Meldpunt-moeheid en DBAllergie!

23 reacties op dit bericht

1. Ik erger me in toenemende mate aan het politiek en lobby opportunisme rond de problemen rond de Wet DBA.

   ZZP Nederland komt idd in eens met een petitie, terwijl ze drie weken geleden nog blij waren met Wiebes na hun DBA top. ZZP NL is altijd voorstander geweest van de afschaffing van de VAR om schijnzelfstanden de markt uit te krijgen. Die groep wordt geschat op (gemiddeld) 10%. ZZP NL constateert dat 10% van de zzp’ers nu geen opdrachten meer krijgt. Missie geslaagd, zou je ook kunnen zeggen.

   Pieter Omtzigt (CDA) zei anderhalf jaar geleden in de Kamer het geen probleem te vinden als 100.000 zzp’ers zouden verdwijnen door de Wet DBA (als dat schijnzelfstandigen zouden zij). Nu schreeuwt hij moord en brand.

   ONL heeft zich bij het ontwikkelen van de Wet DBA nooit echt geroerd, als was het maar omdat de zzp’ers niet zo interessant voor ze zijn (qua lidmaatschapgeld)

   Steven van Weyenberg (D66) gaat gelijk vragen stellen na een BNR stukje dat verkeerde conclusies trekt uit een ABN rapport over KvK cijfers; cijfers waaruit blijkt dat het aantal zzp’er in het eerste half jaar van 2016 helemaal niet daalt (57.000 nieuwe er bij!), maar minder hard stijgt.

   Ik was onlangs bij een grote corporate waar inderdaad per 1 januari zzp’ers de wacht wordt aangezegd. Met als norm: alle zzp’er die op 1 januari langer dan twee jaar fulltime daar actief zijn. Daar mag je wat van vinden (voor of tegen), maar dat de Wet DBA dit soort opdrachten (vrijwel) onmogelijk ging maken, dat wist iedereen die anderhalf jaar geleden voor de Wet DBA waren, inclusief al die meldpunt-initiatiefnemers.

   Het gemis aan dergelijke nuance en dergelijk opportunisme haalt de aandacht weg van die groep zzp’ers die werkelijk te onrechte in de penarie komen door de Wet DBA.

2. Ik blijf er bij. De politiek heeft gefaald en de effecten onderschat. Waarschijnlijk mede het gevolg van het bedenken van allerlei (beeldvormende/ongenuanceerde) namen voor groepen, zoals “de ZZP-er” en “de schijnzelfstandige”, zonder deze (juridisch) te beschrijven Terwijl beide groepen zeer divers zijn. Wiebes spreekt recent over de “echte ondernemer”, weer een ander groepje??

   De werkelijkheid is complex. Dé ZZP-er en dé schijnzelfstandige bestaat niet. En de echte ondernemer al helemaal niet !

   Voorbeeldje waarom de term ZZP-er niet deugd:
   Je hoort er niet veel over, maar een zelfstandige MET personeel kan heel gemakkelijk schijnzelfstandige zijn, althans als je met schijnzelfstandige iemand bedoelt niet zomaar vervangen kan worden en onder een vorm van gezag werkt. Zoiets geldt wellicht voor een architect (gespecialiseerd in huizen) die een architect (gespecialiseerd in kantoren) in dienst heeft. Dat hij iemand in dienst heeft verandert zijn mogelijkheden niet binnen de wet DBA; want opdrachtgevers voor huizen, zullen echt de intentie hebben om hem een opdracht te geven en niet zijn werknemer.

   Voorbeeldje waarom de term schijnzelfstandige niet deugd:
   De (in de beeldvorming) typische schijnzelfstandige namelijk de postbezorger van post.nl kan/blijkt gewoon zelfstandige te zijn volgens het oordeel van de BD. De postbezorger is zwaar afhankelijk van de opdrachtgever, maar dat doet er niet toe.

   Om nog maar eens wat namen voor groepen te noemen; volgens mij zijn er 4
   – 1) de afhankelijk, niet geheel zelfstandige
   – 2) de afhankelijk, zelfstandige
   – 3) de onafhankelijk, niet geheel zelfstandige
   – 4) de onafhankelijk, zelfstandige
   waarbij met afhankelijk bedoeld wordt de afhankelijkheid van één opdrachtgever
   waarbij met niet geheel zelfstandige die persoon wordt bedoeld die in specifieke situaties toch instructies/sturing kan krijgen van bijvoorbeeld een projectleider of eindredacteur.

