Bas van de Haterd 24 april 2014 6 reacties Print Niet samenwerkende samenwerkersIs het je wel eens opgevallen hoeveel verschillende blogs, sites en andere uitingen er zijn over samenwerken? Of anders werken? Nieuw werken? Omgaan met talent? Eigenlijk is de basis altijd hetzelfde: het gaat over hoe we moeten samenwerken. Opvallend is dat er een extreme hoeveelheid websites op dit gebied is. Allemaal met een heel minimaal ander eigen sausje. Het nieuwe werken, het normale werken (dit blog), anders werken, talentmanagement, net iets anders omgaan met talent, omgaan met talent aan de onderkant van de arbeidsmarkt, samenwerken met zelfstandigen, samenwerken in organisaties, noem het maar op. Wat geen van deze partijen echter doet…. is samenwerken. Toen we een aantal jaar geleden met HNWb begonnen was er eigenlijk maar 1 echt blog op het gebied van ‘het nieuwe werken’. Dat was HNWblog. Daar voelde ik me niet meer thuis. De details zal ik jullie besparen, maar er waren (in mijn optiek) gegronde redenen voor. Toen zijn we HNWb begonnen. Dat was een tweede groepsblog, met inderdaad een iets ander sausje. Het doel was om enige concurrentie te bieden. Ik ben voor concurrentie. Er moet vooral niet een monopolist zijn. In de online marketingblogs had je in het begin ook drie grote, Frankwatching, Marketingfacts en Dutch Cowboys. Daar kwam later Molblog bij. Dat was een mooie mix, daarna ging het ineens hard en waren er tientallen, zo niet honderden ‘marketingblogjes’. Sommige waardevol, sommige minder, velen met een focus, velen ook niet. Jammer voor al die content die geproduceerd wordt, maar niet de aandacht krijgt omdat het wegzakt in het woud van sites. Jammer dat veel lezers een ‘professionele organisatie’ willen, maar dat niet betaalbaar is door het woud aan kleine sites die allemaal een heel klein graantje uit de advertentieruif meepikken. Samenwerken Dat in marketingland, waar volgens outsiders veel ego’s zitten, veel mensen denken dat ze het beter kunnen kan ik nog begrijpen. Dat ditzelfde fenomeen nu al twee of drie jaar plaats heeft in ‘samenwerkingsland’ vind ik jammer. Vind ik ook een zwaktebod. Een typisch geval van ‘niet doen wat je predikt’. Er wordt namelijk nauwelijks samengewerkt bij al die partijen die praten over samenwerking. Doe ik dat dan beter? Ik hoop het wel. HNWb staat open voor alle gastblogs en gelukkig hebben we er regelmatig een. HNWb staat ook open voor vaste bloggers / columnisten die regelmatig een stukje willen schrijven. HNWb staat zeker ook open voor samenwerking. Al meerdere malen heb ik gesprekken gevoerd om HNWb elders onder te brengen of zelfs als merknaam op te heffen, indien daardoor waarde wordt toegevoegd aan alle partijen. Dat blijkt lastiger te zijn dan je denkt. Toch wil ik hier opnieuw een oproep doen. Samenwerkingsprofessionals, laten we meer gaan samenwerken. Laten we dan vooral ECHT gaan samenwerken. Niet een linkuitwisseling, niet een artikeltje verwijzen, maar gewoon serieus samenwerken. Laten we het onze doelgroep makkelijker maken. Dat mag onder het HNWb brand, maar dat hoeft niet. Ik zie veel mogelijkheden, op veel manieren in te vullen, in netwerken of gewoon onder de vlag van belanghebbende partijen. Beste HR professionals, organisatiekundigen, organisatiepsychologen, verandermanagers en samenwerkingsprofessional: laten we veranderen, laten we samenwerken. Ik nodig iedereen uit hier over mee te denken, virtueel of fysiek. Print Over de auteur Over Bas van de Haterd Bas van de Haterd is auteur, (internationaal) spreker en adviseur over de invloed van technologie op werk. Hij kijkt zowel naar het werk dat mensen nog gaan doen, de manier waarop we dit werk organiseren als de manier waarop we mensen voor dit werk aantrekken en motiveren. Hij schreef hierover o.a. boeken als 'Talent Acquisition Excellence', '10 banen die verdwijn & 10 banen die verschijnen', de maatschappelijke impact van de zelfrijdende auto en (R)evolutie van Werk. Ook organiseert hij jaarlijks het Digitaal-Werven event. Bekijk alle berichten van Bas van de Haterd
Bas, ik heb me ook vaak verwonderd over dit fenomeen. Ik ga waarschijnlijk niets nieuws zeggen, maar voel me wel geroepen eea te delen. Mijn ervaring is dat er dingen spelen die maken dat de samenwerking niet vanuit wederkerigheid van de grond komt, zoals: – het moeilijk vinden te denken in het overstijgende belang en je daar aan aan te passen – onderliggende belangen die in feite toch verschillen – niet aansluitende grondwaarden of anderszins – onvoldoende verbindingsvermogen Kortom verschillen in waarden, intrinsieke motivatie en innerlijke drijfveren, in de bronenergie. Het met en aan elkaar benoemen van dergelijke intrinsieke aspecten gebeurt denk ik niet genoeg. Mede denk ik omdat het kwetsbaar opstellen hierbij als zwakte(bod) wordt gezien. Hoewel het juist heel verhelderend kan werken en energie verspilling kan vermijden. Het vraagt kracht en moed het wél te doen … Dat geldt denk ik bovendien voor het samen werken vanuit wederkerigheid of onvoorwaardelijkheid. Men is dat vaak (nog) niet gewend en vraagt ook om kwetsbaarheid. Het eigen belang, de eigen doelen, staan meestal voorop, waar samenwerken op bepaalde momenten om oprecht dienstbaar-zijn vraagt. Ik heb verder zelf geaccepteerd dat het okay is dat niet iedereen met elkaar samenwerkt. Een ieder trekt weer anderen en dus gelijkgestemden aan. Samenwerking binnen verschillende intenties en grondwaarden werkt bovendien verstorend op flow en synchroniciteit. Dan wordt het trekken en duwen en dat is ook niet bevorderlijk voor de energie. Wel kun je dan op een oppervlakkiger nivo, waar je elkaar oprecht vindt, samenwerken Tot zover mijn gedachten deling.
