Onrust Wet DBA groeit bij grote opdrachtgevers

24 reacties op dit bericht

1. Ik mag van Hugo-Jan niet in herhaling vallen, maar dan moeten de geplaatste artikelen dat ook niet doen…

   er staat:

   “een ICT-expert met een omzet van 100.000 euro per jaar geen schijnzelfstandige is”

   Zoals we ondertussen allemaal weten heeft dat niks met de hoogte van de omzet te maken, maar met de omstandigheden waaronder die omzet gemaakt is.
   Als die omzet bij 1 klant is gemaakt, met bv 32/40 uur per week op kantoor bij die klant, onder gezag van die klant, met apparatuur van de klant, dan is er wel degelijk sprake van schijnzelfstandigheid, niet gedwongen, dat niet, maar wel schijnzelfstandig.
   In ieder geval ook geen ondernemer lijkt me.
   Het enige wat die persoon van zichzelf gebruikt is zijn eigen broodtrommel, hahaha

   Dit is typisch de achterban waar dit artikel voor pleit, de 9-17 uren makers bij de klant.
   Vergeet niet dat er ook een hele grote groet echte zzpers is, die volledig zelfstandig hun omzet maken, met spullen verkopen, of diensten wel zelfstandig uitvoeren. Deze groep heeftook helemaal geen problemen met de wet DBA, een wet die helemaal niet van tafel kan, omdat het niet eens een echte wet is, maar slechts een de-regulering, het afschaffen van de VAR.

   • Volgens mij wordt een “ZZP’er” die produkten verkoopt aan 1 klant ook gewoon als ZZP’er gezien……??

     Dat gezeur over “leiding & toezicht” is wat mij betreft compleet onzinnig en niet SMART te maken. Is mijn glazenwasser dan wel zelfstandig? Ik vertel hem wanneer hij welke ramen moet lappen en betaal hem een bedrag wat feitelijk gebaseerd is op de hoeveelheid tijd * uurtarief. Het feit dat hij zijn eigen trap meeneemt lijkt me niet echt een verschil te maken. Zo kan je bij 99% van alle ZZP’ers vragen gaan stellen.

     Het verschil tussen die ICT expert en een vaste medewerker? Ten eerste betalen we geen WW als deze ICT expert ff geen werk heeft, de opdrachtgever investeert niet in deze expert maar de expert dient dit zelf te doen (opleidingen, etc.) en andersom zijn er geen afspraken over vakantiedagen, verplichte pensioendeelname, etc. Kan zo nog wel even doorgaan. Zie verschillen genoeg.

     De DBA is ooit bedacht om de groep “gedwongen” zelfstandigen te beschermen. De zielige groep ZZP’ers die hier feitelijk toe gedwongen wordt. Laten we dan aub de groep met rust laten die hier bij het volle verstand voor kiest, verder niemand tot last is en normaal een boterham verdient.

     Flexibiliteit is geen last maar over het algemeen toch echt meer iets positiefs. Economieën met een flexibele arbeidsmarkt gaan later een recessie in en komen er sneller weer uit. Per saldo is dit voor iedereen, dus ook voor de overheid, beter. Landen met een starre arbeidsmarkt zoals Frankrijk doen het in verhouding een stuk slechter.

     • wat doen die landen met een starre arbeidsmarkt ‘in verhouding’ een stuk slechter?

2. Helaas ontbreekt de concrete uitwerking van het ‘eenvoudige’ voorstel. Ik ben benieuwd naar een eenvoudige oplossing, waar tot nu toe er geen te vinden lijkt te zijn, getuige de vele dikke rapporten daarover.
   Overigens is voor mij volstrekt onduidelijk waarom de genoemde ICT expert geen schijn zelfstandige is. Ik kom geregeld hoog opgeleide en dik betaalde professionals tegen die enkele jaren voor dezelfde opdrachtgever werken en in niets te onderscheiden zijn van een werknemer, behalve, dat zij een factuur sturen en ondanks het (relatieve) hoge uurtarief toch redelijk goedkope arbeidskrachten zijn voor opdrachtgevers (werkgevers).

