Gastblogger 13 februari 2014 24 reacties Print Wapen je als zzp’er tegen het faillissement van je broker. Deel II: Negen adviezen.In het tweede deel van hun artikel geven Peter Bargon en Mark Bassie 9 concrete adviezen aan ZZP’ers hoe je je tegen een faillissement van brokers kunt beschermen. In het eerste deel van dit artikel werd de rol van een broker bij het inhuurproces besproken en hoe deze zijn geld verdient. Vervolgens is beschreven wat er gebeurt bij een onverhoopt faillissement van een broker. In dit tweede deel gaan we in op wat je als ZZP’er kunt doen om financiële schade te voorkomen. Het grootste deel van onze adviezen is preventief van aard, in het kader van ‘Voorkomen is beter dan genezen’ en een deel is gericht op de aanwezigheid dat er financiële problemen lijken te zijn. ‘Redden wat er te redden valt’ is dan het devies. Negen adviezen Vraag de jaarrekening op De meeste brokers zijn vanwege hun rechtsvorm wettelijk verplicht om hun jaarrekening jaarlijks bij de Kamer van Koophandel aan te deponeren. Deze jaarrekeningen zijn eenvoudig op te vragen en je komt veel te weten over de onderneming; wie het bestuur voert, hoe de organisatie is opgebouwd en inzicht in cijfers. Misschien taaie kost, maar zeker de moeite waard. Ondanks dat een jaarrekening niet alles zegt, aangezien de gepubliceerde cijfers betrekking hebben op het voorgaande jaar, geeft het wel een indruk van de solvabiliteit van de onderneming. De mate waarin een organisatie aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen. En dus het te verwachten beeld of, in geval van liquidatie, de broker aan haar financiële verplichtingen kan voldoen. Vraag collega-ZZP’ers naar hun ervaringen Vraag aan ZZP’ers die via deze broker werken, wat hun ervaringen zijn. Of Google eens op klachten of betalingsachterstanden met de naam van de broker. Betaalt de broker binnen de afgesproken betalingstermijn de facturen of wordt regelmatig de betalingstermijn overschreden? Beoordeel de kredietwaardigheid van de broker De kredietwaardigheid van een broker wordt uitgedrukt in een credit rating. Een broker is niet verplicht een credit rating te hebben maar een dergelijke rating wordt afgegeven aan een bedrijf dat erom vraagt. Deze credit ratings zijn niet openbaar maar het lijkt logisch dat een broker met een goede rating geen bezwaar heeft om deze openbaar te maken. Wat niet automatisch betekent dat een broker zonder een rating geen goede broker is. Er zijn verschillende bureaus die zich met credit ratings bezig houden, twee bekende zijn Dun & Bradstreet en Graydon. Het is bij D&B mogelijk om één rapport ter kennismaking gratis op te vragen. Dit kan via: www.dnb-nederland.nl. Waar op te letten in een credit rating rapport? Allereerst de rating zelf. Dit is een score die toekomstige liquiditeitsproblemen voorspelt. Deze rating bestaat uit de ‘financiële sterkte’ (gebaseerd op het netto eigen vermogen) en de ‘Risicofactor’ om het risico weer te geven. Vervolgens kun je letten op de faillissementenscore. Een lage faillissementenscore van 1 geeft aan dat er een relatief grote kans is dat een bedrijf failliet wordt verklaard en een faillissementenscore van 100 geeft aan dat de kans daartoe klein is. Tot slot geeft de betalingsscore een objectieve beoordeling van de snelheid waarmee een bedrijf haar facturen betaalt. Veranderingen in het betalingsgedrag is vaak één van de eerste tekenen van financiële moeilijkheden en geldt als één van de meest voorspellende elementen van een faillissement. Maak goede afspraken Maak goede afspraken over de betaling van je facturen. Door de betalingstermijn terug te brengen van 30 naar 14 dagen verklein je het financiële risico. Het aantal uren dat je hebt doorgewerkt – in geval van non-betaling van je factuur – is namelijk kleiner dan bij een betalingstermijn van 30 dagen of meer. Vraag meer zekerheid over de betaling facturen De meeste brokers zullen direct zeggen dat ze een goede financiële positie hebben en je niet bang hoeft te zijn dat je facturen onbetaald blijven. Beding een boete in het contract voor elke dag dat de factuur te laat betaald wordt. Ondanks dat dit geen garantie is maakt deze afspraak het onaantrekkelijk voor een broker om jouw facturen te