Dank voor je gedachten, ik deel de meeste ervan zeker. Ik ben het ook helemaal eens met het feit dat je vooral niet met iedereen moet willen samenwerken. Dat is ook heel okay. Het valt mij echter op dat er heel veel samenwerkingsexperts zijn die met helemaal niemand willen samenwerken. Die vooral ook mensen willen sturen en niet willen samenwerken.
Zou het kunnen dat we in een soort dal zitten voor wat betreft de basis van samenwerken? Als alles in golven en dalen door de tijd stroomt, dan komt er vast wel weer een golf voor het fenomeen samenwerking aan. Nu is het vooral ‘zenden’ wat de klok slaat: de social media zijn erop gebaseerd dat we zoveel mogelijk zichtbaar zijn en dat zijn we door vooral veel te broadcasten. Het luisteren en het ontvangen glijdt dan naar de achtergrond. Samenwerking is zowel vragen stellen als het antwoord ontvangen. En daarop reflecteren, dat neemt tijd. Tijdtekort is waar het volgens mij bij samenwerkingen momenteel fout gaat. Nog even een mailtje lezen, nog even een tweet verzenden en snel even 100 tweets lezen, nog even een blogpost schrijven of lezen – hartstikke verslaafd. Alleen niet aan samenwerken lijkt het wel en dat is jammer. Want daar kunnen veel mooie dingen uit voortkomen. Bas, is dit de tijd om daar samen een boek over te maken?
Het zou zeker kunnen, hoewel ik je mening niet deel dat sociale media vooral gericht zijn op zenden. Juist niet, ze worden er alleen veel voor ingezet. Dit omdat de traditionele media niets anders deden. TV kan enkel zenden, net als de krant of de radio. Alleen de telefoon was tweeweg verkeer 🙂 Ik weet niet of ik de meest geschikte persoon ben om daar een boek over te schrijven, ook omdat ik al met twee boeken bezig ben, maar ik sta er altijd voor open om er over na te denken. Mail me anders je gedachten, wat zou de rode draad ervan zijn?
Je hebt helemaal gelijk natuurlijk, juist social media zijn ingericht voor heen- en weer communicatie. De praktijk: zelf veel zenden en als je iets interessants ontvangt, dat onmiddellijk liken en ook weer doorzenden. Je vraag: ‘mail me anders je gedachten’, zendt trouwens een andere boodschap dan de vraag ‘ik weet niet of ik de meest geschikte persoon ben,(…) met twee boeken bezig’. Bij deze laatste constatering kunnen we onze dialoog hier stoppen. Voor een dergelijk onderwerp lijkt me heen en weer mailen overigens sowieso niet de juiste aanpak. Ik werk bovendien graag samen met mensen die ik ken, dus ik zou zeggen, als je het idee ziet zitten, laten we dan eens een kopje koffie drinken. Samen met anderen die interesse in dit onderwerp hebben, wellicht?
Ik zie niet in hoe die twee elkaar tegen spreken. Ik ben al met twee boeken bezig, dus ik weet niet of ik de juiste persoon ben. Dat wil niet zeggen dat ik er niet naar wil kijken. Op basis daarvan kan ik besluiten of ik er nog meer tijd voor wil/kan maken of ik iemand anders zou weten. Verder begint bij mij communicatie meestal digitaal. Zoals hier nu ook begonnen is. Ik zou deze conversatie dus privaat willen brengen via de mail. Op basis van die gedachten kan ik besluiten of een afspraak nuttig lijkt. Mijn gevoel zegt nu van niet, aangezien we duidelijk op een andere manier samen willen werken. Voor mij staat efficiency heel erg voorop. Ik kom graag samen met mensen als dat meerwaarde heeft, maar ik communiceer ook graag via andere middelen als dat efficiënter is en er geen waarde verloren gaat. Afspreken voor je weet of een afspraak zinvol is, is voor mij zoiets als vergaderen zonder agenda of doelstelling. Dat iedereen daar anders in is, maar dat zelden uitgesproken wordt, is volgens mij een van de redenen dat samenwerken vaak zo lastig is.
