TNO: overheid moet strategische omgang met flex stimuleren

Ontmoedig flexwerk niet, maar stimuleer werkgevers juist strategischer om te gaan met flexibele arbeidskrachten en help ze maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Dat staat in een position paper van onderzoeksinstituut TNO, ingediend bij de Commissie Regulering van werk (commissie Borstlap).

De Commissie Regulering van werk, die ook ons zzp-stelsel onder de loep neemt, roept organisaties, belangengroepen en individuen op een position paper in te sturen. De Commissie zoekt antwoord op vragen als: wat is de waarde van werk? En welke regelgeving is nodig om die waarde te borgen?

Knelpunten op de arbeidsmarkt

Onderzoekers van TNO vinden het belangrijk om mee te denken en publiceren daarom een eigen position paper. “Wij willen werken in een land waarin duurzame participatie in waardevol en zingevend werk voor iedereen mogelijk is,” schrijven de wetenschappers.

Volgens TNO zijn er drie knelpunten op de arbeidsmarkt die duurzame participatie in de weg staan:

1. Een spanningsveld tussen flexibiliteitsbehoefte van werkgevers en duurzame inzetbaarheid van werkenden;
2. Een groeiende mismatch in vraag en aanbod;
3. Onvoldoende inclusiviteit.

‘Opeenstapeling van regels’

“De afgelopen twintig jaar heeft een opeenstapeling van regelgeving rond arbeid plaatsgevonden”, schrijft TNO. Het is de opdracht van de Commissie Regulering van werk om te zorgen voor echte vernieuwing, vinden de arbeidsmarktexperts.

“Daarvoor is een nieuw perspectief op de waarde van werk nodig. Wat ons betreft zijn gebalanceerde flexibiliteit, een focus op vaardigheden en inclusiviteit daarin noodzakelijk”, zo schrijft TNO.

Van ontmoediging naar stimulans

Het kabinet zet nu vooral in op ontmoediging van ongewenst gedrag. In een vernieuwd stelsel zou het juist moeten gaan om stimulans, vindt TNO. De overheid zou ‘gebalanceerde flexibiliteit, inclusiviteit en duurzame inzetbaarheid’ moeten aanmoedigen.

Werkenden moeten zelf aan de slag om te zorgen dat ze duurzaam inzetbaar zijn, schrijft TNO. De overheid moet ze daartoe motiveren en faciliteren. Volgens de onderzoekers zijn er ‘veel mogelijkheden binnen het huidige stelsel van regulering van arbeid’.

TNO: “Dit wil niet zeggen dat het makkelijk is. De mogelijkheden worden niet vanzelfsprekend door de praktijk opgepakt.”

Concrete tips

Een paar concrete aanbevelingen uit de position paper:

• Stimuleer werkgevers uit te zoeken waar hun behoefte aan flexibiliteit vandaan komt. Help ze hun interne flexibiliteit te verhogen, alvorens zij externe flexibiliteit inzetten;
• Laat werkgevers beter samenwerken om duurzame banen te bevorderen. Maak daarvoor cao-overstijgende afspraken tussen sociale partners;
• Maak beleid gericht op goede banen en investeringen in duurzame inzetbaarheid voor iedereen (vast én flex);
• Maak vaardigheden net zo belangrijk als of belangrijker dan diploma’s;
• Help werkgevers om participatie op de arbeidsmarkt te verhogen.
• Zet inclusieve technologie (op maat) in om meer mensen te betrekken in het arbeidsproces, juist ook mensen met een kwetsbare arbeidsmarktpositie;
• Stimuleer opwaartse mobiliteit van lager opgeleid personeel en creëer banen voor werklozen.
• Maak heldere afspraken over de invulling van goed werkgever-/opdrachtgeverschap en werknemer-/opdrachtnemerschap.

“Hiervoor is het nodig alle betrokken partijen aan te spreken op hun verantwoordelijkheid”, schrijft TNO. De onderzoekers pleiten voor meer ‘social labs’ waarin werkgevers, opdrachtgevers en werkenden samen nieuwe aanpakken ontwikkelen.

Lees meer op de website van TNO. https://www.tno.nl/nl/over-tno/nieuws/2019/10/position-paper-in-wat-voor-land-willen-wij-werken/