laat te betalen. Vraag de broker om een toelichting op de jaarrekening Er zijn brokers die dit klaar hebben liggen en bereid zijn je inzage te geven of zelfs aan je mee te geven. Het zegt veel over de broker als dit goed geregeld is. Is de broker onderdeel van een grote onderneming Bedrijven die onderdeel zijn van een beursgenoteerde onderneming of een groot concern, hebben over het algemeen een sterk eigen vermogen en zijn gebonden aan stringente regels en publiceren hun cijfers doorgaans elk kwartaal. Bovendien zijn ze gevoeliger voor slechte publiciteit en dus gebaat bij het nakomen van de gemaakte afspraken. Reageer direct op eerste signalen en wacht niet af Ontvang je signalen dat er mogelijk iets aan de hand is, zoals facturen die niet binnen de afgesproken betalingstermijn worden betaald of geruchten, doe er dan direct wat mee. Neem contact op met de broker en vraag om uitleg of confronteer ze met de geruchten. Trek niet meteen conclusies want er hoeft niks aan de hand te zijn. Krijg je geen bevredigend antwoord of vertrouw je de broker niet meer, bekijk dan hoe je het risico kunt verkleinen. Neem contact met de opdrachtgever op en vraag of je kunt overstappen naar een andere broker of het werk tijdelijk te stoppen om druk op de broker te leggen om zo de betalingen te voldoen. Tijdelijk arbeidscontract of een payrollcontract? Ben je als kandidaat tijdelijk in loondienst bij de broker dan word je beter beschermd dan de ZZP’er. In de regelgeving staat dat werknemers worden beschermd tegen een faillissement of betalingsonmacht van hun werkgever. Het UWV neemt de betaling van 100% van het achterstallige salaris over (tot 13 weken terug) en betaalt daar bovenop 6 weken 100% van het salaris vanaf de opzegtermijn. Wordt de broker dus als werkgever gezien, dan ben je als kandidaat buiten de gevarenzone. In dit geval komen we in de praktijk helaas de nodige problemen tegen. Het UWV kan het payrollcontract achteraf verwerpen en niet uitbetalen door te stellen dat de kandidaat eigenlijk in dienst was (‘is’) bij de opdrachtgever. De kandidaat eist vervolgens bij de opdrachtgever zijn geld. De kans is groot dat de opdrachtgever de factuur van de broker al heeft betaald en het resultaat laat zich in dat geval raden. Voorkomen is beter dan genezen Let goed op met welke broker je in zee gaat, want voorkomen is tenslotte beter dan genezen. Er zijn gelukkig meer dan voldoende goede en financieel stabiele brokers in de markt. Met wat voorbereiding kan een hoop financieel leed worden voorkomen. Dit geldt voor zowel kandidaten als voor opdrachtgevers. Zij hebben er ook belang bij dat ze zaken doen met een financieel stabiele broker. Helaas valt er meestal niet te kiezen bij welke broker je je contract onderbrengt. Die keuze heeft de opdrachtgever gemaakt. Dat neemt niet weg dat het belangrijk is om je bewust te zijn van het risico dat je loopt. Garantiefonds? Met de bovenstaande adviezen zijn risico’s nooit helemaal weg te nemen. Faillissement hoort nu eenmaal bij ondernemerschap. Voor wie dit geen tevredenstellende constatering vindt, hebben we nog een idee. Een oplossing om leed in de toekomst te voorkomen, is de oprichting van een garantiefonds waar alle aangesloten brokers een bijdrage in stoppen om de schade te vergoeden als een van hen in financiële problemen komt. Het is ook in het belang van opdrachtgevers dat zij van hun brokers eisen dat deze zijn aangesloten op het garantiefonds. Vergelijk het met de reisbranche, waar je met hun garantiefonds als consument toch op vakantie kunt als je reisbureau opeens failliet is. We hebben getracht een aantal zaken op een rij te zetten, maar zijn ook benieuwd naar jouw ervaringen en suggesties om jezelf te beschermen tegen financiële schade als gevolg van een faillissement van een broker. En brokers met andere oplossingen of ideeën lezen we ook graag! Laat gerust een reactie achter. Auteurs: Peter Bargon (Director Managed Services Yacht) & Mark Bassie (Zelfstandig Professional Flex-Beheer) MSP, ondernemerschap, onderzoek Print Over de auteur Over Gastblogger ZiPconomy geeft ruimte aan auteurs die eenmalig een artikel willen plaatsen op ZiPconomy. Naam en functie van deze gastbloggers worden onder het artikel vermeld. Bekijk alle berichten van Gastblogger
