ZZP’ er: de ideale werknemer. En toch durven organisaties ze niet in dienst te nemen.

Gisteren kwam in een artikel de meerwaarde van ‘intrapreneurs’ naar voren. Dat zijn medewerkers met een bovengemiddeld ondernemende houding. Aanjagers van innovatie en werkgelegenheid, zo bleek. Wat ook bleek uit dat onderzoek van onder andere Werner Liebregts is dat veel van de intrapreneurs die binnen organisaties werkzaam zijn, voorheen zzp’er waren of het zelfstandig ondernemerschap combineren met een vaste baan. De zogenaamde hybride contracten.

Koud watervrees

Ik moest daarbij denken aan een artikel van Melody Barlage van een paar weken geleden. Ze schrijft daarin over een Engels onderzoek  waarin duidelijk werd dat werkgevers huiverig zijn om zzp’ers in dienst te nemen. Het simpele feit dat iemand zzp’er is, zet hem of haar op achterstand in een  sollicitatieprocedure voor een vaste functie.

Ik ken geen vergelijkbaar Nederlands onderzoek, maar ik herken het beeld wel uit verhalen van zowel zelfstandigen als recruiters. Het vooroordeel dat een solliciterende zzp’er wel een mislukte ondernemer moet zijn of iemand die snel weer vertrokken is, heerst blijkbaar nog. Dat terwijl er allerlei goede motieven kunnen zijn voor een zzp’ers om weer te switchen.

Barlage verwijst in haar artikel  ook naar het zzp-panel onderzoek van onderzoeksbureau Panteia. Daarin stelt 14% van alle zzp’ers het liefst nu weer in loondienst te gaan. 19% zou niet direct willen, maar wel op termijn. Tussen verschillende sectoren (van de bouw zzp’ers tot de interim professionals in de zakelijke dienstverlening) zitten overigens niet eens zulke grote verschillen.  Cijfers van de KvK laten zien dat bijna de helft van alle zzp’ers binnen vijf jaar het zelfstandig ondernemerschap weer heeft verlaten.

Motieven van die zzp’ers om een loondienstverband te overwegen worden niet genoemd in dat onderzoek. Een deel zal vast economisch gedreven zijn (te weinig opdrachten), maar motieven kunnen ook heel anders en minder negatief geladen zijn. Het aantal zp’ers dat voor eens en altijd zelfstandig is en blijft is beperkt. Vrijheid, autonomie en vakmanschap zijn voor veel zp’ers belangrijke motieven, maar dat wil nog niet zeggen dat ze dat alleen maar als zp’ers kunnen en willen bereiken. En misschien ben je wel zo’n aantrekkelijke werkgever dat iemand zelfs zijn zp-status wil loslaten om ondernemend binnen jouw bedrijf verder te gaan?

Het onderzoek van Liebregts c.s. en zijn conclusie dat die waardevolle intrapreneurs bovenmatig vaak eerder zelfstandig zijn geweest, lijkt me voldoende aanleiding voor organisaties om dat vooroordeel nog eens ter discussie te stellen.