Simon Sinek. Waarom sommige teams werken en andere niet. #HRTechWorld liveblog #2

“Leaders eat last; Why Some Teams Pull Together and Others Don’t” verder in op succesvolle teams. En hoewel leiders daarin vaak een rol hebben is de basis hierin het persoonlijke vertrouwen tussen de teamleden. Mark van Assema vanaf HRTechWorld 2016 met een liveblog over een bezielde keynote van Simon Sinek.

Leiders zouden pas als laatste moeten eten

Als je Sinek nog niet kent zou je eerst eens moeten beginnen bij zijn TED talk (12 min.) na het verschijnen van het tweede boek. Bij de eerste druk van dit boek stond ‘Leaders eat last’ nog prominent op de omslag. De eerste optredens na dit boek hadden ook de nadruk liggen op leiderschap en hoe leiders een organisatie kunnen inrichten die succesvolle teams opleveren.

Bij de laatste druk van dit boek is die eerste zin naar de achtergrond verdreven en is de Nederlandse vertaling van de titel geworden ‘een voor allen, allen voor een’. Dat geeft ook mooi weer hoe zijn visie is opgeschoven naar het creëren van succesvolle teams.

Veiligheid en vertrouwen

De essentie van succesvolle teams is terug te voeren op een veilige omgeving, een Cirkel van Vertrouwen, die de strijd aangaat met de gevaarlijke wereld buiten. Dat gevoel van veiligheid is essentieel voor een succesvolle organisatie. Daar zit voor sommige organisaties meteen de eerste les, voor hen die juist interne concurrentie aanwakkeren door bijvoorbeeld hoge bonussen te hanteren. Gevaar van buiten zal altijd blijven bestaan en de goede leiders creëren een veilige cirkel om het team te beschermen tegen die boze buitenwereld.

In het aansluitende interview tussen Sinek en Bindi Karia krijgt toch de bankensector nog steeds de slechte naam toebedeeld op dit gebied en kan hij eigenlijk geen andere branche als geheel noemen dan defensie waar wel die veilige omgeving bestaat. In andere sectoren zijn wel specifieke organisaties goed bezig hiermee zoals Next Jump en Airbnb, die alles in het werk stellen om hun teams vertrouwen te geven en een veilige omgeving te bieden.

De chemische onderbouwing

De oorsprong van deze theorie gaat terug over het verschil tussen mensen en dieren en tussen mensen en robots. De mens overleefde en evolueerde vanuit de prehistorie, omdat wij sociale dieren zijn. Het gaat om de groep, ook iemand die goed is kan in een slechte omgeving zelf slecht gedrag gaan vertonen (denk aan die bonussen). En binnen die groep gaat het om gevoelens. Je kunt mij niet verplichten jou te vertrouwen.

Er zijn vier chemische stofjes, endorfine, dopamine, serotonine en oxytocine, die ieder apart niet het juiste resultaat leveren, maar wanneer in balans juist dat gevoel van geluk en vertrouwen kunnen geven. Teveel dopamine alleen zorgt voor verslavingen, niet alleen aan drank of drugs,maar ook aan succes of bonussen. Teveel serotonine levert juist teveel dienstbaarheid en minder resultaat. Echte leiders weten deze vier in balans te brengen.

In het interview met Karia lijkt Sinek zelfs emotioneel te worden als hij terug denkt aan zijn ene dag in Afghanistan waarin hij een paniekaanval krijgt als hij zijn vlucht uit een stad onder vuur moet missen ten gunste van gewonde soldaten. Pas toen hij zijn chemicaliën onder controle kreeg kwam er weer een gevoel van rust en vertrouwen in een goede afloop over hem heen.

Zijn verhaal ging trouwens maar kort over technologie. Je kunt een organisatie misschien besturen via technologie, maar je kunt geen leider zijn door alleen technologie. Dan hadden we net zo goed via een video-conference zijn speech kunnen bekijken. Leiderschap gaat om persoonlijke aandacht, tijd maken voor je team en face to face contact hebben. Dat vergeten veel van de virtuele organisaties tegenwoordig.

In eerste instantie lijkt het alsof zo’n veilige omgeving alleen top-down gecreëerd kan worden en dus de managers in een organisatie dat vertrouwen aan hun teams moeten geven. De lessen uit zijn verhaal zijn juist voor iedereen. In het kader van ‘verander de wereld, begin bij jezelf’ kun je zelf ook het voortouw hierin nemen. Sinek’s verhaal eindigt dan ook hetzelfde als zijn boek; “Laten we allemaal de leider zijn die we zouden willen hebben“.