Beste Mark en Peter, Dank voor jullie uitvoerige stukken. Absoluut nuttig voor alle zelfstandigen die – vaak verplicht – via een broker moeten factureren. Uit alle reacties op eerdere bericht over faillissement van Corso maakte al duidelijk dat er veel onduidelijkheid is over de rol van brokers. Ik ben het ook helemaal eens met de teneur van jullie stuk, namelijk dat die zelfstandigen zich bewust moeten zijn van wat ze doen en welke risico’s te lopen bij het werken via een broker. Ik heb toch ook nog een paar opmerkingen over en naar aanleiding van jullie stuk. – het laatste zinnetje van punt 9 snap ik niet helemaal. Wanneer het UWV constateert dat iemand feitelijk in loondienst wat van de opdrachtgever, dan is die toch gehouden aan loonbetaling c.q. moet hij die persoon in dienst nemen? Ook al heeft hij eerder factuur betaald aan broker. – Het valt me op dat jullie het opdrachtgever (dus de partij waar de zelfstandige feitelijk zijn werkzaamheden verricht) vrijwel geheel buiten beschouwing laten. Die hebben een belangrijke rol plus zijn in de positie om contractueel zaken te regelen. Zodra er problemen ontstaan, maar ook daarvoor, kan je via die opdrachtgever druk uitoefenen. Zeker wanneer je collectief optreedt als groep zelfstandigen. – Jullie hebben het over een garantiefonds. Is een constructie als de g-rekening niet eenvoudiger? – In plaats van een garantiefonds zouden de (kwalitatief betere) brokers ook collectief afspraken kunnen c.q. moeten maken ze hoe ze in hun contracten een betere bescherming kunnen bieden richting deze specifieke groep crediteuren. Al dan niet met g-rekening. Dat is dan gelijk een mooie onderscheidend vermogen, waar opdrachtgevers dan weer op kunnen (of in kader van Goed Opdrachtgeverschap op moeten) letten bij aanbesteding. – Wat bijvoorbeeld lang niet altijd goed is geregeld is dat je als zelfstandigen na een faillissement gewoon door kan gaan met je opdracht. Het is bijv voorgekomen dat een interim professional bij de curator zijn concurrentiebeding moet afkopen voordat hij een rechtstreeks zaken kon doen met de opdrachtgever. – Tot slot valt er nog het nodige te zeggen over het zinnetje ‘Er zijn gelukkig meer dan voldoende goede en financieel stabiele brokers in de markt’, met de verwijzing naar het MSP onderzoek van Mark en dat de daarin 19 onderzochte bedrijven. In dat rapport staat bij ‘credit-rating’ juist te lezen dat de meeste van de 19 onderzochte leveranciers geen credit-rating konden of wilden afgeven. En dat maar 5 van de 19 een hoge credit-rating hebben doorgegeven aan de onderzoekers. Dat lijkt me niet zo’n hoge score. De in het onderzoek opgenomen creditrating komen ook nog eens van de leveranciers zelf, wat mij nog niet voldoende zekerheid heeft. Sterker nog: naar aanleiding van het genoemde faillissement van Corso heb ik bij een paar maanden geleden bij Graydon juist de rating van een van die 5 met een hoge rating opgevraagd. En de ratings die ik kreeg van die broker waren verre van hoog dus heel anders dan wat ze voor het rapport hadden doorgegeven! Waarbij de reactie van de broker weer was dat dergelijke credit-ratingsbureau maar matig werk afleveren en vooral veel te lang achter de feiten aanlopen (waarvan acte). – In lijn daarmee een suggestie aan alle brokers: maak allemaal – liefst op een centrale plek en objectief vastgesteld – je creditratings openbaar. Hugo-Jan
Een paar antwoorden op je reactie: Bij payroll zie je in toenemende mate juridische vragen bij wie de kandidaat nou echt in dienst is: bij het payrollbureau of gewoon bij de opdrachtgever. Het UWV kan dus een eigen afweging maken en de kandidaat niet uitbetalen met als argument dat je maar bij de werkgever/opdrachtgever moet gaan vragen. En deze gaat natuurlijk ook niet zonder slag of stoot betalen. Een argument vóór een garantiefonds vind ik de gezamenlijkheid die je hiermee laat zien als branche. Dit is een collectieve verantwoordelijkheid die je neemt op basis van gezamenlijke afspraken, waaraan je jouw opmerkingen over centraal inzicht geven in credit-ratings een onderdeel van kunt laten zijn. En verder terecht dat je ook wijst op de verantwoordelijkheid van opdrachtgevers in deze!