   Groep 1 en 4 zijn duidelijk, groep 2 wilde men aanpakken (de schijnzelfstandige?), groep 3 (ook de echte ondernemer?) is er de dupe van.

   Zolang groep 3 geen plaats krijgt binnen de wet zal er altijd discussie zijn, zullen er meldpunten bestaan, etc. En terecht.

   Voor groep 3 zou het waarschijnlijk al goed zijn als er binnen de wetgeving een balans/afhankelijkheid tussen de mate van gezagsverhouding en de tijdelijkheid van een opdracht zou bestaan. Hoe korter de opdracht, hoe minder eisen aan de gezagsverhouding. En andersom, des te langer een opdracht, des hoger de eisen aan gezagsverhouding (of evt vrije vervanging).

   Voordat één en ander in wet is geregeld zou de BD de opdrachten korter dan 4 maanden (schot voor de boeg) moeten vrijwaren van naheffingen zoals ten tijde van de VAR.

3. Op zich grappig dat het getal van Spannink van ruim 40.000 ineens ook in berichten rondom zzp-nederland gebruikt wordt, als vertaling van die 10%. En dat alles gebasseerd op een steekproef waarin ongeveer 37 mensen aangaven hun opdracht kwijt te zijn. Het zo ook zomaar kunnen dat er een wet is die effect heeft.

   Waar ik nu DBA-moe van wordt zijn die opdrachtgevers die, bijvoorbeeld op advies van Mark, ineens allerlei bewijzen van ondernemerschap denken te moeten verzamelen. Het meeste is zeker niet nodig (het verplicht uitvoeren van de ondernemerstoets – werkte bij de VAR ook niet), ook niet nuttig (verplichte urenregistratie – kent geen wettelijke basis, en hoe controleren er is immers geen verplichting aanwezig te zijn), soms zelfs een uiting van het willen uitoefenen van gezag (voortgangsrapportages met verbeterpunten – kan ik direct naast me neer leggen, is verkapte instructie) en ook weleens verboden (kopie paspoort – alleen toegestaan bij werknemer).

   Al met al, de tips van Mark voor zowel opdrachtgever als -nemer, dat is waar we naar toe moeten.

4. M.b.t. uw tips voor zelfstandigen:
   – Blijf niet langer dan 8-12 maanden hangen bij dezelfde opdrachtgever of intermediair
   Wie legt deze norm op? In de ICT duurt het vaak 2, 3 maanden eer je goed de omgeving kent. Het komt vaak voor dat een ICT-er wel 2 jaar bij dezelfde klant blijft.
   Hoe moet een zelfstandige ICT-er dan concurreren met een ICt-er die voor een detacheringsbureau werkt en wel jaren kan blijven zitten bij dezelfde klant?
   De klant heeft liever continuiteit dus zal niet voor de zelfstandige kiezen die weg moet op het moment dat hij goed op stoom is.

   – Als je dat wel wilt kies dan voor een constructie met een declarabele uren-BV
   De vraag is of dat niet alleen als een schijnconstructie wordt gezien. Bovendien brengt dit een hoop extra kosten met zich mee voor de zelfstandige.

   – Of ga in loondienst bij je opdrachtgever of bij een intermediair
   En als je dat nou niet wilt? Waarom kan een overheid je in loondienst dwingen?
   Natuurlijk moet misbruik worden aangepakt aan de onderkant van de markt waar mensen uitgeknepen worden, maar dit is het kind met het badwater weggooien.

   – Gedraag je als een zakelijke opdrachtnemer/ondernemer
   Wat verstaat u daar onder? Natuurlijk is het jezelf verhuren aan een bedrijf niet innovatief, maar als dat de norm is, hoe beoordeel je dan de bakker op de hoek, of de Mac Donalds franchise houder, of het detacheringsbedrijf?

   – Maak jezelf niet afhankelijk van je opdrachtgever of intermediair.
   Wanneer de markt goed is voor de zelfstandige, zoals in de ICT, dan is dat risico er nauwelijks.

   Veranderen is inderdaad lastig maar het was wel een stuk makkelijker geweest als het tot een verbetering leidt.
   Ik voorzie nu dat ik gedwongen wordt tot loondienst, of schijnconstructies moet aangaan om nog iets van zelfstandigheid te behouden.

