Kwaliteit van communicatie vs kwaliteit van personen

Recent had ik een interessante discussie over MOOC’s. De Massive Open Online Courses van b.v. coursera, Khan Academy of Edx. Daar kan je gratis universitaire opleidingen volgen, een vak per keer.

Op de vraag: zijn MOOC’s de toekomst van educatie komt altijd de vraag terug: kan het de offline interactie die je op een school hebt vervangen? We weten dat face-to-face, offline communicatie, zoveel toevoegt aan de communicatie. We weten dat nabijheid veel helpt bij communicatie en het verbeteren van denken. Het kan niet allemaal virtueel. Maar we weten ook dat de wereldwijde talentpool altijd groter is dan de regionale of lokale. Dus wat is nu het belangrijkste? De kwaliteit van de interactie of de kwaliteit van de mensen?

Interactie

De kwaliteit van de interactie neemt toe naarmate er meer non verbale communicatiemogelijkheden zijn. Dus face-to-face staat bovenaan in de piramide. Video conferencing zou daar vlak onder moeten staan, maar daar hebben we soms nog wat moeite mee. Telefoon heeft weer meer dan e-mail, etc.

In de MOOC’s proberen ze dat deels te ondervangen door bijvoorbeeld in Google Hangouts sessies te doen tussen studenten. Ik heb er zo een mee gemaakt en het voegde niet heel veel toe omdat er relatief weinig mensen waren. Echter, je kan niet met 10 of 100 man tegelijk praten. Met 10 heb je nog een mogelijkheid tot een groepsgesprek, met 100 zullen de meeste afhaken en zal het uiteindelijk toch een gesprek zijn tussen 4 of 5.

Je ziet bij MOOC’s ook veel regionale studiegroepjes. Mensen die bij elkaar komen. Een interessant fenomeen. De vraag is natuurlijk: hoeveel voegt het toe?

Mensen

Wat interessant is aan MOOC’s is dat je niet alleen vakken kan leren van de beste universiteiten (of in ieder geval de hoogst aangeschreven), zo volgde ik mijn laatste cursus aan Stanford. Ook kan je cursussen volgen in vakken die we in Nederland niet kennen. Mijn eerst volgende is content strategie op universitair niveau (iets dat we in Nederland alleen door particuliere opleiders met soms twijfelachtige curricula wordt aangeboden), daarna volg ik er een over ‘how to grow your small or medium size privatly owned business’. Bijzonder mooie materie, die we in Nederland niet hebben op dat niveau.

Nog mooier is echter dat je vanuit allerlei partijen inzichten krijgt, namelijk de studenten. In mijn MOOC ‘organizational analysis’ waar duizenden mensen aan mee deden waren de forums zeer actief. Dat werd ook gestimuleerd. Dat is mooi, want dat gaf veel inzicht vanuit allerlei culturen. Zowel culturen van over de hele wereld (dus regionaal), als culturen vanuit type bedrijven, overheden, multinationals, consultants en MKB. De kwaliteit van sommige interacties was enorm hoog. Ik heb veel geleerd van verschillende andere studenten, die ik anders nooit ontmoet had. Immers is een gepensioneerde militair op Jersey of een Italiaan die in New York woont of een Française uit het zuiden van Frankrijk normaal niet het soort mensen dat ik in een ‘gewone offline cursus’ zou tegenkomen. Die mensen voegde wel heel veel toe voor mijn leerervaring.

Conclusie

Ik weet het oprecht niet. Face-to-face interactie is enorm belangrijk. Het geeft ook tijd en rust om over dingen te praten die misschien niet direct van belang zijn, maar tot prachtige zaken kunnen leiden. Serendipiteit zeg maar. Echter is de kwaliteit van mensen veel groter als je uit een wereldwijde pool vist. Ook heb je de kans om met mensen te die op eenzelfde manier digitaal communiceren en daarmee kan je dus ook een goede band opbouwen.

Beide systemen hebben denk ik hun voordelen. Ze zijn ook niet echt te combineren, want er zijn gewoon teveel mensen die niet zullen verhuizen of tijd vrij maken voor offline meetings. Deze mensen voegen echter wel heel veel toe aan het proces. Dat wil echter niet zeggen dat het onderwijs waarmee je continue met elkaar tijd doorbrengt niet ook veel toevoegt. Beide hebben denk ik hun plek, net zoals dat binnen een bedrijf zo kan zijn.