Hugo-Jan, de creditrating van een werkmaatschappij zegt lang niet alles. Het gepresenteerde eigen vermogen in een jaarrekening kan in de praktijk werkelijk lager zijn door het uitgeleend geld aan moeder en of zuster bedrijven. Natuurlijk kan het zo zijn dat dit wel weer eens terugkomt maar soms gaan investeringen niet naar wens en kan de moeder het geld niet terugbetalen. Zie bijvoorbeeld hoe het mis ging bij Inter Access waar de grootaandeelhouder investeerde in een nieuw bedrijf met geld dat hij leende uit Inter Access, hierdoor raakte hij uiteindelijk bijna al zijn aandelen kwijt en moest de Rabobank het bedrijf van de ondergang redden. Het is overigens geen verwijt, maar het is er de afgelopen jaar toen het nog niet op kon bij meer bedrijven ingeslopen. Divideren van het eigen vermogen werd niet gedaan bij de brokers om krachtig te blijven in het kader van aanbestedingen, wel werd terecht geïnvesteerd in vernieuwing en aanvullende diensten aangezien het business/verdien model van een broker eindig is. Niet al deze initiatieven zijn succesvol maar werden vaak wel gefinancierd uit de cash genererende unit de broker. Dus kijk ook naar de holding en dochters van de holding om echt een goed beeld te krijgen van het werkkapitaal en het gepresenteerd eigen vermogen.
Beste Maarten, Dank voor je toevoeging. Dit is inderdaad een lastig punt. Als je al creditwaardigheid gaat opvragen kom je al snel in een wirwar aan bv’s terecht. Aan een gemiddelde leek op dit terrein, wat de meeste interim professionals zijn (inclusief ik zelf), is het zo goed als onbegonnen werk om hier een goed en sluitend antwoord op te krijgen. Een centrale plek waar – met verstand van zaken – hier iets zinnigs over gezegd zou dan wellicht helpen. Heb jij verder suggesties hoe hier op een transparante en eenvoudige manier inzicht in te krijgen?
Het meest logisch is als de branche dit zelf zou oppakken. Dus ongevraagd inzage in de organisatie-structuur, wie de aandeelhouders zijn, welke credit-rating er recent is afgegeven door wie. En dit soort informatie standaard in de wachtkamers neerleggen……….
Wat ik mis in het artikel is de situatie waarbij de ZZP-er niet direct met de failliete broker gecontracteerd heeft maar met een schakel die daar weer voor zit (hetgeen nogal eens gebeurt). In dat geval zal de voorliggende schakel de ZZP-er gewoon moeten betalen (zo oordelen rechters), want de uren zijn immers gewerkt en het behoort tot het ondernemingsrisico van de voorliggende schakel dat deze zijn geld niet krijgt. Ik heb hier op dit moment een concrete procedure over lopen.Tevens mis ik de situatie waarbij de eindklant de failliete broker expliciet (als enige contractpartij) heeft aangewezen als partij om zaken mee te doen. Ook in die situatie liggen er mogelijkheden voor de ZZP-er. Je zou dan kunnen denken aan een mogelijke aansprakelijkheid van de eindklant.
Beste Patrick, Ik weet niet helemaal of ik de twee situaties die je omschrijft goed begrijp, maar: 1. in de situatie waarin er nog een tussenschakel zit, ben je als zzp’er om zich uit de problemen. Tenzij die tussenschakel a.g.v. het failliet van de broker zelf failliet gaat. 2. De situatie waarin de eindklant een broker expliciet aanwijst als contractafhandelaar en zzp’ers verplicht daar zaken mee te doen komt veel voor. Dat is ook de situatie waar Mark en Peter naar verwijzen (de Corso affaire was in veel gevallen zo’n situatie). Het is idd de vraag of zzp’ers hier in kader van de ketenaansprakelijkheid nog iets aan kunnen/konden doen. Het is mij niet bekend of zzp’ers die stap hebben genomen (wat ik aantal van hen destijds wel heb aangeraden).
