ZiPredactie 21 april 2015 3 reacties Print Branche-organisatie Bovib nog niet enthousiast over plan Wiebes vervanging VAR.De Laat (Bovib) pleit voor “strenge regelgeving waar het moet, vrijheid waar het kan” bij de vernieuwde BGL. Gisteren presenteerde staatssecretaris Wiebes (Financiën) zijn nieuwe plan voor vervanging van de VAR. Opdrachtgevers krijgen daarin een veel grotere rol en verantwoordelijkheid. Rob de Laat, voorzitter van de branche-organisatie voor intermediairs en brokers Bovib reageert. De Laat pleit voor “strenge regelgeving waar het moet, vrijheid waar het kan”. Natuurlijk is het mooi dat er meer duidelijkheid ontstaat rondom de inzet van zzp’ers, al dan niet via intermediairs. Mijn eerste indruk is echter dat we er ten opzichte van de voorgenomen Beschikking geen loonheffing (BGL) niet zoveel mee opschieten. Negatief Een van de belangrijkste kenmerken van de brief die Staatssecretaris Wiebes (Financiën) gisteren naar de Kamer stuurde, is dat het vertrekpunt voor de regeling nog steeds wantrouwen is. Wantrouwen dat opdrachtgever en opdrachtnemer misbruik maken van het feit dat de opdrachtnemer feitelijk een nep-ondernemer zou zijn. Dit blijkt ook uit de genoemde toetsingcriteria. Het gaat er nog steeds om dat men probeert te bepalen of er een vermoeden is van een arbeidsovereenkomst. De opzet van Wiebes heeft vooral nog steeds tot doel om de opdrachtgever mede verantwoordelijk te maken voor de toets op het hierboven genoemde vermoeden. Toetsingcriteria zijn bijvoorbeeld “werken onder leiding en toezicht”, “geven van aanwijzingen” en “niet mogen laten vervangen”. Deze criteria zeggen misschien iets over ondernemerschap, maar niets over zelfstandigheid. De basis voor de keuze van een zzp’er om op die wijze te gaan werken ligt bij zelfstandigheid, niet bij ondernemerschap. In onze ogen wordt hierdoor het punt gemist waar het echt om gaat. Een zzp’er is geen werknemer, maar veelal ook geen ondernemer. De zzp’er is vooral zelfstandig. Hij of zij werkt voor eigen rekening en risico, soms voor verschillende opdrachtgevers, maar ook vaak langdurig voor dezelfde opdrachtgever. Op deze wijze werken honderdduizenden zzp’ers bij grote en kleine inleners. De Verklaring Arbeidsrelatie (VAR) nam in ieder geval het risico weg voor opdrachtgevers dat zij fiscaal zouden worden aangemerkt als werkgever. Daardoor konden zzp’ers worden ingezet. Ondanks dat een VAR wettelijk gezien niet nodig is, willen veel opdrachtgevers het risico op naheffing volledig uitsluiten en zetten zij geen zzp’ers in zonder VAR WUO of DGA. Van de Wet Werk en Zekerheid zou men geleerd moeten hebben dat meer risico voor werkgevers of opdrachtgevers, vooral leidt tot de afbouw van dat risico door het gebruik van deze categorieën af te bouwen. Hoe dan ook zal verandering leiden tot onzekerheid. En onzekerheid rondom zzp’ers zal vooral betekenen dat deze flexvorm relatief minder zal worden gebruikt. Positief Het gebruik van een modelcontract voor de inhuur van een zzp’er zien wij echter als positief. Dit biedt de kans om de sector verder te professionaliseren. Een modelcontract brengt ook balans in de relatie tussen opdrachtgever, intermediair en zzp’er. Graag gaan wij hierin nog een stap verder en zouden we graag komen tot een standaardovereenkomst van opdracht, die goedgekeurd is door de Belastingdienst en die door de gehele sector wordt