   • Joop,

     Laat ik eens een concrete casus neerleggen en dan mag jij aangeven of dat volgens jou ‘schijnzelfstandigheid’ is of niet.

     Een bepaald bedrijf had ernstig mensen tekort op de communicatie afdeling. Dit kwam mede door ziekte/mensen overspannen thuis. Bovendien zat het bedrijf midden in een fusie en reorganisatie, waardoor veel extra communicatiewerk nodig was – een van de redenen waardoor het de bestaande mensen op de afdeling wat teveel was geworden en een deel overwerkt thuis zat.

     Gezien de situatie (onderbezetting en benodigde fusiecommunicatie) was er per direct versterking nodig. Per gisteren zei de klant letterlijk.

     Hier ben ik als interimmer op ingesprongen. Mijn eerste doel was puin ruimen, overzicht creeeren, de fusiecommunicatie, de reguliere werkzaamheden weer opzetten en vervolgens als er een rustiger vaarwater was nieuwe vaste mensen werven. Dit alles heb ik ook gedaan, in een jaar tijd. De vaste mensen die ik heb geworven waren ter vervanging van mijzelf, na het opstellen van een functieprofiel, gebaseerd op een analyse waar de afdeling in de toekomst behoefte aan zou hebben.

     Waarom zou je mij in bovengenoemde situatie als ‘werknemer’ zien?
     – in principe was ik bij de opdrachtgever van 9 tot 5 aanwezig. Zoals ‘Gerrit’ hierboven stelt volgens hem een duidelijk teken van onzelfstandigheid.
     – ik deed voor een groot deel het werk dat ook vaste mensen doen, de mensen die overspannen thuis waren.
     – al met al was ik er een jaar, sommigen vinden dit te lang om als ondernemerschap te kenmerken. Voor een deel kwam dit ook doordat een vaste kandidaat (loondienst) die mij zou opvolgen twee maanden opzegtermijn had bij zijn oude werkgever en ook door mij ingewerkt moest worden
     – er werd niet volgens een opdrachtomschrijving gewerkt. De klant wist namelijk zelf niet goed wat hij nodig had, dat moest ik als externe juist in kaart brengen

     Waarom zou je mij in bovengenoemde situatie wel een ondernemer zou noemen:
     – ik ben op een opportunity ingesprongen, dat is toch ook ondernemerschap?
     – de intentie was om uiteindelijk wel de plek vast in te vullen, die vaste medewerkers heb ik ook geworven (leest u dat goed, CNV??)
     – ik heb ook een bepaalde specifieke kennis meegebracht op het gebied van ‘change communicatie’ bij fusies en overnames

     Zegt u het maar… zzp’er of niet?

     Voor de politiek vind ik het hier bovenop ook zaak om vanuit maatschappelijk oogpunt te kijken:

     – er was sprake van een noodsituatie. Er was ‘gisteren’ iemand nodig. In de hedendaagse economie moet die flexibiliteit er ook kunnen zijn. Ondernemend Nederland verliest echt een stuk wendbaarheid en brandjesblussers als er te star met het onderwerp DBA wordt omgegaan.

     – ik heb mijn netwerk ingezet om bepaalde creatieve activiteiten uit te voeten. Het netwerk dat een zzp’er meebrengt doordat hij bij vele andere bedrijven heeft gewerkt is ontzettend belangrijk voor het innovatievermogen van ondernemingen. Het gaat dan vooral om de softere innovatie. Niet de hardcore R&D, maar mensen die bijvoorbeeld ervaring hebben met andere processen en samenwerkingsvormen en die kennis vervolgens bij andere bedrijven weer toepassen.