Qua preventie kan je ook denken aan de invoering van normatiek die hoort bij ‘Goed opdrachtgeverschap’. Een opdrachtgever dient op een verantwoordelijke manier om te gaan met zijn intermediairs, leveranciers en kandidaten. Doet hij dat niet, dan wordt hij medeverantwoordelijk voor ‘herrie in de keten’.
De strekking van het artikel is helder en hierin kan HeadFirst zich prima vinden. Verreweg de meeste aanbevelingen zijn reeds jaren geleden in onze dienstverlening geïntegreerd. Zo heb je geen last van de continuïteit van de inzet, dar wij vanaf de oprichting geen concurrentie- en relatiebeding hebben opgenomen in de contracten. De betalingstermijn is reeds verkort en wij spannen ons in om deze verder te verkorten. Als ondernemer loop je risico en het is verstandig de risico’s hiervoor beheersbaar te houden. Daarbij biedt een intermediair ook zeer veel kansen en vergroot de markt voor de leveranciers en specialisten aanzienlijk. Als er extra garanties dienen te worden gegeven is de vraag of deze iets toevoegen aan de zekerheid en of deze opwegen tegen de te maken kosten. Het is uitermate vervelend voor de specialisten welke bij een faillissement betrokken zijn, maar vanuit de markt gezien is het aantal faillissementen bij brokers vele malen lager als bij detacheerders en dus relatief voor de leveranciers en specialisten is dit risico erg beperkt. Wellicht is een lobby richting de overheid om in dergelijke situaties de zelfstandig ondernemers en leveranciers een voorkeurspositie te geven als schuldeiser (bijvoorbeeld als eerste in de hiërarchie en dus voor de belastingdienst en banken) een vele malen interessantere optie.
Franklin. via de politiek/wetgeving zp’ers een andere positie geven bij een faillissement is hetgeen ik dire jaar jaar geleden in een eerder artikel ook gesuggereerd heb (zie http://www.zipconomy.nl/2011/04/help-mijn-interim-bureau-is-failliet-wat-nu-lessen-voor-zelfstandige-professionals-en-opdrachtgevers/ ) Vraag is wie die lobby gaat oppakken. Jullie als branche? of wachten jullie tot de zzp-vakbonden dat gaan doen 😉 Hugo-Jan
Hugo-Jan, wat betreft de lobby, dat kan iets zijn wat belangenbehartigers in combinatie met de branche (een aantal grote intermediairs hebben lijnen met Den Haag én met de zzp-belangenbehartigers) kunnen doen. HeadFirst spant zich hier reeds voor in en zal bij resultaten niet aarzelen dit bekend te maken (als de wet wordt aangepast is het voor een ieder wel duidelijk dat er een resultaat is). Ik heb niet gezegd dat dit makkelijk is en zal, zoals Mark zegt, best jaren kunnen duren, maar het is wel realistischer dan een waarborgfonds.
Ik vrees dat als we een lobby gaan opzetten (idealiter de branche samen met de ZZP-belangenbehartigers) we nog wel een aantal jaren bezig zijn. Daarvoor moet eerst de Faillissementswet worden aangepast. Een veel kortere stap is als de professionele branche zelf een garantiefonds opzet zoals bijvoorbeeld in de reisbranche, gepaard gaande met toelatingseisen op basis van kwaliteit en transparantie. Dan scheiden we ook meteen het professionele intermediair van de cowboys…….
In onze ogen is het niet echt realistisch een dergelijk fonds op te richten, daar de rekening direct of indirect door iemand betaald moet worden. Dit zal de klant of de ZZP-er zijn. Ik zeg niet dat HeadFirst niet open staat voor dergelijke modellen, want de financiële slagkracht hebben we ervoor én het is goed dat de pijn niet volledig komt te liggen bij de groep direct gedupeerden van een faillissement. Het is te kort door de bocht om te zeggen dat intermediairs dit met elkaar kunnen opvangen. In de reisbranche zijn om en nabij 2.000 leden en bij de intermediairs komen wij eerlijk gezegd niet verder dan enige tientallen. Dit nog los van het feit dat er dan ook allerlei vraagstukken opkomen omtrent de omvang van het fonds (bij de banken bleek een dergelijk fonds niet te werken en was bij lange na niet voldoende om de schade te vergoeden), wie bepaalt de kwaliteitseisen en beheert het certificaat enz.
