W&S bureau e-people treedt toe tot freelancemarkt met nieuw pricingmodel: “Weg met de marge”

Het werving en selectie e-people, actief in de wereld van IT, internet en e-commerce, stapt in de freelancemarkt. Onder het motto ‘weg met de marge’ introduceert e-people een – volgens henzelf  – het unieke Fair & Square-pricingmodel. Waar andere bureau’s een marge zet boven op het uurtarief van een zp’-er, freelancer of interimmer, laat e-people de onderhandeling over het uurtarief over aan de inlener en de tijdelijke kracht. Geen marge betekent transparantie en een optimaal tarief voor alle partijen. “Met deze disruptive innovation gaat werving- en selectiebureau e-people nu ook de markt van freelancers en hun opdrachtgevers op”, aldus een ronkend persbericht van e-peolpe, een bureau dat in 2000 werd opgericht door Bas Westland. De vraag is hoe nieuw deze benadering nu echt is? 

Fixed fee: betalen voor wat je vraagt

Westland legt in het bericht uit hoe en waarom hij voor een ander prijs model werkt:  “Bemiddelaars van freelancers berekenen over het algemeen flinke marges voor hun dienstverlening, óver het uurtarief van de zp’er, interimmer of freelancer. Hierbij is een marge van 30% niet ongebruikelijk, en deze marge gaat veelal ten koste van het uurtarief van de zp’er, interimmer of freelancer. Ook wordt een deel van de marge vaak doorberekend in de prijs die richting de inlener wordt gehanteerd. Een rekenvoorbeeld laat zien dat een marge van 30% over een interimperiode van 6 maanden en op basis van een uurtarief van € 80,- een totaalbedrag van bijna € 25.000,- vertegenwoordigt. Er is geen bemiddelingsbureau dat de toegevoegde waarde van een dergelijke marge kan rechtvaardigen. Met het Fair & Square-pricingmodel van e-people maakt de hoge marge plaats voor openheid. Dit heeft niet alleen een beter tarief voor alle partijen tot gevolg, ook kan de opdrachtgever openlijk worden vermeld bij de publicatie van de freelance IT-, internet- en e-commerce-opdrachten. Door deze werkwijze wordt e-people serieus genomen door de betere zp’ers, interimmers en freelancers in de markt en ontvangt optimale respons.”

Hoe Westland dan wel zijn geld gaat verdienen? Een mix van fixed pricing en modulair werken: “Natuurlijk worden wij ook betaald voor ons werk, maar wij pakken geen marge op het tarief van onze mensen. Onze klanten kiezen eerst welke verrichtingen wij uit hun handen nemen. Hierbij kun je denken aan een vaste prijs voor de intake op locatie en het opstellen van het profiel, de jobmarketing van een vacature en/of bijvoorbeeld het afnemen van interviews, face-to-face of via Skype/Facetime/Hangout. Vervolgens berekenen we een vaste prijs op basis van de gekozen verrichtingen”.

Niet zo heel nieuw

Prima initiatief om een alternatief model aan te bieden voor het marge maal uurtarief dat inderdaad door heel veel bureaus nog wordt gehanteerd. Erg nieuw, zoals Westland claimt, is dit pricingmodel natuurlijk zijn. Noch andere zaken zoals hij dit noemt. Werken met een fixed fee in de freelancemarkt doe de nodige bureaus incidenteel al lang, zeker wanneer je daar als organisatie om vraagt. Yoxa was – denk ik – het eerste interim bureau dat in 2009 startte met het structureel werken met een flat-fee principe. Yoxa redde het overigens niet met dat model, onder andere omdat inhurende organisaties er niet aan wilde. Het paste simpelweg niet in hun processen en denkkader (zie ook  artikel ZZP’ers willen af van uurtje factuurtje (maar willen opdrachtgevers dat wel? ). Opdrachtgever moesten in eens gaan betalen voor iets dat gratis leek (fee voor vinden interimmer). Albert Allmers van FinanceFactor is een ander voorbeeld van een bureau dat (wel succesvol) met een fixed fee werkt. Het meer modulair werken is een stap die ook weer veel andere bureaus toepassen (bijv Compagnon-model voor bij W&S, maar ook genoeg andere voorbeelden), juist ook om maatwerk te leveren en zo een oplossing te bieden voor de dalende marges (die 30% marge van Westland zie ik niet zo heel veel meer in de markt). En bureaus die meer vanuit een ‘agentmodel’ werken, laten de onderhandeling over tarief ook over aan de opdrachtgever en opdrachtnemer.

Desalniettemin: een nobel streven om de nog vaak conservatieve verhoudingen en verdienmodellen tussen organisaties, bureaus en interimmers verder te doorbreken (zie ook het artikel van vorige week van Irmgard Bomers en Marleijn de Groot: ‘Nog steeds uurtje-factuurtje, zijn we vernieuwd genoeg”  ). Eens zien of het daarmee ook daadwerkelijk disruptive wordt.