Hugo-Jan Ruts 29 oktober 2015 11 reacties Print Minister Bussemaker vordert via Wet WNT geld terug van interim-manager. Boer&Croon vecht besluit aan.Minister Bussemaker vordert via Wet Normering Topinkomens geld terug van interim-manager. Boer&Croon vecht besluit aan. Minister Bussemaker (Onderwijs) gebruikt voor het eerst Wet Normering Topinkomens (WNT) om een overschrijding van declaraties door een interim-manager terug te vorderen. Boer & Croon gaat het besluit aanvechten, omdat ook de bureaumarge wordt meegerekend. De WNT was al voor interim-managers van kracht en wordt per 1 januari aanstaande aangescherpt. Voormalig interimbestuurder Gerben Eggink van kunsthogeschool ArtEZ en interimmanagementbureau Boer & Croon zijn door de minister gesommeerd om 85.000 euro terug te betalen wegens overschrijden de WNT. Eggink ontving volgens het NRC 2.000 euro per dag voor zijn interim opdracht. Of beter gezegd: dat betaalde de kunstenhogeschool aan het bureau Boer & Croon. Daar wringt de schoen wat betreft Eggink. Het betaalde tarief is niet hetzelfde als zijn inkomen. Boer & Croon zal het besluit van Bussemaker dan ook aanvechten, zegt Eggink in de Telegraaf. „Mijn beloning kwam namelijk maar 1900 euro uit boven de norm, dat dit wordt teruggevorderd is begrijpelijk. De rest van het bedrag is een vergoeding die Boer & Croon heeft gekregen voor de bemiddeling bij mijn inhuur en begeleiding. Dat geld heb ik niet gekregen en zal ik ook nooit krijgen. Ik snap dat de overheid wat wil doen aan te hoge inkomens in de publieke sector, maar dan moeten daar wel eenduidige regels voor komen. Die zijn er nu niet.” In 2013 factureerde Boer&Croon in totaal 263.957 euro aan de Hogeschool. Daarvan waren 2.707 euro reiskosten, 178.000 euro voor Eggink en 82.500 euro voor Boer&Croon. Het standpunt van Eggink is misschien billijken; de regels omtrent het wel of niet meerekenen van de bureauvergoeding zijn duidelijk. Op de website “topinkomens”, die de regels rond de WNT uitlegt, staat helder dat alle bureaukosten meetellen bij het bepalen van het maximumtarief. Alleen een eenmalige bemiddelingsfee valt er buiten, maar daar is in deze casus geen sprake van. Boer&Croon werkt via het zogenaamde tussenkomstmodel. Vraag is mogelijk wel of deze regels ook in 2012, toen Eggink aan de slag was in Arnhem, al zo expliciet duidelijk waren. interim management, wnt Print Over de auteur Over Hugo-Jan Ruts Hugo-Jan Ruts is 'editor-in-chief' en uitgever van ZiPconomy. Bekijk alle berichten van Hugo-Jan Ruts
Wat mij opvalt bij de berichtgeving over deze casus, is dat er niets wordt gezegd over de buitensporig hoge tarieven die Boer & Croon in rekening brengt bij de bemiddeling van een interim manager. De wereld verandert, de meerwaarde van een exclusieve kaartenbak kan niet langer de reden zijn voor een bureau marge van 40%. Door de mogelijkheden van internet en de toegenomen transparantie zie je dat in vrijwel alle sectoren de tarieven en marges naar beneden worden bijgesteld. Zo ook in de bemiddelingsbranche waar duidelijk is geworden dat de marge die een bureau in rekening brengt een relatie dient te hebben met de toegevoegde waarde die het bureau biedt. Het verbaast mij dat opdrachtgevers en ZPers niet meer transparantie over de marge van het bureau eisen bij zo’n ‘tussenkomst’ constructie. Dat opdrachtgevers in de publieke sector zo weinig kritisch zijn als het gaat om de opbouw en hoogte van tarieven van dit soort tussenkomst bureaus, past m.i. niet meer bij de mores van deze tijd.