     Ik preek natuurlijk voor eigen parochie maar bij de DBA krijg ik heel sterk een kind met badwater gevoel. Men ziet wel wat er bespaard wordt (wat minder aftrekposten voor zzp’ers) maar ziet niet de waarde van de zzp’ers. Ook omdat die netwerkwaarde en softe innovatie heel moeilijk te kwantificeren is. Maar een kind ziet al de waarde ervan.
     –

     • Ik denk dat je in feite een normale werknemers vacature hebt ingevuld, immers er was ook helemaal geen opdrachtomschrijving.
       Je had geen resultaat verplichting (anders dan je best doen), en je werkte onder gezag.
       Waarschijnlijk was de baan ook fulltime en had je geen nevenwerkzaamheden.

       Daar is Weinig ondernemende u aan, dus ik zeg: “werknemer”, een tijdelijke werknemer.

       Het was anders geweest als je bv 1 of 2 dagen per week als externe adviseur erbij betrokken was geweest, dan had je ook nevenwerkzaamheden kunnen hebben (bv nog zo’n klus).

       • Ik had toch wel verwacht dat jij dit zou vinden, en alle vakbondsmannetjes met jou. Was het echter een normaal loondienst verband? Er was immers ook geen functiebeschrijving, de rol moest immers zelf ontdekt en vormgegeven worden. Bovendien kan je van een werknemer niet verwachten dat hij 60 uur per week werkt als het nodig is. Want na de inventarisatie is er wel degelijk een resultaat verplichting in plaats van een inspannings verplichting. Bovendien, maar dat is vooral relen fans voor het ondernemerschap en niet voor de arbeidsrelatie, heb ik hiervoor en hierna en tijdens de opdracht veel andere klussen gedaan die wel 100% als ondernemerschap beoordeeld zouden worden. Je draait ondernemend Nederland echt de nek om als je zelfstandig en niet toestaat om ook als noodverband op te treden.

         Daarnaast zijn er wel meer verschillen met de werknemers, denk bijvoorbeeld aan het feit dat mensen in vaste dienst ook een persoonlijk ontwikkelplan we een opleiding hebben, waar uitspreekt dat er sprake is van een (beoogde) langetermijn relatie.

         • Sorry voor de typo’s, komt door de spraaksoftware.

     • Beste Justin,
       Graag beantwoord ik je vraag. Vooraf geef ik je dit mee. Ik merk dat het je persoonlijk raakt en je bezig houdt. Helaas kan dan een antwoord wat niet gewenst wordt wel eens verkeerd uitpakken. Overigens geldt dat in dit geval voor jou, maar ik merk dat het voor heel veel mensen geldt die in dezelfde situatie of omstandigheid zitten of zaten als jij. Dat ter zijde.
       Voor mij is in feite het kader van waaruit je beoordeelt het belangrijkste. Ik bedoel daarmee dat het duidelijk is of zou moeten zijn waar de grenzen liggen voor het beoordelen van wanneer iemand werknemer of zelfstandig ondernemer is. Alle omstandigheden die je opsomt waarom je zo lang daar gewerkt hebt, zeggen in mijn optiek niet direct iets over ondernemerschap, maar ook niet over werknemerschap, tenzij als relevant aangeduid vanuit het kader. Terecht merk je dan ook op, dat de ‘politiek’ daar een rol moet spelen.
       Dit kader zoals er wel was bij de VAR ontbreekt nu in heldere bewoording. Het is echter wel uit oude jurisprudentie en/of vervallen besluiten te halen. Helaas is de vorming van jurisprudentie allemaal stil gevallen door het DBAcle, maar er valt natuurlijk nog veel te halen uit wat er was.
       Uit wat er was kun je denk ik snel wat algemene zaken oppikken. In het algemeen kun je zeggen hoe langer iemand voor één opdrachtgever werkt en daarnaast geen andere opdrachtgevers heeft, hoe eerder hij aan te merken is als werknemer. Zeker als hij binnen het kader van de organisatie van de opdrachtgever werkt en in feite niet te onderscheiden is van een werknemer die hetzelfde werk doet of zou doen. Waar de grens ligt in duur is niet helder, maar er bestaat wettelijk al een grens (niet geldend in dit kader, maar wel indicatief) en die ligt op drie maanden.
       Een andere regel voor het zijn ondernemer was, de noodzaak van drie opdrachtgevers per jaar. Dit was nooit een harde regel, maar wel een indicatie voor het zijn van zelfstandig ondernemer.
       Bezien we deze grenzen dan kun je je eigen conclusie trekken.
       Je geeft als argument waarom je zo lang bij deze opdrachtgever werkte aan, dat dit kwam omdat er sprake was van een noodtoestand. Hoe lang was er echt sprake van een noodtoestand? Kon men een jaar lang niet een ander vinden? Kon men niet iemand in een andere vorm aanstellen dan als extern ingehuurde? Zonder afbreuk te willen doen aan jouw specifieke kennis, kunde en vaardigheden, maak ik me sterk, dat er niemand te vinden zou zijn die niet ook zou kunnen wat jij kan. En ook al was dat zo, kon jij die werkzaamheden niet ook doen in een tijdelijk dienstverband? Wilde je dat niet, dan was je toch elders weer gaan werken? Tot zo ver mijn primaire reactie.
       Je ziet ik maak wat onderdeeltjes los. Ik fileer je casus niet, maar wil alleen aangeven, dat waar het voor jou duidelijk is dat je ondernemer bent, dat voor anderen zeker niet net zo duidelijk is en dat zij daar goede argumenten voor kunnen hebben.

