Eigenlijk is het heel simpel. Werk is werk. Punt.

In september 2014 werd alle zelfstandigen de wacht aangezegd door Ben Tiggelaar, columnist voor het NRC. Waar de grote bedrijven en de overheid in groten getale mensen aan het ontslaan waren, nam de werkgelegenheid in het MKB toe, had hij opgemerkt. En omdat zzp’ers óók MKB zijn, moesten zij maar mensen in dienst nemen om de werkgelegenheid – die dus door de grote bedrijven en de overheid vakkundig om zeep was geholpen – nog een beetje te laten groeien.

Uit het raam kijken

Op RecruitmentMatters heb ik indertijd al laten weten wat ik van dit plannetje vond: de redenering is de grootst mogelijke kul.

Ten eerste (dit is voor degenen die de afkorting niet kennen, zoals Ben Tiggelaar en de complete vakbeweging): de tweede z en de p staan voor respectievelijk ‘zonder’ en ‘personeel’ – ofwel zonder personeel en daarmee wordt bedoeld dat je géén mensen in dienst hebt.

Ten tweede – en dat is een nog groter brevet van onvermogen – ligt er een fundamentele denkfout ten grondslag aan de redenering. Namelijk dat werk alleen maar plaatsvindt in de vorm van een baan. En laat het nou een handjevol ambtenaren zijn, uweetwel, dat zijn mensen die de hele dag niksdoen, die deze denkfout niet maakt.

Werk is werk

Ze deden dat onder dekking van iets dat een Interdepartementaal Beleidsonderzoek heet, een gezamenlijke inspanning van medewerkers van Financiën, Sociale Zaken, Economische Zaken en nog een paar andere slimmerds om chocola te maken van al die rare flexibelen. Nadat het erop leek dat het kabinet maandenlang probeerde om het rapport te verdonkeremanen, is het uiteindelijk toch uit de la gekropen en kon Nederland er kennis van nemen.

En wat zeggen de samenstellers? Werk is werk. Punt.

“In het beleid zou daarom minder onderscheid gemaakt moeten worden op basis van de werk- of rechtsvorm, maar meer op basis van de positie en de behoefte van de werkende”. ‘Werkende’ – dus niet: ‘werknemer’ of ‘zzp’er’. En het rapport ziet ook dat de zzp’er echt wel bijdraagt aan werkgelegenheid, sterker nog, het zzp-schap heeft waarschijnlijk mensen aan het werk gehouden die de afgelopen jaren tijdens de crisis anders niet zo eenvoudig aan de slag waren gekomen of gebleven.

Blote knietjes

Voeg daaraan toe dat het de flexibelen zijn geweest die ervoor hebben gezorgd dat we met z’n allen de crisis een beetje heelhuids zijn doorgekomen en het is duidelijk: we mogen de zzp’ers op onze blote knietjes danken. Maar hulde óók voor de ambtenaren wier observaties van meer realiteitszin getuigen dan die van ‘denkers’ als Tiggelaar of achtergebleven vakbondsbestuurders.

Hoe simpel kan het zijn?

Daarom zal ik het de opstellers niet kwalijk nemen dat ze melden dat zzp’ers slechts “een bescheiden rol in de totstandkoming van innovaties” spelen. Het zou namelijk nog best waar kunnen zijn ook. Maar de wereld gaat nog eens ten onder aan gehypte innovaties en ik haal hier graag Coco Chanel aan, die ooit zei: “Innovation! One cannot be forever innovating. I want to create classics”.