Flex verdient een eerlijke prijs

Eerlijke flex luidt de titel van een nieuwe digitale community. Eerlijke flex gaat over de toekomst van de flexmarkt, zo las ik daar. Met die toekomst voel ik mij zeer verwant, maar het zette mij wel op het verkeerde been. Want ik dacht dat Eerlijke flex over eerlijke flex zou gaan. Maar eerlijk gaat vooral over later. Dat is niets voor mij. Want eerlijke flex is van vandaag.

Eerlijke flex, wie is er niet voor?  Want we zijn ook allemaal voor eerlijk voedsel, eerlijke kleding en eerlijke banken. Dus eerlijke flex roept sympathie op, misschien zelfs wel bij vakbeweging en de SP. De lakmoesproef is de lading. Wat is eerlijk? Is jouw eerlijk ook mijn eerlijk? Wanneer begint flex oneerlijk te worden?

Op de website Eerlijke flex lees ik vele mooie woorden over het belang, de groei of de noodzaak van flex. Dat klinkt de ABU als muziek in de oren. Tot uw dienst, maar dat heeft meer met heerlijke flex dan met eerlijke flex te maken. Ik lees onder de noemer van eerlijke flex veel van wat anderen niet goed doen. Vaak krijgen minister Asscher en de vakbonden er dan van langs. Er staat het nodige over wat er in de toekomst zou moeten gebeuren in de polder of door de politiek. Wij zijn voor eerlijke flex, maar vooral anderen moeten dat doen.

Wat zouden WIJ vandaag moeten doen of moeten laten?

Maar als we het nou eens dichter bij huis houden. Wat zouden WIJ vandaag moeten doen of moeten laten? Want zeg nou zelf, eerlijke flex begint toch bij onszelf. Ik loop inmiddels wat jaren rond in de branche en menig ondernemer voelt zich een gevangene van de markt. Met messcherpe concurrentie, extreme kostendruk, knijpende opdrachtgevers en knellende regels als strenge cipiers. Sommigen opererend langs de grenzen van de wet, terwijl duizenden ‘nep ondernemers’ het nest bevuilen met malafide gedrag. Het heeft ons imago geen goed gedaan.

We moeten af van het pad goedkoop, goedkoper, goedkoopst

Ons prachtige product is sinds de crisis te vaak verworden tot een te goedkope dienst. Tot een commodity verhandeld via digitale marktplaatsen. We moeten weg van het verleden en dat vraagt vandaag om scherpe keuzes. Die keuze is gemakkelijk bij de oproep ‘weg met malafide uitzenders en weg met nepflex’. Keuzes maken, betekent wat mij betreft ook een no-go voor Oost-Europese dumpcontracten (A1). Laten we eerlijk zijn, de C van cao staat niet voor creatief of commercieel. Het gebruik van dagcontracten en het shopgedrag in de sociale zekerheid kent uiteindelijk alleen verliezers.

Ik ben ervan overtuigd dat we af moeten van het pad goedkoop, goedkoper, goedkoopst. Het gaat ons niet verder helpen. Wij zijn van mens én werk. Flex is mensenwerk. Het draait om professioneel werkgeverschap, om talent en transitie, om ontwikkeling, om gezonde arbeidsverhoudingen en fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden. Flex verdient een eerlijke prijs en dat vraagt om scherpe keuzes.

Jurriën Koops, Directeur ABU