‘Wat kunnen partijen zelf regelen en wat moet het collectief nog doen?’ Johan Zwemmer over kernvraag van Commissie Borstlap

“Wat is de verantwoordelijkheid van partijen, wat kan je aan henzelf overlaten en wat moet het collectief nu nog doen bij het reguleren van werk en het arbeidsrecht?” Johan Zwemmer, advocaat en partner bij DLA Piper en lid van de Commissie Borstlap, stipt hiermee een van de kernvraagstukken aan waar de commissie zich momenteel over buigt. Een vraagstuk dat zeker voor zelfstandigen en hun opdrachtgevers heel actueel is. Kern van de kritiek op de wetsvoorstellen van Minister Koolmees en van de webmodule is immers dat die leiden tot overregulering en dat de administratieve lasten niet in verhouding staan tot de doelstellingen van de maatregelen.

Drie doelstellingen voor regulering

In gesprek met Ronnie Overgoor van 7DTV gaat Zwemmer nader op de kernvraagstukken in. Hij benoemt drie doelen die de Commissie Borstlap wil bereiken met haar voorstellen voor de regulering van werk:  “Waardecreatie bevorderen, ordening van verhoudingen en bescherming van hen op de arbeidsmarkt die dat nog steeds nodig hebben.” Dat zijn volgens Johan Zwemmer de drie doelen die

Hervorming arbeidsrecht

In haar tussenrapportage liet de commissie al zien welke kant ze op denkt, namelijk in de richting van een universeel fundament met betrekking tot risico’s die iedereen loopt. Bijvoorbeeld rond arbeidsongeschiktheid. En stevige aandacht voor opleiding.

Op het punt van voorstellen voor dat arbeidsrecht was het tussenrapport dan weer wat magertjes. Zwemmer laat in dit interview ook nog niet echt los aan welke concrete stappen de commissie denkt op dit vlak. Wel maakt hij duidelijk wat het probleem is: “Het is een kant op gegroeid die eigenlijk voor veel participanten op de arbeidsmarkt helemaal niet meer goed te begrijpen is. Tel daarbij op dat de structuur van het arbeidsrecht in 1907 is bedacht: ruim 110 jaar geleden was de wetgeving gericht op een onderneming als klassieke arbeidsorganisatie – dat ging om organisaties die goederen produceren en vermarkten en in dat kader mensen in dienst nemen. In de dienstenmaatschappij waar we nu in leven sluit het arbeidsrecht niet langer aan op hoe arbeid wordt verricht. Dat leidt tot allerlei problemen op het gebied van aansprakelijkheid en verantwoordelijkheid die werkgevers hebben.”

Zwemmer maakt verder nog maar eens duidelijk wat we van het slotrapport van de commissie mogen verwachten en wat niet. In het adviesrapport, dat eind januari gepresenteerd wordt, worden op het vlak van sociale zekerheid, persoonlijke ontwikkeling, arbeidsrecht en fiscaliteit verschillende ‘beleidsrichtingen geschetst’. “Beleidsrichtingen houdt in dat  – als we delen wat de uitgangspunten van regulering zouden moeten zijn – dat je dat dan op die, die of die manier kan aanvliegen.”