Persoonlijk vind ik commentaar op collega interim bureaus nooit zo heel sterk. Interimmanagers die werken via Boer&Croon weten precies waar ze aan toe zijn. Blijkbaar hebben ze daar vrede mee en/of zien ze de meerwaarde. De organisatie die deze man inhuurde kent het totale tarief. Blijkbaar vonden ze dat passend bij de kwaliteit van de interimmer. Het zal ze deels een zorg zijn hoe dat onderling verdeeld wordt. Wanneer een consultant in loondienst wordt ingehuurd vragen organisaties ook niet naar het salaris.
Werken met een tussenkomstmodel kan onder de wet die de VAR vervangt toch veel lastiger. Dus mooie aanleiding om dat om zijn kop te gooien.
Frank, Dat klopt niet (meer). Wiebes wilde er aanvankelijke inderdaad niet aan dat het tussenkomstmodel ook toepasbaar was voor bureaus, maar daar is hij inmiddels van teruggekomen, http://www.zipconomy.nl/2015/10/positie-bemiddelingsbureaus-onder-wet-deregulering-beoordelings-arbeidsrelaties-veiliggesteld/
Beste Gerard, Mijn punt is nu juist dat het ZPers en opdrachtgevers wel een zorg zou moeten zijn hoe de fee verdeeld wordt. Het gaat hier om een constructie waar een zelfstandige professional tijdelijk wordt ingehuurd voor een specifieke opdracht. Het gaat om zijn/haar kwaliteiten, competenties en ervaringen, om die reden kiest de opdrachtgever voor juist deze professional. Dit zou m.i. in de marge/tariefsverhouding tot uitdrukking moeten komen. Ik vind dat we die discussie open moeten kunnen voeren, want nogmaals de tijden zijn veranderd. De vergelijking met een adviseur in loondienst vind ik, om heleboel redenen, al helemaal niet opgaan. Dat het niet ‘chic’ zou zijn om daarbij de naam van een collega bureau te noemen gaat in dit geval niet op, want het gaat wel om een bureau dat keer op keer de krant haalt met dit soort verhalen en die daarmee de beeldvorming over de branche en zelfstandige professionals negatief beïnvloed. Ik denk dat de bemiddelingsbranche gebaat is bij meer openheid en transparantie, ook over de (hoogte) van tarieven en marges. Verder is het probleem van de bureaus die werken met het tussenkomst model natuurlijk gemakkelijk op te lossen: breng bij de opdrachtgever een werving & selectie fee in rekening en bij de ZPer een tarief voor schaduwmanagement. Maar ja dat is wel erg transparant natuurlijk.
Beste Michiel, Gerard, Klaarblijkelijk zijn 3 partijen tot overeenstemming gekomen. De opdrachtgever en Boer Croon over het eindtarief en Boer Croon en de interim-manager over de verdeelsleutel van het eindtarief: fee en marge. Daar is toch niks mis mee; dat is toch gewoon markwerking? Zolang 3 partijen het gevoel hebben dat ze hiermee een win-win-win creëren, blijft het model bestaan. De vraag is natuurlijk of alle partijen het gevoel hebben dat daarmee een win-win-win ontstaat. Bij de gesuggereerde marge van 40% zal dat vermoedelijk niet het geval zijn. In onderhavige casus staat overigens niks over de verdeelsleutel van het eindtarief tussen bureau en interim-manager. Het nog immer gangbare model wordt pas doorbroken als 1) opdrachtgevers en interim-managers transparantie eisen, en 2) bemiddelende partijen met een ander businessmodel komen. Dat zou een lager doorlopend bemiddelingspercentage kunnen zijn, maar ook een begrenzing aan de af te dragen bemiddelingskosten over de gehele looptijd van de opdracht.