gehanteerd. Vergelijkbaar met de zogenaamde ROZ huurovereenkomst, waarbij de opdrachtgever moet aangeven welke wijzigingen hij ten opzichte van de standaardovereenkomst heeft aangebracht. Bovib streeft ook naar een keurmerk en bijbehorende certificering voor de sector. Hoe dan wel Bovib begrijpt de behoefte om uitbuiting, onderbetaling en schijnconstructies tegen te gaan. Dit betreft echter een klein deel van de markt en gaat met name over de laagstbetaalden in de schoonmaak-, bouw- en de onderkant van de logistieke sector. Het is goed om hier scherp op te zijn. Neem een bepaald minimumtarief als uitgangspunt. Denk aan bijvoorbeeld een door de zzp’er in rekening te brengen tarief van 20 euro, zonder verplichte kosten aan huisvesting of iets dergelijks. Dit komt overeen met ruim een bruto minimum uurloon vermenigvuldigd met factor 2 voor afdracht sociale lasten, ziektekosten, vakantiedagen en pensioenopbouw. Uitzendbureaus lukt dit al voor factor 1,75, dus hier moet voldoende ruimte inzitten. Hierboven zou iedereen voor zich moeten weten of hij of zij als zelfstandige een opdracht aanneemt. Strenge regelgeving waar het moet, vrijheid waar het kan. Dat zou Wiebes toch moeten aanspreken. Rob de Laat is voorzitter van Bovib (branche-organisatie voor intermediairs en brokers) bovib, VAR, Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties, zzp-beleid Print Over de auteur Over ZiPredactie De ZiPredactie plaatst hier interviews en eigen artikelen. Daarnaast persberichten, aankondigingen of (met toestemming) overgenomen artikelen. (contact: info[AT]zipconomy.nl) Bekijk alle berichten van ZiPredactie
Het FNV (algemeen, niet de Zelfstandigen-tak) dat ze ook nog niet tevreden zijn met Plan Wiebes en doen een soortgelijk voorstel. FNV gebruikt andere andere woorden en motieven maar toch…: “Daarbij zou er volgens de FNV gewerkt moeten worden met minimumtarieven die in de cao worden vastgelegd. Daarbij spreek je ter bestrijding van schijnzelfstandigheid per sector af dat iedereen die onder een bepaald minimumtarief komt automatisch werknemer wordt. Onder dat tarief heb je namelijk geen ruimte meer om voor je eigen arbeidsongeschiktheidsverzekering te zorgen of je pensioen. Hiermee voorkom je ook concurrentie op arbeidsvoorwaarden.”
Misschien heeft dhr. Wiebes alleen maar ten doel gehad om op politiek verantwoorde wijze aan te geven dat hij met de BGL weer een missertje op zijn conto heeft gekregen en er van afziet. En dat dit dan een beetje ongelukkig gezegd wordt … daar kan niemand meer van opkijken. In de jaren 1985-1995 is het idee “Sectorbeleid” voor zelfstandigen afgeschoten, omdat Zelfstandigheid geen wettelijke basis kent. Overigens:nog steeds niet. Het is een hoofdpijndossier. Indertijd zag de PvdA het helemaal niet zitten om ons Sociaal stelsel te “verarmen” met niet-premieplichtige werkers. Wij stelden toen voor: iedereen betaalt een minimum bijdrage aan het Sociaal Stelsel. Ook Zelfstandigen. Had je vragen over vangnet nu ook niet gehad en vult de pot met sociale voorzieningen zich. Was toen ook niet goed, want “alleen Ondernemers leveren een bijdrage aan een werkende maatschappij. Een ondernemer heeft ten doel personeel aan te nemen en daarom zijn fiscale voordelen bedacht. De Zelfstandigen pakken nu ook ten onrechte die voordelen en dat kost de Staat geld”. Een waarheid die in de fiscale regelgeving best