Harvey Nash 27 augustus 2015 10 reacties Print De dood of de gladiolen? Hebben intermediairs nog toekomst en toegevoegde waarde?Hebben intermediairs nog wel een toekomst. En gunnen opdrachtgevers het wel dat ze hun toegevoegde waarde kunnen laten zien? De dood of de gladiolen? Dat is wat me vaak te binnen schiet de laatste tijd. Waarom? Omdat ik me regelmatig afvraag of intermediairs nog toekomst hebben. Zo ja, en daar gaan we voor natuurlijk, hoe onze toegevoegde waarde er dan uit ziet? – gastblog door Greetje de Groot – Professionalisering Even een terugblik. Toen ik tien jaar geleden mijn intrede deed in de wereld van intermediairs, was ik verbaasd over het grote cowboy en western gehalte van deze dienstverlening. Wat een CV-schuiverij in een wereld van interim professionals! Je zou toch verwachten dat deze doelgroep wel al wat meer professionaliteit had afgedwongen. Komend uit de uitzendbranche, deed ik naar mijn mening een stap terug in de professionaliteit qua dienstverlening in de volle breedte. Daar zou ik wel eens even verandering in brengen. Deze doelgroep verdiende toch een betere behandeling. Al gauw werd me ook duidelijk dat deze “eigenwijze interim ondernemers” moeilijk op een lijn te brengen waren. AHA! Het bindmiddel bleek transparantie, respect en duidelijkheid. Ik hou van mijn doelgroep en deel toevallig deze normen en waarden. Dus daarin vond ik de aanknopingspunten om tot professionalisering te komen van onze dienstverlening. Erkenning van de wensen, kennis en kunde van de opdrachtnemer en opdrachtgever en die honderd procent bij elkaar brengen. Ik als verbinder van twee ondernemende partijen op basis van eerlijk ondernemerschap! Daar wordt iedereen blij van. Resultaten? Zo veel! Voor de in die tijd nog veelal onwetende opdrachtgevers meer inzicht geven in hoe de hazen lopen, intern en extern. Het verenigen van de belangen van inhurende managers en inkoop/HR. Geen opstapeling van marges door teveel partijtjes ertussen. Marktwerking op basis van minicompetitie en gelijktijdig uitzetten bij tier 1 en 2. Transparante en eenduidige inhuurprocessen en efficiënte ondersteunende tools etc. etc. Maar last but not least, betere tenders!! Steeds meer op kwaliteit en minder alleen op de prijs. Voor de opdrachtnemer? Gratis netwerkbijeenkomsten, kennisuitwisseling, coaching op cv, intake, ondernemerschap, steeds meer leuke jobs etc. etc. Maar zeker ook coaching on the job. Niet ophouden bij de plaatsing maar verantwoordelijkheid blijven nemen. 90% van de gewenste coaching bestaat uit coaching on soft skills! Hoe ga ik om met die en die en ik loop daar en daar tegen aan. Kunnen we even sparren? Hartstikke goed! Zelfs VNO-NCW heeft het coachen omarmd. Niks softs aan. Onder het overtuigende motto: elke topsporter heeft er immers ook een! So far so good. Maar waarom dan die koptekst? Respect ontbreekt Hebben we de ondernemende kant eindelijk op één lijn, gaat het weer bergafwaarts met tenderend Nederland! Mede door de crisis zijn de prijzen letterlijk tot een dieptepunt gedaald en de kwaliteitseisen sky high. Was prijs altijd een “veilige” gunningsfactor vanwege zijn objectieve karakter, het kan toch niet waar zijn dat € 0.10 prijsinschrijvingen nog effectief zijn. Waar gaat het dan nog over? Overheidsland wil misbruik en slechte dienstverlening toch niet stimuleren? Dit leidt alleen maar tot strategische inschrijvingen! Daarnaast zijn er marktplaatsen die afbreuk doen aan de behaalde wapenfeiten in personal recruiting. In plaats van het selecteren op basis van een goed profiel en “proven concept ” wervingsproces, wordt geselecteerd op het hoogste aantal relevante trefwoorden in het digitale cv. Is het bemiddelen van mensen geen mensenwerk meer? En dan gaan we ook nog eens aan categoriemanagement doen. Toe maar, nog meer afstand tot de leveranciers incluis intermediair. We moeten toch partners in business zijn? Die draait om het aangaan van relaties! En dat wordt door bovenstaande ontwikkelingen