   • Misschien moet je je realiseren dat je misschien helemaal geen zelfstandige of ondernemer bent, maar gewoon iemand met tijdelijke contracten, meer niet.
     Als je gaat payrollen, kan je zolang blijven zitten als je wilt en je premies worden netjes afgedragen, dus zelfs ww als het eens nodig zou zijn.
     Scheelt je een hoop bv rompslomp en je voelt je net zo vrij, geloof mij maar, want de payroller heb je verder geen band mee, die bemoeit zich ook nergens mee, je bent helemaal vrij om te gaan en staan wanneer je maar wilt.
     Ik begrijp niet waarom niet meer mensen dat dien die in dit soort langdurige contracten zitten, of gaat het dan toch om ook die laatste paar duizend euro per jaar nog te willen hebben…

     • En wat is volgens jou dan een ‘ondernemer’?
       Waarom mensen niet zelf laten kiezen of ze zelfstandig willen zijn, en of ze mee willen doen aan het uwv circus?
       Een payroller is dus weer een extra partij er bij die verder niets toevoegt. En ja, dat gaat ten koste van mijn marge.
       Bovendien, de uren die je in een payroll constructie maakt tellen niet mee voor het urencriterium van de belastingdienst voor zelfstandigheid. Dat maakt het moeilijker om daarnaast andere activiteiten uit te voeren die wel als zelfstandig worden aangemerkt.

       • Als je nog andere (significante!) activiteiten hebt, dan hoef je je helemaal geen zorgen te maken toch…
         Maar als meer dan 75℅ van je inkomsten van 1 opdrachtgever komen op uurtje-factuurtje basis en dat jaren achter elkaar, dan noem ik dat geen ondernemen idd. En dan is payrollen beter voor je en dan heb je met een urencriterium niks meer te maken.
         Payrollen kost iets (1,50 per uur?), maar minder dan accountantskosten en dubv kosten denk ik.
         Als je die marge niet kunt missen, heb je ws een te laag uurtarief.
         En het maakt je (fiscale) leven veel eenvoudiger.

         • Naar aanleiding van de link hieronder las ik nog een ander artikel van dezelfde auteur (Maarten Wienbelt): http://batavirus.nl/2016/10/09/de-onderkant-of-kickstart-van-de-arbeidsmarkt-payrolling/
           Hierin wordt gesteld dat een payroller, hoewel werknemer voor wat betreft afdrachten, mogelijk geen rechten krijgt toegekend.
           Dat is fijn zaken doen, veel betalen, niets terugkrijgen als er problemen zijn…
           Het is dus wel heel simpel gedacht dat je bij een payroller beter af bent, want bovenop die 1.50 die je betaalt voor hun diensten ben je ook nog eens alle werkgevers- en werknemerslasten kwijt van je tarief.

         • Dat er andere activiteiten zijn is voor de belastingdienst niet relevant voor het beoordelen van een relatie met een opdrachtgever.
           Je noemt allerlei criteria door elkaar: 75%, uurtje factuurtje, jaren achter elkaar. Er zijn voldoende ondernemingen aan te wijzen die lange tijd sterk leunen op 1 grote klant en op uurbasis declareren. Dat kan dus niet de norm zijn.
           Maar nogmaals: laat mensen vrij in hun keuze!

           M.b.t. de genoemde kosten: 1,50 euro kunnen of willen missen zijn 2 verschillende dingen. Een payroller heeft voor mij verder geen toegevoegde waarde.
           Een accountant kan voor 1.200 de jaaropgave doen dus dat is goedkoper dan die 1,50 per uur. Fiscaal heel eenvoudig want hij regelt het allemaal.

         • Het onderscheid tussen schijnzelfstandige en echte zelfstandige zit volgens mij in de kosten die hij zelf maakt. Een ondernemer die 100.000 omzet draait, 60.000 aan kosten heeft en dus 40.000 overhoudt is waarschijnlijk veel meer ondernemer dan iemand die 45.000 omzet en slechts 5.000 kosten. En dus ook 40.000 overhoudt.

           Op basis van bovenstaande zijn talloze manieren mogelijk om het misbruik van schijnzelfstandigen fiscaal te ontmoedigen.

           Als je in plaats van het geven van zelfstandigenaftrek en mkb vrijstelling nu gewoon opleidingskosten en investeringen in bedrijfsmiddelen fiscaal gunstiger behandelt?
           Een post.nl bezorger die alleen investeert in een busje (de rest verzorgt post.nl) die zal dan relatief weinig fiscale voordelen hebben; zijn tarieven moeten omhoog.