aan te passen en af te handelen is. Een Zelfstandige hoeft geen ondernemer te zijn, maar het is wel iemand die aan het werk is en nog meer onderscheidende factoren heeft die welkom zijn in de maatschappij van vandaag de dag ! Het wordt een hele kluif om per sector het juiste te bepalen. Mede doordat in alle sectoren Zelfstandigheid voorkomt op alle inkomensniveaus. Op het moment dat we het gaan hebben over een minimum tarief, dan raakt dit snel de werking van de vrije markt en dat is internationaal gezien niet handig. Los van het aspect of je dat op deze (indirecte) manier mag beïnvloeden. Het is natuurlijk wel zo dat je een stap moet nemen om vooruit te komen. En dan is dit wel een haalbaar begin. Zelfstandigheid houdt ook in “Uit vrije wil kiezen”. Het begint bij wilsovereenstemming. En misbruik (directe en/of indirecte dwang vanuit (ex-)werkgevers) dient met heel rigoreuze strafmaatregelen bestreden te worden. Goede voorlichting is Net zoals de behoefte is ontstaan mbt (de niet wettelijk verplichte) VAR, ontstaat dan vanzelf de behoefte aan het bannen van “verdenking”. Dat voldoet. In BW artikel 19 staat: 1. Bevordering van voldoende werkgelegenheid is voorwerp van zorg der overheid. (Het wordt alleen maar zorgelijker met de acties van Wiebes en Asscher; daar zijn alle werkgevers het over eens) 2 De wet stelt regels omtrent de rechtspositie van hen die arbeid verrichten en omtrent hun bescherming daarbij, alsmede omtrent medezeggenschap. (Spreekt mij zeer aan in het kader van Zelfstandigheid; nu nog acceptatie) 3 Het recht van iedere Nederlander op vrije keuze van arbeid wordt erkend, behoudens de beperkingen bij of krachtens de wet gesteld. (De spijker op zijn kop: de beperkingen) (Natuurlijk zijn er nog andere artikelen over arbeid. Het gaat om het feit dat ons BW Zelfstandigheid NIET uitsluit. Integendeel zelfs. Nu alleen nog onze beleidsmakers die dat willen inzien.) Wilsovereenstemming, ophouden met het polderniveau dat incidenten opdrijft tot major-issues, open staan voor verandering van uitgangspunten, meer vertrouwen in elkaar en ophouden met politieke ambities om een eigen voetprint in de geschiedenis te zetten. Dan kunnen we binnen een jaar pragmatische en maatschappelijk verantwoorde oplossingen neerzetten. Vooruitgang is gebaseerd op verandering, Met de BOVIB als keurmerk. 😉
Goede voorlichting is essentieel en de keus voor Zelfstandigheid mag niet voortvloeien uit de noodzaak van voortzetting van werk bij de (ex-)werkgever/opdrachtgever. Mits de nieuwbakken Zelfstandige het ook echt zelf wilt. Die grens kan flinterdun zijn, maar mensen moeten ook verantwoordelijkheid mogen nemen. Het “eeuwig verzorgde”-beeld dat in Nederland bestaat heeft geleid tot een grote individuele afhankelijkheid en Asscher-denkbeelden. Niet goed voor Nederland-BV en de geschiedenis toont aan: onbetaalbaar. Verantwoording nemen over eigen leven en eigen voorzieningen gaat gepaard met geloof in eigen kunnen en doelen. En daarbij past: “Nee is ook een antwoord”. “Nee” tegen machtsmisbruik, dwang, zwaar onderbetaalde opdrachten, slechte overeenkomst, etc. Het bewaken van de zuiverheid van keuze is realiseerbaar: een neutrale kwaliteitsbewaker/auditor. Wellicht een rol voor BOVIB-leden ism Zelfstandigen-platforms !
achtergrond - Bovib scheidt feiten van fictie in paper over handhaving schijnzelfstandigheid voor intermediairs
