In loondienst? Dat wil deze zzp’er helemaal niet! Zzp-mythes ontzenuwd (deel 3)

‘Ik wens u veel personeel’, is een gezegde van vermeende joodse, Arabische of Chinese afkomst. Hoe het ook zij, het is in elk geval niet positief bedoeld. Het is ook daarom dat de Rotterdamse Petra Iuliano al een jaar twijfelt of ze iemand in dienst zal nemen. Ze is nu zzp’er, heeft genoeg werk om ook anderen aan het werk te houden, maar geniet van haar vrijheid.

Iuliano traint ‘ondernemers om meer winst te maken’, zoals ze het zelf omschrijft. ‘Ik help ze om hun aanbod te integreren in een winstgevend businessmodel.’ Ze werkte 20 jaar in het bedrijfsleven als marketeer toen ze in 2010 voor zichzelf begon. Uit financiële overwegingen deed ze het niet. ‘Ik kan niet zoveel kosten aftrekken’, zegt ze. ‘Ik heb cursusruimte nodig, spullen en ik huur mensen in die me helpen bij de klussen die ik zelf niet kan of waar ik geen zin in heb. Ik huur bijvoorbeeld een online marketeer in. Dat werk zou ik zelf kunnen doen. Maar als ik kijk wat ik per uur verdien met mijn trainingen, kan ik voordeliger uren inkopen bij een collega-zzp’er dan dat ik zelf die uren aan online marketing besteed.’

Twijfel: toch personeel?

‘Ik speel al een jaar met de gedachte om toch personeel aan te nemen. Freelancers zijn toeschouwers en wat ik zoek zijn spelers. Mensen die je in dienst hebt, kunnen een gevoel van eigenaarschap krijgen. Maar er is wel een drempel. Welke persoon zoek ik, voor hoeveel uur? Ik moet ook plek hebben voor een werknemer. Met welke wet- en regelgeving krijg ik te maken? Het voelt als een grote verantwoordelijkheid. Die persoon wordt voor een groot deel van zijn inkomen afhankelijk van hoe goed ik mijn werk doe. En dan zijn de beste mensen ook nog eens niet altijd de mensen die in loondienst willen.’

‘Voordat personeel zich terugverdient ben je drie tot zes maanden verder. Ik denk dat het voor zzp’ers die een omzet draaien van 2 tot 2,5 ton per jaar best een aderlating is. Een vast deel van je winst gaat standaard op aan het salaris van iemand anders.’

Personeel voelt als een verantwoordelijkheid

‘Ik moet zeggen dat ik de voorlichting die beschikbaar is ook niet aantrekkelijk vind. Die is wel erg gericht op de traditionele mkb-ondernemer. Alle informatie zal er wel zijn, maar het is erg zoeken, vind ik. De presentatie zit ook niet erg logisch in elkaar vanuit mijn perspectief. Ik ben zzp’er geworden op zoek naar vrijheid en dan word je aangesproken als manager. Ik wil juist niet wéér manager worden.’

Dit is het laatste deel uit een serie van drie artikelen over het ontzenuwen van zzp-mythes.  Zie ook deel 1: Waarom de zzp’er geen profiteur is en deel 2: Er is een tsunami aan zzp’ers over Nederland gekomen. Serieus?

Tekst: Remko Ebbers, redacteur Forum