De geschiedenis van de toekomst van de mens

Homo Deus, een kleine geschiedenis van de toekomst van de mens, was eerder dit jaar het ‘DWDD boek van de maand’. Het werd me door meerdere mensen aangeraden als een geweldig boek, prettig leesbaar en met vernieuwende inzichten. De aanbevelingen op het boek zelf zijn van Barack Obama, Mark Zuckerberg en Bill Gates. Dat je deze mensen zo ver krijgt het boek te lezen en een quote te geven zegt al veel over de invloed van de auteur.

Dus laat ik beginnen met de conclusie, de moeite waard om te lezen en een aanrader voor… zo ongeveer iedereen. Maar zeker iedereen die bezig is met de maatschappelijke ontwikkelingen, de manier waarop wij mensen organiseren en samenleven.

Religie

God is dood en de mens beheerst te aarde. Waar gaan we als mensen eigenlijk heen. Het humanisme is inmiddels zover doorgeslagen dat zelfs bij de aanslag op Charlie Hebdo verschillende moslim organisaties bij de veroordeling van de aanslag zeiden dat Charlie Hebdo ook wel de gevoelens van vele moslims had gekwetst. Niet dat het de profeet iets had gedaan of het geloof geschaad was, het ging om te gevoelens van de mensen. Dat is dus humanisme als centrale religie, ook bij echte religies.

Ik heb veel nieuwe inzichten gekregen in waarom geloof en religie zo’n belangrijke rol speelt in onze maatschappij en wat ons eigenlijke geloof nu wel is. Dat heeft weinig met de religies te maken en nog minder met spiritualiteit.

De toekomst van de mens

Als we de huidige geloofsovertuiging van de mens doortrekken kan er maar 1 conclusie zijn. In het humanisme streven we naar geluk, onsterfelijkheid en goddelijkheid als mensen. Wanneer we dat bereikt hebben is het echter de vraag in hoeverre we nog Homo Sapiens zijn en geen nieuw soort mens, die de auteur Homo Deus noemt.

We zullen onszelf upgraden, hetzij genetisch, hetzij met technische aanvullingen, tot we (bijna) onsterfelijk zijn alsmede goddelijke vermogens hebben. Goddelijk als in de oude Griekse goden die één ‘super power’ hebben.

Ook is het de vraag wat ons nieuwe geloof zal worden als het humanisme, de mens centraal, haar eindpunt heeft bereikt. Is dat het Dataisme? Een heilig geloof in data, cijfers, en algoritme? Of is dat het technohumanisme? De versmelting van mens en technologie om nog goddelijker te worden? Of een combinatie van beide? Of toch weer iets anders?

Kunstmatige intelligentie

De vraag is ook als we kunstmatige intelligentie blijven ontwikkelen, wat we zullen blijven doen, of we dan in staat zijn daar controle over te houden. Of gaan onze robots en algoritmes ons in de toekomst behandelen zoals wij nu met onze dieren omgaan? Een argument dat vaker terug komt en eigenlijk wel heel erg logisch lijkt.

Samenvattend

Als historicus geeft Hariri een geweldig beeld van hoe de mens is geworden wat hij is en daarmee kan hij dus scenario’s geven hoe we zullen worden. Welke essentiële onderdelen van onze mensheid zullen blijven bestaan en waar we geen gaan. Een boek vol met historische feiten, gekoppeld aan hedendaagse ontwikkelingen, met een vooruitzicht naar toekomstige scenario’s.

Schrijfstijl

Als ik ergens kritiek op kan hebben is het de schrijfstijl. Niet dat deze heel slecht is, maar ik vond het soms wat overdreven. Er zitten veel herhalingen in, vaak met het doel om nadruk ergens op te leggen, wat ik kan begrijpen, maar hij overdrijft. Ik denk dat het boek zeker 100 pagina’s korter had kunnen zijn zonder echt iets minder te vertellen. Daarnaast ben ik nooit een fan van voetnoten, zoals de meeste lezers. Nu is het niet storend, hij maakt gewoon een punt en zet er een voetnoot bij waar het vandaan komt. Ik ben zelf meer van de ‘Gladwell’ stijl die in 3 zinnen ook de bron of het onderzoek beschrijft. Niet storend, maar als ergens iets van kritiek op te hebben is, is het de stijl.

Conclusie

Ik geef het 4 van de 5 sterren. Het is een goed boek, vol met geweldige inzichten, maar het is dus niet helemaal geschreven in mijn stijl, vandaar dat het net geen perfect boek is. Ik raad dus iedereen aan om dit boek vooral te kopen en te lezen.