       • Bedankt Joop,

         Ik was een beetje geprikkeld op het moment van schrijven, gooi het maar op een beetje korte nacht.. 🙂

         Nu inhoudelijk een paar opmerkingen.

         Tijdens het betreffende jaar heb ik 5 opdrachtgevers gehad, 4 kleine en 1 grote. Dat heeft wel impact op beoordeling ondernemerschap, maar niet op die van de arbeidsrelatie. Als je dus een beetje pech hebt worden de andere 4 opdrachten als ondernemen beoordeeld en eentje niet. Met alle gevolgen voor bijvoorbeeld urencriterium.

         Je stelde een aantal terechte vragen, bijvoorbeeld of er niet al eerder aan een loondienstverband gewerkt kon worden. Doorgaans zijn werkgevers daar huiverig voor. Zij willen een vaste formatie voor de werkzaamheden die terugkerend zijn en onderdeel van zeg maar de basiscapaciteit in fte die je nodig hebt. Daar bovenop heb je externe krachten voor piekbelasting. Mijn opdrachtgever ging ervan uit dat werkzaamheden voortkomend uit een fusie deels van voorbijgaande aard zouden zijn. Je moet dus eerst beargumenteren en in kaart brengen welke werkzaamheden permanent nodig zijn, voordat er ook echt een vaste werknemer geworven kan worden.

         Daarom is dit ook een politieke kwestie. Stel dat het arbeidscontract voor 3/5 jaar zou bestaan en er zou minder loondoorbetaling bij ziekte zijn, dan zouden sommige werkgevers dit soort opdrachten wellicht ook in loondienst laten uitvoeren. De beleidsmakers draaien in mijn optiek dan ook aan de verkeerde knoppen om ‘schijnzelfstandigheid’ te voorkomen.

         Een ander aspect aan de opdracht die ik heb gedaan is dat ik soms de ene maand 60 uur per week werkte en de andere maand 20 uur, afhankelijk van de situatie. En als het meer was kon ik soms iets uitbesteden in mijn netwerk. Wat mij betreft ook een teken dat er geen loondienst was. Net zoals het feit dat een opdrachtgever die niet tevreden is vrijwel direct van je af kan. Maar goed, zoals jij terecht zegt: momenteel ontbreekt het gewoon aan de exacte kaders. (Jouw opmerking van “langer dan drie maanden” was mij overigens niet bekend)

