Nieuwe business concepten in de journalistiek

Recent werd ik gewezen op Reporters Online. Een nieuw platform dat journalisten wil helpen om hun artikelen beter te verkopen. Zoals ze het zelf omschrijven:

Vanaf nu kunnen (Nederlandse en internationale) freelance journalisten hun artikelen zelf aan lezers verkopen. Nu via eLinea en Myjour, binnenkort ook via Blendle. We doen het voorlopig rustig aan, met een a twee artikelen per week.

Een typische vorm van ‘anders werken’. Een ander business model. Dat in de schrijvende pers natuurlijk positief wordt ontvangen, net als Blendle. Alles om de schrijvende journalistiek te redden toch? Inderdaad een nieuw business model, helemaal geënt op de nieuwe waarden van decentrale distributie en transparantie, maar toch verwacht ik er niet veel van.

Reporters Online

Bij Reporters Online heeft men een aantal dingen heel goed begrepen. Het moet low cost opgezet worden. Dus men doet niet heel veel. Men doet ook geen eindredactie en dat lijkt me nu net wel een taak voor zo’n platform. Hoewel ik niet over een spelfout zal vallen, doen veel anderen dat wel. Een spelfout en je bent potentieel behoorlijk wat klanten kwijt is mijn ervaring.

Men gaat voor de tijdloze artikelen. Verstandig, want dan ga je ‘the long tail’ in. Er is voor bepaalde onderwerpen altijd veel interesse. Ook begeef je je daarmee op een gebied waar juist de traditionele spelers zich van af lijken te wenden: onderzoeksjournalistiek.

Toch geloof ik niet in het model. Het blijkt namelijk heel moeilijk om een artikel te verkopen, ook al is het voor 30 cent. Dan maak je de afweging: is dit stukje met 30 cent waard. Of nog belangrijker: is dit me de moeite om 30 cent te betalen waard? Chris Anderson omschrijft dit uitstekend in zijn boek Free volgens mij.

Dit is dezelfde les die de online adult entertainment industrie geleerd heeft. Op een lezing over ‘hoe krijg je mensen om te betalen voor content’ vertelde een van ‘s werelds grootste exploitanten het volgende: “het is heel moeilijk, zelfs in onze branche, om iemand te laten betalen voor toegang tot een site of een film(pje). Daarom hebben wij mega abonnementen, met tientallen, zo niet honderden websites. Het is dezelfde hoeveelheid content, maar men heeft het gevoel veel meer te krijgen”.

Dit heeft te maken met perceptie management. Een enkele aankoop geeft in onze hersenen de afweging: dit bedrag (met de moeite) ten opzichte van dit ene stuk. Dat valt bijna altijd negatief uit. Een abonnement geeft in onze hersenen niet het gevoel dat we nu iets kopen, maar voor de lange termijn. Onze verwachting van toekomstige artikelen (of filmpjes) is veel hoger. Dus zijn we bereid dat wel te betalen.

Daarom denk ik dat Reporter Online een verkeerd model heeft. Microbetalingen voor enkele artikelen is een probleem. Ik zou als ik hen was me juist richten op de ‘traditionele markt’. Biedt de artikelen in een besloten platform aan de kranten en andere grote media aan. Maak er een indirect model van, waarbij de freelancer, mogelijk bij opbod, een stuk verkoopt aan de kranten of b.v. de correspondent.

Blendle

Bij Blendle geldt eigenlijk hetzelfde probleem. Blendle gaat bestaande krantenartikelen tegen een heel gering bedrag aanbieden. Blendle gaat alle kranten ontsluiten via een app. Slim, maar ook daar gaat het model dat we niet betalen voor 1 artikel op.

Echter verwacht ik dat Blendle dit al heel goed weet. Er zitten daar hele slimme gasten achter. Ze kunnen alleen nog geen ‘Spotify’ model maken voor artikelen, want daar willen de kranten niet aan. Die willen meer geld dan ze waard zijn. Die denken nog in de euros die ze kregen voor de betaalde kranten. De honderden euro’s per jaar aan abonnementsgeld, de euro’s per krant.

Ik verwacht dat Blendle na een jaar of zo zegt: beste kranten, dit werkt niet, we gaan het nu doen zoals Spotify. Bijvoorbeeld 15 euro per maand, daarvan is 10 euro voor jullie, dit wordt betaald naar rato van de gelezen artikelen in de app.

Toekomst van de journalistiek

De toekomst van de journalistiek hangt momenteel aan een zijden draadje. Dat vind ik erg, want een goede journalistiek is nodig voor een goede democratie. Toch geloof ik dat het wel goed zal komen. Een initiatief als De Correspondent ben ik groot fan van. Het bewijst dat men bereid is voor nieuws te betalen (ik zelf ook), mits het niet alledaags nieuws is. Mits het diepgaand nieuws is. Mits er tijd in gestoken wordt. Het hoeven ook geen tientallen of honderden artikelen per dag te zijn. Ik lees er gemiddeld 2 of 3 op een dag en dat is eigenlijk al te veel (gezien de tijdsinvestering). Mijn abonnement is meer dan het geld waard, maar voor losse artikelen weet ik niet of ik een euro betaald zou hebben. Zelfs geen 50 cent.

Bij alle business modellen moeten we niet alleen kijken naar logica, maar juist veel meer naar de psychologie. 95% van alle keuzes maken we onbewust. Daarom verwacht ik dat Reporters Online, hoe mooi het ook is, het niet zal redden en dat Blendle het model zal aanpassen op het moment dat de kranten er ook klaar voor zijn.