onmogelijk gemaakt. Om over de modelcontracten ter vervanging van de VAR nog maar te zwijgen. Ik mis de competentie resultaatgericht ondernemerschap en mis respect. Goede zaken doe je alleen maar als twee partijen erbij gebaat zijn! Aanbesteding via afvalracemethodiek Recent heb ik mijn dieptepunt bereikt. Voor het eerst zei ik tegen mijn collega’s: “Op deze aanbesteding ga ik niet reageren, zo wil ik niet dat een opdrachtgever met me om gaat!” Alleen maar boetebedingen, een afrekencultuur om het te hoge aantal leveranciers af te schrikken en zodoende buiten de deur te houden. Een soort van afvalracemethodiek. Met een grote kans dat er zelfs geld bij moet voor degene die het toch probeert. En dat in een tijd dat ondernemers wel wat hulp kunnen gebruiken. Niks rechtmatig en zeker niet doelmatig! Kortom vijf stappen vooruit en weer tien stappen achteruit. Jammer, een gemiste kans. Ik weet zeker dat de overheid het niet slecht bedoeld maar worstelt met een aantal voorwaarden die haaks staan op profit doelstellingen. Eerlijk concurrentiebeginsel is er zo één. Iedereen moet mee kunnen doen en de al behaalde successen wegen niet mee. De teller staat weer op nul. Daarnaast is negatieve pers vermijden een belangrijker streven dan het maken van de juiste inkoop beslissing. Tja! Zeg nou eerlijk dat is toch niet haalbaar en niet slim? En toch in niemands belang en zeker niet in die van de overheidsportemonnee! De juristen maken daar de dienst uit. Het programma “Jouw bedrijf, mijn bedrijf” zou ik van harte aanbevelen. Zo werkt het niet in het (bedrijfs)leven. Vrije keuze op basis van prestaties en gut feeling, maken de dienst uit en dat is heel gezond. De hamvraag is hoe alle belangen te verenigen zodanig dat rechtmatigheid en doelmatigheid daadwerkelijk zegevieren? Er zat ook nog een lichtpuntje in de aanbesteding. De verplichting van positieve evaluaties! Yes! Gaat het te leveren resultaat dan toch belangrijk en daadwerkelijk meegewogen worden in de selectie? Hoeven we toch niet alleen cv’s te schuiven. Misschien doe ik toch wel mee! Ik heb nog wel wat ideetjes. Jullie ook? Ik hoor ze graag! Greetje de Groot-Pronk, Inhuur, HRM en Sales consultant bij Harvey Nash aanbestedingen, bemiddelingsbureau, goed opdrachtgeverschap, Harveynash Print Over de auteur Over Harvey Nash Harvey Nash is een gespecialiseerde dienstverlenende organisatie die klanten adviseert en ontzorgt op het gebied van detachering, contractmanagement, international executive search, werving & selectie en outsourcing & offshore. Harvey Nash is dé leverancier die, door continue innovatieve ontwikkelingen, dienstverlening aanbiedt die gericht is op ontzorging van de recruitmentprocessen van organisaties. Bekijk alle berichten van Harvey Nash
Excuus voor mijn late reactie. Ik probeer juist duidelijk te maken dat de intermediairs die professionalisering nastreven en daarmee het cowboy en western gehalte achter zich hebben gelaten,, het betreuren dat opdrachtgevers hierdoor het cowboy en western gehalte weer aanwakkeren. En we het dus als een stap terug ervaren. of te wel het cowboy en western gehalte ligt nu bij de opdrachtgevers 🙂
Duidelijk artikel. Ik herken veel zaken die je hier omschrijft Greetje. Als kleine speler heb ik wel geleerd heel selectief met marktplaatsen om te gaan. Praktijkvoorbeelden te over. Aanvragen die uitgezet worden terwijl de opdrachtgever al de kandidaat ik huis heeft, aanvragen die uitgezet worden en geschreven zij na de kandidaat die men al op de korrel heeft, kandidaten die aangenomen worden die 40% duurder zijn dan vergelijkbare kandidaten die ook 100% aan de eisen voldoen, slechte terugkoppeling van de opdrachtgever als kandidaat op gesprek is geweest etc. Wij schrijven pas in als we kandidaat hebben met een 100% score en de persoon voor een marktconforme prijs kunnen aanbieden. Verder stoppen wij er geen tijd en energie meer in. Ik verwacht dat dit systeem zijn langste tijd gehad heeft en dat zal de markt uitwijzen.
