkoop, HR en finance belangen. Een MSP heeft de ervaring, zeker in combinatie met een sterke VMS. Organisaties die een stap verder zijn en ervaring hebben opgedaan, kiezen veel minder vaak voor een totaaloplossing, maar een eigen ‘flexdesk’ in combinatie met zelf aangeschafte tooling. Het proces is prima zelf te managen, maar je moet het wel direct goed doen om draagvlak te creëren en te behouden, en daar zit nou juist de crux bij onervaren organisaties…
[…] Ondernemer Arjen van Berkum betoogt dat een ZZP-marktplaats niet altijd het juiste kanaal is voor een werkgever om aan zijn arbeidskrachten te komen, lees meer. […]
In bovenstaande reacties mis ik nog 1 aspect naar aanleiding van dit zinnetje in het slot van Arjen’s betoog: ‘Nee, geef mij maar een goeie recruiter met een netwerk die precies weet wat er op de markt qua aanbod is en die de business ook echt snapt’. Zou de inlener niet veel beter zijn eigen business snappen en weten wat hij nodig heeft dan de gemiddelde recruiter? En zou een Marktplaats met een bereik van gemiddeld duizenden leveranciers (bestaande uit alle grote bemiddelaars en detacheerders en duizenden ZZP’ers) niet veel beter in staat zijn om het gezochte schaap met de 5 poten te vinden dan 1 recruiter hoe goed die dan ook moge zijn? Verder ben ik het eens met Van der Laan die er terecht op wijst dat Marktplaatsen een hele vooruitgang zijn tov gewone aanbestedingen die veel meer drempels kennen voor kleine marktpartijen. Maar aan de andere kant is het ook zo dat als leveranciers niet tevredener worden over hoe de inleners hun Marktplaatsen inzetten, het concept ten dode is opgeschreven. Dit bewustzijn mis ik nogal eens bij de inleners. Hoog tijd dus voor een Marktplaats 2.0 die ook nog eens voldoet aan de nieuwe aanbestedingsregels (voor de overheid) die juist voor kleine ondernemers zijn geschreven. Een Marktplaats zonder leveranciers wordt een begraafplaats!
Waar aan voorbij wordt gegaan is nog een andere uitdaging. Wanneer ik de vacatures bekijk op veel marktplaatsen dan is mij evident dat veel mensen onder gezag en toezicht gaan werken. U moet weten dat een persoon die voor een ander tegen beloning gedurende drie maanden, wekelijks danwel gedurende tenminste twintig uren per maand arbeid verricht, wordt vermoed de arbeid te verrichten krachtens arbeidsovereenkomst. Het is vervolgens aan de werk/opdrachtgever om dit vermoeden te weerleggen. Dus hoezo is de marktplaats een oplossing voor freelancers? Voor ZZP-ers die niet langer ZZP-er willen zijn is het wel de ideale oplossing om na 3 maanden een arbeidsonctract af te dwingen bij de inlener. Dus de heer Asscher moet de belastingdienst de gunning lijsten bij de gebruikers van marktplaatsen laten bekijken om te kijken of er sprake is van gezag, ik denk dat hij een leuk deel van de 6 miljard gaat vinden. Het loonbegrip is namelijk breed ook loonbetaling door middel van derde is loon. Daar schuilen dus ook risico’s, en is de gedane betaling dan netto of bruto? Ik vrees het laatste. Dus de marktplaats verkopers adviseer ik hun klanten de vacature omschrijvingen in ellk geval eens kritisch tegen het licht te houden. Zo zag ik ook nog de aanvraag op een marktplaats voor een leerplichtambtenaar waar een ZZP-er op mag solliciteren. Een Ambtenaar wordt aangewezen is weer iets anders en heeft weer andere rechten. Een Ambtenaar die gaat facturen aan een gemeente is ongehoord en kan vervolgd worden. Bemiddelaars die ook actief zijn op marktplaatsen moeten ook goed uitkijken aangezien ze mogelijk een zzp-er actief bemiddelen naar een positie waar leiding en toezicht van toepassing is. Waardoor je al op voorhand kan weten dat de VAR niet geldig zal zijn. Tot slot adviseer ik het plan van aanpak tegen schijnconstructies en schijnzelfstandigheid die het rijk recent gepubliceerd heeft goed te bestuderen.