         Mijn persoonlijke mening is dat een werkgever en “werkende” gewoon onderling moeten bepalen hoe ze zich tot elkaar willen verhouden. De ene werkende wil graag het vaste contract met alle toeters en bellen (verzekeringen, pensioenen, opleidingen, etc) er aan vast. De ander zegt: dat hoeft voor mij niet, omdat ik liever zelf in mijn persoonlijke ontwikkeling investeer, omdat ii dan ook zelf mijn koers kan bepalen. Dan zijn het vooral opleidingen die je persoonlijk interessant vindt en niet datgene dat een opdrachtgever/werkgever voor de toekomst nuttig vindt. Ook een argument is flexibiliteit: stel dat je in loondienst gaat dan moet je de werkgever “toestemming” vragen voor neven activiteiten. Terwijl ik gewoon als ik daar zin in heb 5 dingen tegelijk wil kunnen doen. Fiscale prikkels spelen voor mij ovetigens geen rol: een lagere of geen zelfstandigenaftrek: natuurlijk zou ik daarvan balen maar als dat de prijs is die ik moet betalen om flexibel te mogen werken voor wie ik zelf wil, dan kan ik daarmee leven. Hoewel ik het behoud daarvan ook belangrijk vind ter compensatie van bepaalde ondernemersrisico’s die je nu eenmaal loopt.

         • Beste Justin,
           Ik begrijp dat flexibiliteit een belangrijke drijfveer kan zijn of gewoon is voor opdrachtgevers/werkgevers om te werken met freelancers. Net zo goed als financiële afwegingen door de extra kosten (in de vorm van premies werknemersverzekeringen, kosten afdekken (ziekte) risico en ontslagbescherming) voor werknemers. Terecht geef je dan ook dat er sprake is van een politieke beslissing om daar een grens aan te geven, dan wel het verschil in kosten tussen freelancers en werknemers te verkleinen. Ik zou daaraan willen toevoegen, dat er ook een maatschappelijke wens (dus bij de maatschappelijke middenveld) zou moeten zijn om dit te regelen. In feite heeft onze maatschappij behoefte aan een goede afspraak en kader om helderheid voor iedereen te bieden.
           Ik sta zeer sympathiek tegenover de vrije onderhandelingspositie van partijen en de vrije keuze van een ‘werkende’. Ik ben echter minder optimistisch over de daadwerkelijke vrijheid (voorbeeld pakketbezorgers Post Nl of op dit moment ‘riders’ Deliveroo). Ik zou toch wat meer gereguleerd willen en vooral gehandhaafd. Dan weten we waar we aan toe zijn.

3. Voor de volledigheid heb nog een link toegevoegd naar de position paper van ONL

   • Dank Hugo-Jan, dat maakt het inzichtelijker.

4. Ik merk dat sommige mensen een negatieve houding hebben t.o.v. zzp’ers. Misschien dat ze de zzp’er zijn tarief niet gunnen, maar vergeet niet dat hij/zij zelf risico loopt en tussen opdrachten in geen beroep doet op sociale zekerheid (ww). Regelt zelf zijn verzekeringen en moet telkens op zoek naar nieuwe opdrachten. Geen ontslagbescherming. En een project van een jaar is trouwens niet heel lang. Menig ICT project duurt langer. En als je dan bepaalde expertise meebrengt die na dat project voorlopig niet meer nodig is, moet je dan op de loonlijst blijven staan? Dacht het niet. Kortom, erg kortzichtig. Het wordt tijd dat we het oude denken eens loslaten.

   • Er is geen negatieve houding TOV zzpers, maar wel TOV nep zzpers.
     Dat heeft uiteraard niks te maken met niet gunnen, maar met het feit dat deze groep de veroorzaker van veel problemen is, waardoor opdrachtgevers nu ook terughoudend zijn bij opdrachten voor echte zzp’ers.
     De goede moeten nu leiden onder de kwade zeg maar, begrijpelijk dat de goede zich dan gaan roeren. Dat merk je hier ook, er komt steeds meer weerstand tegen de 9-5 uurtjes makers die zich ondernemer durven te noemen.
     Daarnaast is er overigens nog een hele grote groep zzp’ers die nergens last van heeft, die fixed price complete opdrachten zefstandig uitvoeren of producten en diensten verkopen aan vele klanten.