Dank voor je reactie Humphrey. Ik deel je mening en ben benieuwd naar de toekomst van marktplaatsen. Eerlijk gezegd zie ik ook wel goede punten van marktplaatsen voor technische schaarse functies b.v.. Ik denk zelf dat we ons moeten inzetten voor een combinatie van het goede van digitale en persoonlijke bemiddeling. ik ben heel benieuwd en blijf lekker lobbyen!
Herkenbare negatieve spiraal tussen opdrachtgevers en bureaus. Onvrede leidt tot stevigere aanpak en minder ruimte. Die afgenomen ruimte leidt – zoals je beschrijft – er toe dat je nauwelijk je toegevoegde waarde kan laten zien. Etc. Toch denk ik dat de bureauwereld ook iets meer iets meer aan introspectie kan doen. Hoe heeft het zo ver kunnen komen. Lees bijv http://www.zipconomy.nl/2015/02/onfrisse-praktijken-in-recruitmentbranche-vragen-om-heldere-antwoorden/
Helemaal eens! Waar twee kijven hebben twee schuld. De laatste ontwikkelingen waar mijn blog over gaat zijn naar mijn mening te wijten aan de wurg greep van aanbestedende partij dat de gehele markt moet kunnen inschrijven, groot en klein zonder een partij te discrimineren.Tja en dan moet je wel met sancties en lotingen aan de slag om tot selectie te komen. Ik vind dat goede prestaties zwaarder moet gaan meewegen in tenders en op tevredenheid van zowel opdrachtnemers als opdrachtgevers, moet worden bevraagd. op kwaliteit en transparantie in de tariefsopbouw die ook fair moet zijn. Doen we in het bedrijfsleven toch ook! We hebben net uitslag gehad van de tender waarover mijn blog gaat. De uitslag is niet rechtmatig en ook niet doelmatig en van respectvol omgaan met opdrachtnemers is al helemaal geen sprake. Dat is toch minimaal wat je van een overheidsinstantie mag verwachten. Missie is dus niet geslaagd!
Herkenbare situatie. Zie zelf ook dat er aanbestedingen in de markt worden uitgezet waarbij strategisch inschrijven sterk wordt uitgelokt (niet altijd bewust). Dit zou je als aanbestedende partij zeker niet moeten willen en zou je ook gedeeltelijk tegen kunnen gaan door een goede marktconsultatie te doen in het voortraject.
Waar ik me ook over heb verbaasd is de hoeveelheid resources die de opdrachtgevers optuigen in dergelijke processen. Er zal ergens wel een balans zijn, maar de kosten gemoeid met inkoop en w&s (plus alle overhead e.d.) bij de opdrachtgevers zijn niet gering. Doe dan “lean & mean”, zodat de intermediair echt zijn waarde kan bewijzen.
Je haalt me de woorden uit de mond Jeroen. Wordt het werk weer naar binnen gehaald terwijl uitbesteding van de sourcing juist tot kwaliteitsverbetering en kosten reductie moest leiden. En daar wringt nou precies de schoen. Was geld maar echt belangrijk, dan zou er een meer constante lijn in de professionalisering te bespeuren zijn. Vaak worden niet alle kosten meegewogen waardoor appels met peren worden vergeleken. Een ding weet ik zeker, inhuurdesken en hrm afdelingen zijn altijd onderbezet. Dus ben ik oprecht geïnteresseerd hoe men intern met deze uitbreiding van taken omgaat.
achtergrond - Waterzuiveringsbedrijf Aquafin implementeert innovatief project voor verbindende samenwerking met pa...
