Bas van de Haterd 3 juni 2013 Eén reactie Print “Tijdelijke” contracten en afkoopsommen?Mensen die mij kennen weten dat ik regelmatig kijk naar bijzondere sectoren en probeer te vertalen wat daar gebeurt, bijvoorbeeld met exceptionele talenten, naar hoe de ‘gewone’ wereld daarmee om zou kunnen gaan. Een van die sectoren is de topsport. Misschien kunnen we op het gebied van arbeidsverhoudingen daar ook wel iets van leren. Een gedachte-experiment. In het huidige model van arbeidsverhoudingen zien we dat heel veel werk flexibiliseert. Vaak tot ongenoegen van beide partijen, want daar waar veel lager geschoolde medewerkers nu ineens flexibel worden (en dat niet willen) omdat de werkgever dat prettig vind, is het bij veel talenten juist andersom. Deze zijn zeer mobiel, hetzij als zelfstandig professional, hetzij omdat ze gewoon een paar maanden opzegtermijn hebben. Het verloop onder bijvoorbeeld gewilde technici, IT’ers en andere zeer talentrijke mensen is hoog. Tot groot ongenoegen van de werkgevers. Immers is bij elke euro investering in zo iemand de vraag: gaan we die terugverdienen? Kunnen we ze wel zoveel buiten het bedrijf laten netwerken? De contacten zijn nuttig, maar het risico op vertrek wordt er groter door. Tijdelijk contract In de topsport, met name het voetbal, is dat natuurlijk ook het geval. Daar traint men ze wel omdat ze dan meer waard worden, maar vooral omdat ze beter zijn voor het team en je dan meer wint. Alle topsporters zijn per definitie ook flexwerkers, ze hebben allemaal een tijdelijk contract. In die contracten staat vaak een afkoopsom, niet altijd, maar dat zou in mijn optiek wel moeten. De vraag is: zou je als persoon, als individu, een contract voor langere termijn bij een organisatie aan gaan als die organisatie die zelfde commitment afgeeft? Dus jij tekent voor zeg 5 jaar. Als een van beide het contract wil opzeggen kost dat een bedrag, bijvoorbeeld een half jaar salaris of zo. Jij geeft een commitment af voor een bepaalde tijd en het bedrijf dus ook. Uiteraard kan je hier ook doelstellingen aan koppelen, hoewel doelstellingen van enkele jaren in de huidige snel ontwikkelende markt natuurlijk heel moeilijk zijn om te concretiseren. De vraag is: zou dit een mogelijk model zijn voor de toekomst? Om de grote talenten langer aan je te binden? Wederzijdse commitment? Print Over de auteur Over Bas van de Haterd Bas van de Haterd is auteur, (internationaal) spreker en adviseur over de invloed van technologie op werk. Hij kijkt zowel naar het werk dat mensen nog gaan doen, de manier waarop we dit werk organiseren als de manier waarop we mensen voor dit werk aantrekken en motiveren. Hij schreef hierover o.a. boeken als 'Talent Acquisition Excellence', '10 banen die verdwijn & 10 banen die verschijnen', de maatschappelijke impact van de zelfrijdende auto en (R)evolutie van Werk. Ook organiseert hij jaarlijks het Digitaal-Werven event. Bekijk alle berichten van Bas van de Haterd
Een afkoopsom is geen gek idee maar een half jaar salaris is voor werknemer relatief vaak een groter bedrag dan relatief voor de werkgever. Een werkgever moet me maandelijks wel heel veel gaan betalen wil het voor mij mogelijk zijn om even een half jaar salaris op te hoesten. Maar verder, wat mij betreft geen gek idee. Ik zit momenteel in een periode ná een traineeship (=investering in mij) waarbij ik ook een bedrag moet betalen als ik binnen een jaar wil vertrekken. Dat bedrag wordt kleiner naarmate ik hier langer blijf werken, na een jaar is het volledig kwijtgescholden. Alleen is er nog geen bedrag afgesproken voor als mijn werkgever voor die tijd van me af wilt 😉
