Millennials en zelfstandige professionals: zoek de verschillen

Vorige week hoorde ik een radiouitzending over millennials op de werkvloer. Als ouder van één millennial en één post-millennial (dat schijnt weer wat anders te zijn) heeft deze thematiek mijn serieuze belangstelling. Al was het maar omdat beide heren ook hier af en toe op de werkvloer komen voor kleine klusjes.

Aandachtig luisterde ik dus naar de uitzending van Werkverkenners op BNR. Via een aantal interviews gaf presentator Rens de Jong een helder inzicht in fenomeen millennials. De Jong eindigde zijn programma zoals altijd met een paar conclusies. “Millennials zijn belangrijk voor de toekomst”, zei hij daarbij. “Ze gaan meer voor de ervaring dan voor het geld. Ze zijn kritisch op anderen en zichzelf. Ga dus vooral een open discussie met ze aan”.

Oké, helder.

Zelf bepalen hoe ik het doe

“Ik wil vrijheid, zelf kunnen bepalen hoe ik het doe”, zo vertelde een voorbeeld-millennial in de uitzending. “Ik zoek ook betekenis in het werk. Ja, misschien gaat het soms wat veel over ik, ik, ik. Maar ik zoek ook verbinding, dat wordt misschien niet altijd goed begrepen.” Meer loyaal aan de taak en persoon, dan aan de organisatie.

Goed om te weten.

“Praat met ze om het beste er uit te halen”, zo zei een expert in de uitzending.

Zinvolle tip.

Nieuwe wijn?

Nogmaals, het was een overzichtelijke en nuttige uitzending.

Wel dacht ik: heb ik dit allemaal niet al eens eerder gehoord?

Even terug naar 2001. Daniel Pink, inmiddels uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke managementgoeroes in de wereld schreef destijds Free Agent Nation: The Future of Working for Yourself

Het was een van eerste boeken over de ‘freelance revolutie’ en over de drijfveren en manier van werken van de freelancer. Zelfactualisatie was de grote motor achter deze revolutie, zei Pink. De freelancer was loyaal aan de opdracht en opdrachtgever. Autonomy, Mastery & Purpose werd gezien als de heilige drie-eenheid voor deze groep zelfstandige professionals.

Let wel: Pink – nu begin 50 – schreef destijds over zijn eigen generatie. De term ‘Millennials’ moest nog worden uitgevonden, de eerste millennials verlieten net de schoolbanken.

Bijzonder op dezelfde manier

In een onderzoek naar Goed Opdrachtgeverschap – dat ik samen met professor Arjan van den Born deed – gingen we op zoek naar hoe opdrachtgevers beter en effectiever konden samenwerken met zelfstandige professionals. In dat onderzoek kwamen we onder andere uit op het duidelijker maken van wat je van iemand verwacht (het ‘wat’), veel vrijheid geven over het ‘hoe’ en de waarde van continu  en wederzijdse feedback geven (‘ga meer met ze in gesprek’).

Als je die zaken zo eens naar elkaar legt, ontkom ik toch niet aan de conclusie dat er niet zoveel verschil zit tussen de millennials van zo tussen de 20 en 30 en de gemiddelde zelfstandige professional die – door de bank genomen – boven de 45 jaar is en generatiegenoot van Dan Pink.

Wat ze willen en hoe je het beste uit ze kan halen, zo bijzonder is het niet. Of, zo u wilt, beide groepen zijn alle twee op dezelfde manier bijzonder…

Leiderschap bij Facebook

De manier waarop je als management het best haalt uit de millennials en uit zelfstandige professionals ligt dus heel dicht bij elkaar.

Hoe dat nu precies te doen, daar zijn ondertussen – ook na Daniel Pink  – flink wat boeken over geschreven.  Maar de essentie is misschien niet zo ingewikkeld.

Ik had een paar jaar geleden het genoegen om Daniel Pink op een conferentie in de VS live te zien optreden. Op diezelfde conferentie was er ook een zeer boeiende presentatie van de persoon die verantwoordelijk is voor het management development-programma bij Facebook, een organisatie vol met millennials.

Als je dit overzicht bekijkt, zit er niet zo heel veel licht tussen wat ze bij Facebook bedachten voor het effectief leidinggeven aan millennials en onze resultaten uit het onderzoek naar goed opdrachtgeverschap. Tot zover dan ook die zogenaamde verschillen tussen generaties.