Technology vs Privacy: technology always wins

Google glass is de nieuwste techniek die voor de zoveelste keer privacy issues oproept. Privacy is dood zeggen velen, privacy moet beschermd worden zeggen anderen. Er is veel te doen over privacy, maar de privacy speelt een verloren wedstrijd. Waarom? Omdat we er vanuit een verkeerde kant naar kijken denk ik.

In een race tussen privacy en technologie wint de technologie ALTIJD. Een paar voorbeelden.

De camera

In de jaren ’70 is er groot protest tegen de grootste privacy inbreuk die we misschien ooit gehad hebben. Weet u welke ik het over heb? Nee? De instant camera van Kodak. Er waren naar verluid posters met ‘there are worse things than these (met een haai) at the beaches this summer. De Kodak crews, jongeren met een camera, die gewoon foto’s namen.

De camera mocht enkel in de handen zijn van een professional was toen de stelling. Die kon je er tenminste mee vertrouwen niets verkeerds te doen. Ik vraag me af hoe men toen aankeek tegen paparazzi. Dat waren immers ook professionele fotografen.

Nu hebben we allemaal een camera, in onze telefoon of los. Niemand maalt er om, maar het was een flagrante schending van onze privacy waar we jaren tegen gevochten hebben.

Nummerborden

Toen alle auto’s centraal geregistreerde nummerborden kregen was er een hele belangrijke eis in de tweede kamer. Nooit mochten deze gebruikt worden voor de identificatie van de inzittenden. Dat zou een enorme schending zijn van de privacy. Je moest anoniem over de weg kunnen gaan.

Niet zo heel veel later besloot men dat het toch wel acceptabel was boetes uit te delen op basis van… nummerborden. Wat tegen de oorspronkelijke wet was. Niets zo onbetrouwbaar als onze politici zullen we maar denken.

Nu hebben we een vergelijkbare discussie met het vastleggen van alle nummerborden op wegen en die laten mogelijk kunnen correleren tegen criminele activiteiten. Ook een grote schending van de privacy volgens velen. Ik heb een vermoeden hoe dit uiteindelijk gaat uitpakken….

Glass en drones

Op dit moment hebben we weer twee potentieel grote privacy schenders: Glass, de bril van Google, en de drones, onbemande vliegende helikopters en vliegtuigen, zo klein als een insect als het moet, die ook met camera’s en zelfs geweren uitgerust kunnen worden.

Google heeft alles dat mogelijk met gezichtsherkening werkt uitgezet in deze versie van Glass. Dat zou te privacy gevoelig zijn. Let hierbij op de term: uitgezet… Het kan dus wel en dus zal het gebeuren. Want hoe fijn is het niet om te weten wie die persoon ook al weer is die jou op een feestje wel lijkt te kennen… maar jij bent vergeten wie het ook al weer is?

En de drones dan? Daar reguleren we ook van alles. De brandweer heeft er last van, dus worden er regels opgerekt (terecht) en dus is het hek van de dam. Daarnaast: is het te reguleren? Als drones zo klein als insecten gaan vliegen, weet je dan of het een grote wesp op een drone met camera is? Hoe handhaaf je dit? Niet.

Credit card

Het interessant vind ik altijd dat mensen die het hardste roepen over de schending van hun privacy er zelf vaak weinig aan doen deze te beschermen. Ik heb geen Facebook hoor ik ze vaak zeggen. Wel een credit card? Ja, dan geef je dus ook niet zoveel om je privacy. Want die legt alles vast. Ga er maar van uit dat ze bij Visa of Mastercard algoritmes hebben draaien op de IT afdeling van iemand die even wat tijd over had om te kijken of mensen vreemd gaan hoor. En tot het moment dat je een e-mail aanbod krijgt op basis van bijvoorbeeld een drogist bezoek net voor het boeken van een hotelkamer waarin staat: op basis van uw aankoop gedrag hebben wij berekend dat er een 72% kans bestaat dat u vreemd gaat, dus bij deze willen we u een SOA test aanbieden met 25% korting… interesseert u zich er eigenlijk niet echt in. Toch?

Het privacy dilemma

Ben ik dan voor het volledig opgeven van privacy? Nee. We moeten ook niet te krampachtig doen over bepaalde zaken, maar we moeten ook niet zomaar alles weggooien.

Die nummerborden die gebruikt worden? Waarom zou ik daar moeite mee hebben? Als het maar om het opsporen van crimineel gedrag gaat. Echter, was de NSA doet… dat gaat wel heel ver zeg maar.

De wetgeving dus… moet anders. We moeten niet steeds proberen het middel te stoppen, want in een race van technologie tegen privacy wint de technologie. Elke keer opnieuw. De camera won, de nummerborden worden gebruikt voor boetes en we gebruiken massaal credit cards, internetbankieren en e-mail.

Wat de wetgever moet doen is een aantal zaken.

• Het misbruik heel, heel zwaar bestraffen, op individueel niveau. Dus niet enkel het bedrijf, maar ook alle betrokken medewerkers. Pas als jij weet dat jij, als persoon, achter de tralies gaat als je iets doet, durf je tegen een baas op te staan en te zeggen: nee, dit doen we dus niet!
• Verplichte inzage in alle gegevens indien de individu daar om vraagt en vernietiging van die gegevens, tenzij hier hele specifieke redenen voor zijn dit niet te doen. Ik kan bijvoorbeeld niet mijn hypotheek verstrekker eisen al mijn gegevens te verwijderen, dat zou wel handig zijn. Echter, als ik bij een bedrijf opvraag wat ze van mij hebben, verplicht (met boete clausules) inzage geven en mogelijkheden tot verwijdering.
• Een heldere definitie maken van persoonsgegevens. Is mijn IP nummer of mijn mac adres een persoonsgegeven? Ik denk het wel? Net als mijn kenteken.
• Duidelijke definities en dus wetgeving maken op de vraag: wat is nu wel en niet toegestaan. Wat is misbruik van de gegevens? Hoe ver mag je gaan?
• Verplicht een alternatief bieden. Want natuurlijk moet je een opt-out hebben uit persoonsgegevens. Veel diensten zijn gratis in ruil voor de persoonsgegevens. Veel bedrijven kunnen niet bestaan zonder die gegevens en dat vinden we helemaal niet erg om daar gegevens mee te delen. Denk aan Air Miles, denk aan de bonuskaart van AH, maar denk ook aan alle gratis software die we gebruiken, zolang ze er geen misbruik van maken. Echter zou ik er voorstander van zijn een verplicht betaald alternatief in te stellen. Dus je kan nu.nl gratis lezen met cookies en advertenties, of je betaald er gewoon een euro per uur voor of zo. Op Digitaal-Werven kan je het rapport gratis downloaden voor je e-mail adres, of je betaald me 99 euro. Die laatste optie kiest niemand voor, maar hiermee hoop ik mensen bewust te maken van hun keuze om iets van privacy op te geven en iets van marketing te accepteren.