           Alleen de politiek doet dit niet. Vraag is waarom. Volgens mij heeft de politiek allang een “stap 2” in een geheim kastje liggen. Dit gedoe over gezag en vervangbaarheid is nog maar stap 1.

5. Of is het pure diefstal? http://batavirus.nl/2016/10/30/het-uwv-technisch-failliet-of-niet/

6. Heel interessante en ook veelal steekhoudende argumenten, die hier de revue passeren.
   Maar even terug naar de kern:
   Vinden we nou oprecht met zijn allen, dat de criteria waar aan getoetst wordt nog deugen?
   Dat gebeurt namelijk in de basis nog altijd aan een werknemersbegrip, dat in zijn huidige vorm dateert uit ca. 1910.
   Dat is namelijk wat de DBA doet. In essentie is dat helemaal geen Wet die iets nieuws brengt, maar een intrekking van de Wet die de VAR regelde, waardoor we terugvallen op de criteria in de Wet op de Inkomstenbelasting uit 1953 en het daarin geregelde werknemersbegrip, dat op haar beurt haar origine vindt in het Burgerlijk Wetboek anno 1910.
   Het krachtenveld op de arbeidsmarkt is sindsdien heel aanzienlijk gewijzigd.
   Onze politiek onderkent dat en laat onderzoek na onderzoek doen, maar vanwege de politieke realiteit dat een politieke splijtzwam voorzien wordt, doet men niets met de aanbevelingen en verdwijnen die rapporten in de la. Ook wordt door de situatie niet fundamenteel te benaderen nog een stukje verkapte begrotingspolitiek toegepast. Je kunt immers beter met een beroep op bestrijding van schijnzelfstandigheid het aantal ZZP’ers terugdringen dan nog een keer de zelfstandigenaftrek aan de orde stellen. Is politiek weer net wat beter te verkopen.
   Alle goedbedoelde tips over payrolling, declarabele-uren-BV’s e.d. ten spijt, het blijven lapmiddelen om maar het beste te maken van wetgeving die niet meer van deze tijd is.
   En hoe probeer je dan de politiek te bewegen om daar iets mee te doen? Niet met vragen in de Tweede Kamer, want die helpen niet. De op dit punt tegenstrijdige regeringspartijen houden de gelederen gesloten en de oppositie is goeddeels uitgevraagd.
   Dus wat doe je dan? Je probeert de ZZP’ers te mobiliseren. Die zijn naar hun aard niet bijzonder toeschietelijk met het zich organiseren. Zelfstandig dus en ook wel individualistisch. Daarvoor waren ze misschien wel zelfstandig geworden?

7. @Thorin: uit alles wat je schrijft blijkt dat je eigenlijk een schijnzelfstandige bent. Jouw opdrachten kunnen door iemand in loondienst gedaan worden. Zelf zoek je alleen de fiscale voordelen en jouw opdrachtgever ontloopt zo de werkgeverslasten. Hierdoor ben je goedkoper en krijg je opdrachten.

   De wet DBA gaat niet over ondernemerschap, maar over het inhouden van loonheffingen en premies. Dat moet bij jou zeer waarschijnlijk gebeuren, in welke constructie is om het even.

   De BD stelt overigens ten aanzien van de omzet als open norm 80% bij een opdrachtgever. Verder stelt zij: Zorg dat je jaaromzet evenwichtig verdeeld is over meerdere opdrachtgevers (zodat je niet van één of twee opdrachtgevers afhankelijk bent).

   Volgens Wiebes bestaat de ‘grootste weerstand’ waar blijkt dat ‘de oude manier van werken nooit binnen de wet heeft gepast’, zoals een ict’er die jarenlang op vaste werkdagen met vaste werktijden werkt onder gezag van een projectleider.

