Gary Kasparov: Deep Thinking

Ik ben geen schaakgrootmeester, ik ben er zelfs heel slecht in. Toch is Gary Kasparov een soort held van me. De eerste wereldkampioen schaken die verslagen werd door een computer. Het moment dat we wisten dat computers beter waren dan mensen in alles dat je in een structuur kan vangen. En bijna alles kan in structuur gevangen worden, alleen hebben we nooit zo nagedacht over de structuur.

Toch kunnen mensen wel iets bijdragen en juist omdat Kasparov daarmee bezig blijft is hij een nog grotere held. Zijn boek Deep Thinking is dan ook een absolute aanrader, mits je iets van geschiedenis en schaken wilt weten en schaakmetaforen kan waarderen.

Historie en toekomst

Het boek van Kasparov is vooral geschiedenis. Het gaat over zijn carrière, met een stukje algemene geschiedenis die heel relevant is voor de werk en talent. Waarom kwamen eigenlijk alle schaakgrootmeesters vroeger uit Rusland? Omdat ze daar talent herkende, erkende en koesterde. Sins de invoering van hele sterke schaakcomputers zie je een democratisering van talent en zijn er veel grootmeesters bij gekomen uit landen waar tot voor kort nog nooit een topper was geweest. Waarom? Omdat de digitale middelen training op topniveau toegankelijk maken, maar ook de herkenning van talent door top instituten, zoals Kasparov’s eigen stichting, nu wereldwijd is.

Kasparov gaat in op de ontwikkeling van de schaakcomputer, de fouten die de eerste maakte, de fouten die zelfs Deep Blue nog maakte en de verschillen tussen mens en computer in schaakstrategie. Van daaruit weet hij ook als geen ander de link te leggen naar de samenwerking tussen mens en computer. Wat kan een computer eenvoudigweg niet (echt strategisch denken en dromen) en daar kunnen mensen dus iets toevoegen.

Schrijfstijl

De vergelijkingen tussen geschiedenis en toekomst maakt Kasparov voor heel impliciet. Hij heeft geen hoofdstukken met de geschiedenis, de implicaties en de toekomst. Het loopt door elkaar. Zijn schrijfstijl lijkt ergens op die van Geert Mak in reizen zonder John (en in mindere mate De eeuw van mijn vader). Niet voor iedereen weggelegd (met name reizen zonder John kende zoveel zijwegen dat sommige het ongestructureerd vonden). Dat zou bij veel lezers ook wel eens het geval kunnen zijn bij Kasparov. Ik kan het wel waarderen, de vele zijwegen, de vele afdwalingen, aangevuld met een enorm overschot aan persoonlijke anekdotes.

Deep Thinking is wat mij betreft een absolute aanrader