Tenenkrommend zie ik hier een stuk verschijnen van een partij die de schijnwerpers gaat zoeken nu de grootste onrust rond het faillissement van Corso is gaan liggen. Yacht, onderdeel van het beursgenoteerde Randstad en dus de focus heeft staan op omzet en marge, dit alles ten koste van de zzp’er en dus mijn eigen inkomen. Geen enkel belang bij het wel en wee van ons als ondernemer. Mensen trap niet in deze schijnmarketing van één van de grote cashvreters van Nederland! Verder vind ik dit soort flora en fauna een middel om sponsorgeld los te peuteren en ben ik daar dus al helemaal geen voorstander van. Ik ben zzp’er en doe al jaren zaken via diverse brokers (waaronder veel via Corso). Heb jarenlang naar volle tevredenheid gebruik gemaakt van hun diensten. De laatste jaren heb ik bij opdrachtgevers gezeten waar Corso niet leverde, maar ik heb de ontwikkelingen rond hen heel nauw gevolgd (net als de rest van de brokermarkt). Wat er met Corso onstaan is heeft te maken met een aantal factoren. Te weten: de amigoo group kende een veels te snelle beursgang waarbij gecasht is door aandeelhouders (http://www.ftm.nl/exclusive/bestuurlijke-capriolen-in-circus-aamigoo/). Overname gefinancierd met veel vreemd vermogen (na te lezen in de jaarstukken). Terugverkocht naar de oud aandeelhouder met een torenhoge restschuld waar niet meer over heen te komen was. (ook in de pers te lezen) Wat in bovenstaande stukken word aangegeven is een voorbeeld van hoe je brokers kan beoordelen en ranken. Ik doe dat als ondernemer als volgt: wie heeft het directe contract met de eindklant (mantelpartij), dit zegt namelijk iets over de gekozen route die de opdrachtgever wenst te bewandelen. De opdrachtgevers hebben hun mantelpartijen sterk onder een loep staan om zo hun naam en faam te beschermen bij dreigende risico’s of faillissementen. Voorkom dat je in een keten van diverse leveranciers achterin plaatsneemt. Dat verhoogt het risico. Het checken van D&B rating doe ik altijd wel even, maar let op! Corso stond zelfs nog op de dag van het faillissement op ‘keurig’. Dus dit zegt niet alles. Ik kijk heel nauwgezet naar beschikbare jaarrekeningen. Maar ook dit kan verwarrend werken. In lijn met wat Maarten Wienbelt hierboven zegt, kijk naar het eigen vermogen van de hele holding, niet enkel naar die van de contractpartij. En tot slot de gouden tip, ik teken nooit een concurrentiebeding. Op het moment dat ik nattigheid voel bij mijn broker (bijv door constant overschrijden van betaaltermijn) wil ik direct kunnen switchen. De opdrachtgever hoeft dan alleen maar het contract om te zetten, ik kan me niet voorstellen dat een opdrachtgever dat niet zou doen als je maar met juiste argumenten komt. Aan de hand van deze uitgebreide scan maak ik de keuze. Mooie voorbeelden van solide en betrouwbare partijen zijn IT-Staffing, Between, HeadFirst, Harvey Nash, solide partijen met veel vermogen, een keurig track record, hebben nette betaaltermijnen en zijn begaan met ondernemers. Deze parijen zijn in staat om een mooie dienstverlening te leveren tegen goede voorwaarden en condities. Naar verluid zijn dit ook de partijen die niet meer mee doen aan de prijzenoorlog die Yacht/YEM ingezet heeft om zo markt te kopen (broker bij ABN voor 50 cent, ING 68 cent http://www.ing.jobs/Nederland-ZZP/Interim-IT/ITZZP/Spelregels-bij-interim-IT-opdrachten.htm). Moraal van het verhaal: risico’s heb je als ondernemer zelf in de hand!