   • “Hierdoor ben je goedkoper en krijg je opdrachten.”
     Ik zou dit niet direct zeggen, ik weet niet hoe Thorin z’n situatie is, maar ondanks dat ik op ook op deze wijze werk(te) ben ik met 90 Euro per uur niet direct goedkoper dan vergelijkbaar iemand die bij een detacheringsbureau een salaris van 40.000 krijgt. Zelfs na alle ondernemerslasten blijft er onder de streep meer over, alleen heb ik niet het vangnet en als ik geen werk heb heb ik dus geen inkomsten. Dat is verdisconteerd in mijn tarief, ik ga ervan uit dat ik gemiddeld hetzelfde of iets meer verdien dan een loonslaaf.
     Ik doe dat al 22 jaar en heb dit soort toestanden nog nooit meegemaakt. Ik ben dus nu ineens schijnzelfstandige? Ik heb vaak 2 of 3 opdrachtgevers per jaar, maar dan gebaseerd op een ingeperkt aantal uren per week per opdrachtgever, vaak wel voor langere tijd.
     In loondienst heb ik die vrijheid van keuze niet, ook niet om gewoon nee te zeggen tegen een opdracht, want bij detacheringsbureaus wordt je gewoon verteld dat je daar en daar naartoe moet, punt, daar heb ik dus geen zin in.
     Zoals hierboven ook al gemeld, totdat er een eensluidende definitie is van het begrip schijnzelfstandige vind ik het wat kort door de bocht om iemand als zodanig te benoemen zonder verdere achtergrond te kennen.

     • Exact. We betalen netjes belasting (beduidend meer dan de meesten in loondienst) en houden geen hand op als er geen werk is. We zorgen daarom continu dat we bij blijven met de technische ontwikkelingen.

       De beloning is meer vrijheid en meer winst als we het goed doen. Het voordeel voor bedrijven is flexibiliteit en meer kennisuitwisseling.

       Nu, met de DBA, worden we de maat genomen met een normering uit een ander tijdperk.

   • Paul, je mist denk ik de kern.
     Ik vind dat mensen zelf moeten kunnen beslissen hoe ze willen werken. In loondienst met alle vangnetten die daar bij horen of zelfstandig met wat meer risico en wat meer opbrengst. Laat een overheid dat niet opdringen.

     En ter correctie:
     – ik zit zelf niet vele jaren bij 1 opdrachtgever, maar meer dan een jaar kan zeker wel ja;
     – ik vraag eenzelfde tarief als iemand die gedetacheerd wordt, dus zit niet onder de prijs; dat kan in de markt waarin ik werk;

     • Eigenlijk zegt je nu dat je vindt dat je in Nederland zelf moet kunnen beslissen of je premises afdraagt en hoeveel belasting je betaald.
       Volgende mij is dat niet zo.

8. Ik denk dat jullie de kern missen. Je kunt in alle vrijheid werken, opdrachten weigeren, een of meerdere opdrachtgevers hebben, etc. Daarvoor hoef je niet in (vaste) dienst bij een opdrachtgever of intermediair.

   Wat jouw opdrachtgever wel moet is zich houden aan de huidige fiscale-, sociale en arbeidswetgeving die al heel lang bestaat. Daar ben je het niet mee eens, waarschijnlijk omdat je dan een fiscaal voordeel mist.

   Wil je het anders, dan zal je de onderliggende wetten moeten (laten) veranderen. En dat heeft niets te maken met de wet DBA. Als je nu een probleem denkt te hebben met het wegvallen van de VAR, dan voldeed je voorheen ook niet aan de onderliggende wetgeving en had je feitenlijk onterecht een VAR.

   Op zich is het legitiem om te stellen dat je het collectieve sociale stelsel geen warm hart toedraagt. Helaas is die vrije keuze er niet. Ook daarvoor moet je bestaande wetgeving veranderen. Gebruik maken van het zzp-schap voor dat doel is een oneigenlijk gebruik, en dat is nu precies wat er ook bedoeld wordt met schijnzelfstandigheid.

   Als je nu alleen last hebt van het feit dat opdrachtgevers jou concreet geen opdracht meer geven, omdat ze bang zijn, dan is het een ander verhaal. Maar daarover heb ik in jouw verhaal nog niets gehoord.

   Ter aanvulling:
   – je kunt langer dan een jasr bij 1 opdrachtgever zitten, alleen is er gesteld dat de bewijslast voor een intermediair bij die intermediair ligt en niet bij de BD.
   – de gedetacheerde voldoet wel aan zijn fiscale verplichtingen en houdt dus minder over. Jij hebt dus meer ruimte om te spelen met jouw tarief en dat is volgens de gangbare opvatting oneerlijke concurrentie.
   – er is overigens van ICT Nederland een keurige goedgekeurde overeenkomst.

