“Papa, als zoveel mensen op ze stemmen, dan kunnen ze toch niet stom zijn?”

Het zal toch niet waar zijn? Is er dan niets meer waar je op kunt vertrouwen? Had ik toch zeker een uur besteed aan een vlijmscherpe blog over de DBA wet. Had ik eindelijk door wat de achterliggende gedachte was. Komt het nieuws van alle kanten binnengestroomd. Of ik ’t al had gehoord. In een wijs besluit had men, in Den Haag, de wet van tafel geveegd! Of zo iets dan…

Trump heeft gewonnen. Het zal niemand ontgaan zijn. De dag dat dit nieuws bekend werd, vroeg Kiki, de achtjarige dochter van een vriend, “Pap, als zoveel mensen op hem stemmen dan kan ie toch niet stom zijn?”. Natuurlijk heeft ze gelijk. Geen mens laat zich leiden of vertegenwoordigen door iemand die stommer is dan hijzelf. We leggen ons lot in de handen van slimme mensen. Toch? Dat geldt in ons land natuurlijk net zo goed. Er is geen twijfel mogelijk of we kiezen de sterkste of de slimste. Al hebben we dan in ons land altijd een compromis van een coalitie en moeten we altijd genoegen nemen met ‘net niet’. Maar zelfs dan, een compromis van twee sterkten kan niet slecht zijn. Nee, we kiezen onze leiders slim!

Ooit deed ik een sessie ‘paardencoaching’, daarbij houdt een paard je een spiegel voor. Niet letterlijk natuurlijk. Echter, als je denkt dat dat flauwekul is, nodig ik je van harte uit dat eens met mij te ervaren. Tijdens deze sessie hoorde ik iets interessants. In een kudde paarden wordt de richting bepaald door de leidmerrie. Een vrouw dus… Zij weet de weg. Het moet niet gekker worden. Zelfs sinds de uitvinding van de TomTom gaat deze vergelijking in onze mensenwereld nog niet op. Er is ook een rol weggelegd voor een sterke hengst. Hij heeft de functie van drijfhengst en zorgt dat het tempo er goed in zit. Terwijl ik dit zo schrijf, realiseer ik me dat in de mensen wereld deze rollen vaak zijn omgewisseld tussen man en vrouw. Behalve bij het shoppen, waar zij de weg plotseling wel feilloos weet en hij het tempo zo hoog mogelijk probeert te houden.

Onder zzp’ers is het nieuws over de wet DBA net zo ingeslagen als de verkiezing van Trump in Amerika. Toen Trump zich als kandidaat aanmeldde gaf niemand een stuiver voor zijn overwinning. En nu gaat Trump binnenkort de machtigste president ooit worden, omdat de republikeinen in de hele politiek machine de meerderheid hebben. Hij kan en zal zijn stempel op de wereld drukken. En niemand kan daar iets aan doen. Het is te laat.

Niemand heeft ingegrepen. Niemand heeft kunnen voorzien. Een motie om de behandeling van het wetsvoorstel aan te houden totdat er beter zicht bestaat op de consequenties van de voorgestelde afschaffing van de VAR-verklaring is op 2 februari 2016 na stemming ‘bij zitten en opstaan’ verworpen. Dat lees ik letterlijk op de website van de Eerste Kamer. Daarin zitten onze slimste mannen en vrouwen. Onze senatoren. Onze laatste redding als de rest afhaakt. Zij stemmen ‘bij zitten en opstaan’ zoals dat heet. Normale mensen leren door vallen en opstaan. Het geeft mijns inziens aan hoe onze leiders in het leven staan. Bij zo’n stemming ‘bij zitten en opstaan’ moeten de senatoren die vóór zijn gaan staan. Blijven zitten kost minder energie of wellicht heeft iemand de vraag gemist. In dit geval bleef de meerderheid zitten…

Zondagochtend bel ik met Amber, journalist van de Trouw. Ze wil graag praten over mijn gedachten bij de wet DBA. Ze opent met de vraag of ik ook zo opgelucht ben. Opgelucht? We krijgen hooguit 8 maanden respijt op de handhaving. De wet is eerder dit jaar van kracht geworden. Er verandert niets. Behalve dat ik me plotseling afvraag of Kiki gelijk had…