Aha Maarten, Je snijdt een interessant onderwerp aan! Waar naar mijn stellige overtuiging maar weinig marktplaats-managers/medewerker zich bewust van is! In een discussie onlangs over de nieuw aanbestedingswet stelde een van de aanwezigen dat het bij opdrachten van belang is juist expliciet te stellen dat er de opdracht ‘onder gezag en toezicht’ uitgevoerd moet worden. Omdat het dan een 2B dienst is met andere aanbestedingsregels (of dat overigens juist is, werd weer betwijfeld). Op mijn reactie daarop dat het in het kader van de zelfstandigheid van zzp’ers met een VAR verklaring tamelijk gevaarlijk is (ook voor de opdrachtgever) werd tamelijk glazig gereageerd. Waarmee je punt bevestigd wordt…. Hugo-Jan Ruts
@Hugo-Jan voor de zekerheid heb ik het UWV die ook werken met een marktplaats hier naar gevraagd en op gewezen. Het UWV controleerde vroeger namelijk zelf op gezag arbeid en loon, die wetgeving is nog steeds van toepassing. Ik neem dus toch voor het gemak maar aan dat het UWV dit grondig heeft uitgezocht? Want het UWV werk natuurlijk niet mee aan schijnconstructies. Daarnaast als je werkloos wordt adviseren ze wel heel vaak dat mensen ZZP-er moeten worden dus ze zullen vast goed over de constructie hebben nagedacht. Zodra ik een reactie heb van het UWV zal ik deze ook eerlijk delen want ze zullen mijn stelling vermoedelijk onderbouwd weerleggen. Hoewel het gewoon goed beschreven staat de regeling van de arbeidsovereenkomst in titel 7:10 BW waar ik mij op berust.
Nette reactie van het UWV, ze danken me voor de alertheid en gaan zich erover beraden. Wordt vervolgd.
Ik verbaas mij er iedere keer weer over wat dit concept losmaakt aan kritiek. Alleen al die constatering is een indicatie dat er van alles niet aan klopt. Ik lees in vele reacties dat dit concept niet werkt voor de “toppers” cq. de “bovenkant” van de markt. En degenen die het schrijven zijn allen ZP-ers of ZZP-ers (het verschil ontgaat mij helaas). Maar duidelijk is dat zij allen van mening zijn dat het concept niet op hun specialisme toepasbaar zou moeten zijn. En zo zijn er nog meer grote lijnen te vinden: – de interne klant is vaker niet tevreden dan wel – welwillende HR “administrateurs” maken een schifting uit CV’s op basis van een checklist die ze nauwelijks begrijpen vanwege een schrijnend gebrek aan inhoudelijke kennis over het vakspecialisme wat wordt gezocht – het is in de praktijk puur een inkooptool (laat de meute maar vechten, als het maar goedkoop is vanuit HR en inkoop bezien), en tot slot – vrijwel niemand aan de aanbiederskant lijkt tevreden te zijn met de werking (rechtmatigheid, doelmatigheid, transparantie) En toch: alle personen die een mening hierover hebben lopen als makke schapen achter het concept aan. Alsof je wel mee moet doen en moet accepteren dat het er nu eenmaal is, de nieuwe toekomst voorstelt en niet weggaat. De uitbaters van marktplaatsen hoor je hier niet of nauwelijks en geef ze eens ongelijk: ze lachen zich kapot om zo’n kudde schapen. Hun doel is wel bereikt: veel geld besparen door alle aanbieders tegen elkaar uit te spelen en de criteria ondoorzichtig te houden. Ik doe er niet aan mee en heb zat opdrachten (de markt is veel groter dan de marktplaats van enkele overhheidsinstellingen). Mijn welgemeend advies: open je ogen. Je hoeft geen kuddedier te zijn!