   • Hiermee sla je inderdaad de spijker op de kop en dit is exact waar de schoen wringt. Opdrachtgevers zijn bang en zetten geen (of heel weinig) opdrachten uit, vaak tegen belachelijke voorwaarden want dankzij de wet is er plotseling een overschot aan aanbod van ZZP’ers.
     Dan is het erg leuk dat er een goedgekeurde overeenkomst ligt, maar als niemand je wil inhuren dan heeft zo’n overeenkomst erg weinig toegevoegde waarde…

   • Er wordt continu met normen geschermd voor wanneer iemand nou zelfstandig is of niet. De belastingdienst kijkt echter naar het begrip ‘gezagsverhouding’ en dat is een erg onduidelijk begrip en ook niet echt meer van deze tijd in veel situaties.

     Ik heb de VAR altijd naar waarheid ingevuld en nageleefd en ben door de belastingdienst dan ook altijd als zelfstandige beoordeeld. Met de DBA worden de risico’s van naheffingen bij de opdrachtgevers gelegd, en die hebben daar geen trek in, juist vanwege de vaagheid van het begrip ‘gezagsverhouding’. Veel zzp contracten worden dus stilgelegd, niet omdat het ‘schijnzelfstandigen’ zouden zijn maar simpelweg omdat de wetgeving te onduidelijk is en ze geen risico willen lopen. Ook mijn opdrachtgever wil mij niet meer als zzp-er inhuren, en dat in een markt waar juist een enorme krapte is.

     Je kunt blijven doen alsof zzp-ers belastingontduikers zijn maar dat beeld klopt niet. We betalen een flinke som inkomstenbelasting, en we worden inderdaad geen lid van het UWV clubje maar houden ook niet onze hand op als het wat minder gaat.

     Die oneerlijke concurrentie geldt alleen in situaties waar een race naar de bodem is (de vrachtwagenchauffeurs en postbezorgers), maar dat is in lang niet alle markten het geval. Alles wordt nu over 1 kam geschoren.

     • @Thorin

       In de VAR zat toch ook een vraag m.b.t. gezagsverhouding, om dezelfde reden volgens mij. Wat heb je daar altijd ingevuld dan?
       Daar was het natuurlijk een beetje theoretisch omdat de BD nooit op de werkvloer zou komen om te controleren of het klopte, dat is nu anders.

       Het “UWV clubje” werkt natuurlijk niet als er geen grote pool van deelnemers is, net als een schade verzekering niet zou werken, als alleen mensen met schade premie zouden betalen.

       Dat de controle nu bij de opdrachtgevers ligt, heeft inderdaad het vervelende effect dat hier ook de goeden onder gaan lijden.
       Beter was misschien dat de controle gewoon bij de zzp bleef, maar dan ook werkelijk plaats vindt, incl sanctie als het niet mocht kloppen. Maar die controle is natuurlijk veel meer werk voor de BD, met 800.000 zzpers.

       • Ik schrijf juist dat het begrip ‘gezagsverhouding’ vaag is. Dat was 50 jaar geleden misschien helder, waar je een baas met een mooie zwarte hoed had die zijn ondergeschikten bevelen gaf, maar het is niet meer van deze tijd.

         De vergelijking dat enkel mensen met schade moeten betalen klopt niet. Ik vind dat mensen zelf moeten kunnen beslissen welke risico’s ze nemen, dat is iets heel anders.

         Het grote probleem is dat er geen heldere norm is voor wanneer iemand zelfstandig is of niet, ondanks allerlei criteria die iedereen maar roept. Daarom zeg ik: laat mensen dat zelf beslissen. Zorg dat mensen zelf die keuze kunnen afwegen, en als dat voor sommigen tot misstanden leidt, los dat dan op.

       • Bij de VAR was die vraag of je alle bevelen van een opdrachtgever moest opvolgen. Die was dus makkelijk met nee te beantwoorden, want dat was domweg nooit het geval.
         Er is altijd wel enige vorm van sturing, maar zelden of nooit een volledige gezagsverhouding.
         Omdat deze nu als uitgangspunt geldt voor de belastingdienst (en door hun heel strikt gehandhaafd wordt bij de beoordeling) treden al deze problemen op. De vraag is in principe omgedraaid: bij de VAR was een deels afwezigheid van een gezagsverhouding bepalend, onder de wet DBA is de áánwezigheid daarvan juist aanleiding om de overeenkomst af te keuren…