@Pim: Is het juist geen goed moment om nu het stof van Corso is neergedaald, eens goed na te denken over hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen in plaats van gewoon doorgaan op de oude wegen? Overigens, dat je geen fan van Yacht bent, dat is wel duidelijk, maar voegt dat veel toe aan de discussie? En ik vind het ook altijd erg flauw dat als een bedrijf reageert of stelling neemt, dat mensen dan zeggen dat dit marketing en reclame is. Ik kijk er liever zo naar, dat ze stelling nemen en meedenken vanuit hun verantwoordelijkheidsgevoel……….
@Pim: Ik ben het met Mark eens. Het doel van dit artikel is om ZZP’ers te helpen om zichzelf nu en in de toekomst beter te beschermen. Naast onze eigen suggesties om ZZP’ers te beschermen vragen we ook aan de lezers om ook met suggesties te komen. Deze doelgroep gaat me namelijk oprecht aan het hart. Ik ben namelijk zelf 10 jaar ondernemer geweest voordat ik bij Yacht in dienst kwam. Door zo zelf te ageren tegen mijn werkgever Yacht zorg je nu zelf voor de nodige marketing.
@Pim: Nog even een opmerking over je gouden tip. Die zou ik toch willen nuanceren, want het niet tekenen van een concurrentiebeding kan ook betekenen dat je als ZZP’er geen opdracht krijgt en wat doe je als je als ZZP’er al lang zonder opdracht zit? Ook je suggestie dat je wilt kunnen switchen van broker kan niet altijd in de praktijk. Het komt namelijk nog regelmatig voor dat een opdrachtgever een contract heeft afgesloten met slechts één broker. Switchen wordt dan niet toegestaan door de opdrachtgever. Sterker nog: het is vaak een voorwaarde dat je via de broker van de opdrachtgever wordt gecontracteerd alvorens je aan de slag kunt.
@Pim IT-staffing en HeadFirst hebben anders bij het failliet van Corso ook aardig de schijnwerpers opgezocht….
Interessant stukje Peter. Het faillissement van een broker is volgens mij een onderschat risico. Immers, tot het faillissement zitten ze er maar voor een paar euro tussen, totdat ze failliet gaan, dan ben je vrijwel zeker alles kwijt. En ik praat uit ervaring helaas. Risico’s hou je volgens mij het meest beperkt door het onderhanden geld zo klein mogelijk te maken. Dus wekelijks factureren en een kortere betaaltermijn afkopen. Dat is niet goedkoop (1,5-2%), maar verkleint je risico aanzienlijk.
Bedankt voor je aanvullingen Tim. Jammer dat je dit zelf heb moeten meemaken. Wekelijks factureren en een kortere betalingstermijn afkopen, lijken me zeker zinvolle suggesties.
Je zou ook als branche ‘collectieve factoring’ kunnen aanbieden waardoor de leverancier in 2 of 3 dagen betaald krijgt en het debiteurenrisico dus ook veel kleiner wordt.
Waarom kijken we zo graag naar “Waarom niet” ? Natuurlijk doet iedereen stoer terwijl men volledig op factoring leunt. Natuurlijjk ligt het aan Yacht dat zij de markt op scherp zet met lage marges en vergeet men schijnbaar voor het gemak dat dit al jaren geleden begonnen is met Headfirst voorop. Zoiets heet “willen scoren”. De zelfstandige kiest zelf voor de hoogte van zijn tarief en heeft daar ook met marktwerking en omstandigheden te maken waarbij hij ook gerust zakt om de opdracht te krijgen. Kortom: allemaal zaken die gewoon zo werken. Het initiatief om partijen bij elkaar te brengen is al meerdere malen geprobeerd (o.a. door mijzelf) en het is nooit gelukt omdat er onvoldoende draagvlak bestond voor een gezamenlijke houding met het belang van een ander voorop. Ook ik ben er niet zo overtuigd van dat wat Mark aangeeft dat dit nu wel zou kunnen. Eigen belang, van ieder bedrijf en dat van de zelfstandigen, is nu eenmaal iets dat altijd prevaleert. Toch ga ik het initiatief ondersteunen. Al was het maar om te benadrukken dat als je iets wilt bereiken, je dat beter samen dan alleen kunt doen.
Dank je wel Karl en gelukkig zijn er heel veel andere branches te vinden waar men ook samenwerkt vanwege het collectieve belang met behoud van ieders eigen ondernemerskeuzes, profilering en marktbenadering……….Dus waarom niet ook in de inhuur-branche?