     @hjr ik dacht dat anonieme reacties niet meer toegestaan waren????

5. Als ik op de website Freelance.nl kijk zie ik duizenden opdrachten staan met grotendeels full time contracten van 3 maanden met optie op verlenging. Als ik Gerrit’s reactie interpreteer is dit dus een van de marktplaatsen die vooral nep zzpers in contact brengt met opdrachtgevers. Ik ben wel benieuwd wat voor problemen dat dan zijn en wat voor weerstand dat dan oproept.

   • Zo lang niet duidelijk is wat nep-zp’ers zijn is het nogal vreemd om daarna te spreken over goeden die onder kwaden zouden lijden. Helemaal vasg wordt het als er over ‘schade’ berokkenen gesproken wordt wanneer zowel de werkende en werkverstrekker tot volle tevredenheid samenwerken.

   • Klopt, freelance.nl is in feite een markt voor tijdelijk personeel. Tenminste wel.als.ik de ICT opdrachten bekijk.

     De problemen die veroorzaakt worden zijn dat een opdrachtgever nu ook huiverig is om een opdracht uit te besteden aan een echte zzp’er.

     • Je spreekt jezelf hier tegen. De opdrachtgever zou huiverig zijn om een opdracht te gunnen aan een ‘echte zzp-er’. [wat dat ook moge zijn] Maar als zijn opdracht teveel lijkt op een ‘tijdelijk personeel’ [wat je zelf stelt] dan kan die dat ook helemaal niet aan een ‘echte zzp’er’ gunnen. Want ook als je 100% ondernemer bent, dan mag je er niet een opdracht ‘bij doen’ die kenmerken heeft van een weknemersrelatie. Men beoordeelt immers steevast de arbeidsrelatie per individuele opdracht en niet het feit of je overall gezien ondernemend/ondernemer ben.

       Persoonlijk voel ik overigens meer bij de term ‘zelfstandige’ dan bij het woord ‘ondernemer’. Niet net zo ondernemend als iemand met een bedrijf en personeel en investeringsbeslissingen met een lange horizon. Maar ook niet een werknemer die in een vast stramien zit. Ik voel me nog het meest verwant met “vrije beroepen” zoals een huisarts, advocaat of creatieven/artiesten. Het gaat immers vooral om de persoonlijke vaardigheden die het verschil maken, meer dan het ondernemerschap, hoewel dat er zeker ook bij zit, in acquisitie en dergelijke.

       De fiscus kent echter twee smaken; ondernemer/werknemer en niet drie ondernemer/zelfstandige/werknemer. Enerzijds wordt dat misschien iets te complex?? Dan krijg je discussie op twee assen: het verschil tussen ondernemer en zelfstandige en tussen zelfstandige en werknemer. Maar anderzijds: de 300.000 ‘professionals die diensten verlenen b-to-b’ [telling hugo-jan als ik me niet vergis] zouden dan wel makkelijker in het bakje ‘zelfstandigen’ vallen. Dus het aantal mensen dat nu tussen wal en schip valt wordt dan zeker kleiner.

       • Ik bedoelde dan uiteraard niet dezelfde opdracht, maar een (andere opdrachtgever met een) opdracht die wel geschikt is om uit te besteden aan een zzper, dus geen 9-5 opdracht bij de klant op kantoor voor een jaar+.
         Sommige opdrachten zijn nou eenmaal gewoon verkapte vacatures voor werknemers en niet geschikt voor zzp’ers.

