Nature vs Nurture

Mannen hebben gemiddeld een hoger IQ dan vrouwen. Blanken hebben gemiddeld een hoger IQ dan gekleurde mensen. Vrouwen zijn gemiddeld genomen gewoon minder goed in wiskunde dan mannen. Voelt u zich al oncomfortabel? Ja? Ik ook. Heel erg. Dat kan niet. Dat mag niet.

In het boek de Mietjesmaatschappij van journalist / columnist Marcel Roele gaat het juist over dit gevoel en het effect van dat gevoel op onderzoek en wetenschap. Omdat het sinds de tweede wereldoorlog, toen hele volksstammen zijn uitgemoord vanwege hun afkomst, niet meer acceptabel is om genetische verschillen te onderzoeken tussen rassen weten we eigenlijk niet hoe het zit.

Nature vs Nurture

Het boek is gericht op de hele nature vs nurture discussie die tegenwoordig weer een beetje gevoerd mag worden. De auteur geeft aan hoe lang het per definitie verboden was om maar te suggereren dat we met aangeboren verschillen zitten. Hoe lang elke wetenschapper die durfde onderzoek te doen naar vragen of bijvoorbeeld crimineel gedrag aangeboren kon zijn werd vergruisd. Elke onderzoeker die ook maar suggereerde dat er intelligentieverschillen waren tussen bevolkingsgroepen werd gedemoniseerd. Toch blijkt volgens deze auteur, en ik heb de bronnen niet gecontroleerd, dat er wel degelijk aanwijzingen voor zijn.

Demoniseren

Het boek is een grote aanklacht tegen allerlei politiek correcte feiten. Het boek gaat over de demonisering van wetenschappers die onderzoek hebben gedaan dat anderen onwelvallig was. Spijtig genoeg doet de auteur vervolgens hetzelfde met die mensen die de wetenschappers hebben gedemoniseerd. Het boek is duidelijk geschreven vanuit een bepaalde eigen visie en gaat op zoek naar de feiten die deze visie, namelijk dat nature van veel groter belang is dan we vaak denken en populair is om te zeggen, ondersteunen.

Nature

Het feit dat onze genen heel belangrijk zijn is iets dat de afgelopen tien jaar meer en meer geaccepteerd is geworden. In sport weten we dat al langer. Bijna alle sprinters hebben ergens West Afrikaanse roots. Alle wereldtoppers op de lange afstanden hebben een link met de Kalejin stam, wat een hele kleine bevolkingsgroep is in Oost Afrika. Nagenoeg alle wereldkampioenen boksen de laatste 50 jaar zijn donker van huidskleur. Natuurlijk is er soms een uitzondering, zoals onze Daphne Schippers op de 100m. Of de gebroeders Klitschko in het boksen. De vraag is: als in de sport het bewijs voor fysieke ongelijkheid elke keer bewezen wordt, waarom hebben we dan zo’n moeite met ons af te vragen of er niet ook zoiets als mentale ongelijkheid bestaat?

De vraag stellen of er zoiets als geestelijke ongelijkheid bestaat roept bij mij al weerzin op en dat is precies het punt. Doordat we hem niet mogen stellen van onszelf, weten we het dus niet.

Nurture

De auteur geeft overigens wel eerlijk aan dat het niet enkel nature is. De eerste zwarte sporters uit de VS die gouden medailles op de Olympische Spelen haalde gingen allemaal naar blanke scholen. Daar waren de faciliteiten beter.

De Oost Afrikaanse lopers van de Kalejin stam zijn pas na de jaren ’60 van de vorige eeuw doorgebroken. Daarvoor hadden ze geen enkele trainingsfaciliteit.

Er is veel onderzoek dat voor de mentale kant dezelfde richting op wijst. Zoals de auteur stelt: het feit of iemand vooroordelen krijgt of bijvoorbeeld gevoelig is voor religie is genetisch bepaald. Welke vooroordelen hij krijgt en welke religie hij aan gaat hangen is opvoeding.

Opleiding

Twee belangrijke aspecten die de auteur aanhaalt m.b.t. opleidingen gaan over de verschillen tussen de seksen. Meisjes zijn eerder volgroeid (qua hersenen) dan jongens. Dat geeft een probleem als je op leeftijd klassen indeelt. Mentale ontwikkeling gaat namelijk voor jongens en meisjes niet gelijk op, met als gevolg dat er een scheef onderwijssysteem ontstaat waarbij meisjes en jongens geen van beide tot volle ontplooiing kunnen komen.

Het tweede interessante punt dat hij aanhaalt heeft bijvoorbeeld betrekking op wiskunde onderwijs. Dat is in een aantal landen gefeminiseerd. Op zo’n manier vorm gegeven (met meer tekst en minder cijfers om het heel kort samen te vatten) dat meisjes er beter in zijn. Het probleem is dat alle landen waar dit gebeurt is sindsdien op wiskunde olympiades totaal niet meer presteren, terwijl ze dat ervoor nog wel deden.

Ik moest meteen ook aan de TED talk van Philip Zimbardo denken. Gaan mannen ten onder aan ons gelijkheidsstreven?

Twijfels

In het boek zitten een paar flinke hiaten. Zo stelt de auteur dat domme mensen arm zijn. Terwijl er recent toch ook weer een onderzoek is geweest die juist het omgekeerde laat zien. Arme mensen worden dommer, armoede leidt tot een intelligentieval in IQ testen.

De auteur stelt ook op geen enkel moment de vraag of een IQ test wel helemaal valide is. Dat terwijl er meerdere definities van intelligentie zijn, zoals hij zelf aangeeft. Ook zijn er voldoende onderzoeken geweest waarbij de objectiviteit van IQ testen in twijfel getrokken kon worden.

Conclusie

Het is geen fijn boek om te lezen. Meerdere keren heb ik de neiging gehad om het boek weg te gooien, omdat het sterk tegen al mijn overtuigingen in ging. En juist dat maakte het de moeite waard om het te lezen. Het confronteerde me met mijn eigen vooroordelen. Mogen we vragen stellen over de verschillen tussen rassen en de seksen? Moeten we alles wel gelijk willen trekken? Wat weten we nu echt?

Nogmaals: ik voel me oncomfortabel bij het stellen van de vragen over intelligentie verschillen tussen rassen en seksen, maar het feit dat we ze niet mogen stellen betekent ook dat we er verdomd weinig nog van weten. En het feit dat we het niet weten, betekent dat als ze er zijn, we er niet op in kunnen spelen.

Ik geloof sterk in gelijke kansen voor iedereen. Juist om alle talent te laten floreren moeten we de oncomfortabele vragen stellen. Want nature is belangrijk, maar nurture doet ook veel. Nurture moet wel passen bij nature.

Your genes load the gun. Your behaviour pulls the trigger.