Beste Michel, Zoals Carmen aangeeft wordt nergens vermeld dat er sprake is van een bureau marge van 40% in deze casus (wellicht is het zo geweest maar weet jij blijkbaar meer dan de schrijver). Overigens kun je bij ieder bemiddelingsmodel de marge ter discussie stellen. In jouw eigen geval spreek je op je site van 10 tot 15% marge terwijl je zelf geen enkel risico loopt (rechtstreekse contractering ZP-er door opdrachtgever) en zelf ook geen voorfinanciering doet (ZP-er factureert aan opdrachtgever). Daarmee komt jouw marge feitelijk eerder richting 13 tot 18% in een “normaal” tussenkomst model omdat je alle risico’s bij anderen belegt (als echt bureau zou je deze risico’s moeten afdekken en rekening moeten houden met voorfinanciering). En dan kan ik jou sowieso dezelfde vraag stellen: wat doe je dan qua “meerwaarde” voor die eenmalige bemiddeling wat zelfs een marge van 15% justificeert? Mijn punt: het past ook niet in de mores om negatief te oordelen over andere bureaus en hun model.
Als reactie op bovenstaande discussie over hoogte marge. De brief van Bussemaker gaat over het jaar 2013. Daarin is in totaal 263.957 gefactureerd aan de Hogeschool. Waarvan 2.707 aan reiskosten. Daarvan is 178.000 voor de interim-manager en 82.500 voor Boer&Croon. Dat is (ex reiskosten) 32% bureaumarge. Daarbij nog aangetekend dat Boer&Croon van die e82.500 er e13.500 werd gefactureerd als ‘opslag’ op tarief interimmer en de rest (e 68.750) als aparte diensten, die ook apart en rechtstreeks werden gefactureerd aan ArteZ. Boer&Croon ziet (zie bovenstaande artikel) dat laatste bedrag dan ook niet als onderdeel van tarief waarop de WNT van toepassing is. Bron: https://www.rijksoverheid.nl/regering/inhoud/bewindspersonen/jet-bussemaker/documenten/rapporten/2015/01/01/rapport-van-bevindingen-specifiek-onderzoek-bij-stichting-artez
Goede research Hugo-Jan en eerlijk is eerlijk 32% is geen 40%. Dit is de transparantie die volgens mij in onze branche nodig is. Laat iedereen dan maar zelf oordelen of dit soort tarieven maatschappelijk aanvaardbaar zijn (in de publieke sector) en of de marge en het tarief een goede weerspiegeling zijn van de inzet van beide partijen. Als reactie op Pjotr: VOOR heeft gekozen voor een ander business model waar de professionals centraal staat en dat volkomen transparant is. Dit zou je meer een impresariaats- dan een tussenkomstmodel kunnen noemen. Na een gedegen selectie en een keuze voor een ZPer factureert de interim professional direct aan de opdrachtgever en draagt (maximaal voor een jaar) 10 of 15% van zijn/haar marge af aan VOOR voor acquisitie en begeleiding. Afhankelijk van de wensen van opdrachtgever en ZPer biedt VOOR schaduwmanagement. Daarbij zijn de 10 of 15% marge die VOOR berekent aftrekbaar voor de interim professional als bedrijfskosten, waarmee de marge/tariefsverhouding nog gunstiger uitkomt voor de ZPer. Dit model is in veel opzichten veel logischer: fiscaal voor de ZPer maar ook voor de opdrachtgever die twee of drie zelfstandige ondernemers (bedrijven) krijgt aangeboden. Maar het allerbelangrijkste in dit model is dat de verhouding tussen interim professional en bureau veel logischer en eerlijker is: de macht die in het tussenkomst model bij het bemiddelende bureau ligt verschuift veel meer naar de zelfstandige professional (de belangrijkste actor in dit proces). In dit model wordt een veel groter beroep gedaan op zaken als vertrouwen, integriteit en transparantie. Dat zit in het DNA van VOOR en zijn de waarden die passen bij het profiel van managers en leiders die we tegenwoordig zoeken voor organisaties. En dat is precies de toegevoegde waarde die we onze klanten bieden.
Van een win-win-win naar een verlies-verlies-verlies. – Opdrachtgever betaalt rekening alsof er geen WNT bestaat. Hoe curieus? – Bemiddelend bureau interpreteert de WNT anders dan bedoeld. Kan dat? – Interim-manager reageert wereldvreemd. Kent hij WNT niet? Het is toch te hopen dat alle 3 partijen de WNT kennen, dan wel de intentie van de WNT. Doel is simpelweg terughoudend en verantwoord omgaan met gemeenschapsgeld.