         Eens met je stelling over zelfstandige/ondernemer.
         Een zelfstandige komt dan heel dicht bij een tijdelijke werknemers, alleen zonder “benefits” en verdient dus een hogere beloning.
         Wel zou die zelfstandige dan een beloning moeten hebben in de vorm van loon, dus geen fiscale ondernemers voordelen van aftrekposten of een BV.
         Dus niet en-en, en een hogere beloning en ook nog fiscale voordelen.
         Maar een tarief van 70-100 euro levert een prima loon op als je dat laat verlonen hoor, kan ik je uit ervaring vertellen.
         De oplossing daarvoor op dit moment is payrollen, de payroller stuurt de facturen en verloont de inkomsten voor je. Kosten meestal maar 1a 2 euro per uur.
         Of een tijdelijk arbeidscontract contract met een goede beloning.
         Dan kun je gewoon het werk blijven doen wat je zo leuk vindt en ook nog eens net zolang als je wilt. Je kan je dan focussen op je werk waar je goed in bent, niet om het geneuzel wat erbij komt.

         • Waarom – in godes naam – had je ervoor gekozen om je inkomsten te laten verlonen door een payroller? Dat was toch in je eigen nadeel, waarom zou je dat vrijwillig doen? Uit een soort goedheid en liefde voor de fiscus?

           • Simpel, omdat mijn ICT opdrachten vaak lang duurden en ik geen zin had om voor de Belastingdienst een contract te beëindigen, zodat ik er drie per jaar had.
             Bovendien voerde ik de opdrachten altijd op locatie uit onder gezag van de opdrachtgever. Detachering zeg maar, maar dan zonder de detacheerder ertussen.
             Ik kon me volledig richten op het werk, niet de rompslomp eromheen.
             Als ik de VAR eerlijk had ingevuld had ik hem (wuo) toch niet gekregen.
             Tegenwoordig doe ik alleen nog zelfstandige opdrachten fixed price, dus nu is dat niet meer nodig.

     • Je spreekt jezelf hier tegen.

       De opdrachtgever zou huiverig zijn om een opdracht te gunnen aan een ‘echte zzp-er’. [wat dat ook moge zijn] Maar als zijn opdracht teveel lijkt op een ‘tijdelijk personeel’ [wat je zelf stelt] dan kan die dat ook helemaal niet aan een ‘echte zzp’er’ gunnen. Want ook als je 100% ondernemer bent, dan mag je er niet een opdracht ‘bij doen’ die kenmerken heeft van een weknemersrelatie. Men beoordeelt immers steevast de arbeidsrelatie per individuele opdracht en niet het feit of je overall gezien ondernemend/ondernemer ben.

       Persoonlijk voel ik overigens meer bij de term ‘zelfstandige’ dan bij het woord ‘ondernemer’. Niet net zo ondernemend als iemand met een bedrijf en personeel en investeringsbeslissingen met een lange horizon. Maar ook niet een werknemer die in een vast stramien zit. Ik voel me nog het meest verwant met “vrije beroepen” zoals een huisarts, advocaat of creatieven/artiesten. Het gaat immers vooral om de persoonlijke vaardigheden die het verschil maken, meer dan het ondernemerschap, hoewel dat er zeker ook bij zit, in acquisitie en dergelijke.

       De fiscus kent echter twee smaken; ondernemer/werknemer en niet drie ondernemer/zelfstandige/werknemer. Enerzijds wordt dat misschien iets te complex?? Dan krijg je discussie op twee assen: het verschil tussen ondernemer en zelfstandige en tussen zelfstandige en werknemer. Maar anderzijds: de 300.000 ‘professionals die diensten verlenen b-to-b’ [telling hugo-jan als ik me niet vergis] zouden dan wel makkelijker in het bakje ‘zelfstandigen’ vallen. Dus het aantal mensen dat nu tussen wal en schip valt wordt dan zeker kleiner.

6. Als ik naar de inhoud van het onderzoek kijk, dan vind ik de “Onrust Wet DBA groeit bij grote opdrachtgevers” niet bepaald de juiste conclusie. Het blijkt er niet bepaald uit.

   Ik zou liever zeggen dat opdrachtgevers (en opdrachtnemers) blijven hangen in oude patronen en verwachtingen.