Het betere werk (column)

ABU-directeur Jurriën Koops leest het rapport ‘Het betere werk’ van de WRR als een pleidooi voor een actiever arbeidsmarktbeleid.

Gisteren verscheen het rapport ‘Het betere werk’ van de WRR en diezelfde avond was ik bij de presentatie daarvan in Pakhuis De Zwijger.

‘Het betere werk’ is een bijna 300 bladzijden tellend rapport met als basis drie ontwikkelingen (technologisering, flexibilisering en intensivering) rondom werk en drie condities voor goed werk (grip op je leven, werk en inkomen). Het resulteert met elkaar in negen aanbevelingen. Die variëren van het voorkomen van oneerlijke concurrentie tussen contractvormen tot eigentijdse inrichting van de sociale zekerheid. En van meer activerend arbeidsmarktbeleid tot aandacht voor de grip van mensen op werk en leven.

Lees ook: WRR: “Verlies aan autonomie tast kwaliteit werk aan.”

De presentatie was een soort voorpremière voor het advies van de commissie Borstlap. Goed getimed dus. Analyse en kijkrichting voor beleid zijn grotendeels hetzelfde. Het goede daarvan is dat die boven de discussie vast versus flex uitstijgen. Het gaat over de waarde van werk. Opvallend in de analyse van de WRR is de aandacht voor de druk die mensen ervaren op de eigen regie over werk, inkomen en leven. Voor degenen die daar een beeld bij willen hebben, onlangs indringend verfilmd in ‘Sorry we missed you’.

‘Het betere werk’ maken we samen

Het rapport gaat over veel meer dan het idee van de basisbaan, dat ten onrechte in de media en politiek de meeste aandacht kreeg. Het leest als een pleidooi voor een actiever arbeidsmarktbeleid. Het wrange is dat juist in het ontbreken daarvan een belangrijke kiem zit in het ontheemde gevoel van werkenden en werkzoekenden. Want in de veranderende wereld van werk is zelf navigeren steeds belangrijker en is er behoefte aan ondersteuning en begeleiding.

In plaats daarvan hebben we met ons beleid van de laatste jaren, onder het mom van eigen verantwoordelijkheid, mensen aan hun lot overgelaten, zoals bij inburgering of arbeidsbemiddeling. Er is voor de meest kwetsbare groepen een ondoordringbaar woud van regels bedacht, ervan uitgaande dat zij de weg in dat woud zouden kunnen vinden.

De ABU onderschrijft van harte de noodzaak van activerend arbeidsmarktbeleid. Alle partijen, publiek én privaat, zijn nodig want niemand kan het alleen. Het gaat niet langer over deelbelangen maar over gedeelde belangen. ‘Het betere werk’ maken we samen. Benieuwd wat we volgende week bij de première van de commissie Borstlap horen…

ABU, Borstlap, WRR

Over Jurriën Koops

Drs. J.H. (Jurriën) Koops is sinds 2014 directeur van de ABU. Hij is verantwoordelijk voor de dagelijkse leiding aan de organisatie. Koops studeerde Algemene Economie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en begon zijn carrière als beleidsadviseur bij CNV Bedrijvenbond. In 1999 maakte hij de overstap naar Start, waar hij werkzaam was als Senior consultant Business Development. In 2002 begon hij bij de ABU als coördinator Team Arbeidsvoorwaarden en Juridische Zaken. In 2009 werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 2012 tot directeur Sociale Zaken. Sinds 2014 is hij directeur van de ABU. Naast zijn reguliere werkzaamheden vervult hij diverse bestuurslidmaatschappen, zoals voorzitter STOOF en bestuurslid SNCU. Bekijk alle berichten van Jurriën Koops

Eén reactie op dit bericht

Wim Davidse schreef:

16 januari 2020 om 19:04

Ik lees het (uiterst interessante) WRR-rapport vooral als een pleidooi voor aanstekelijk werkgeverschap. Natuurlijk zijn er best wat procenten in de Nederlandse beroepsbevolking die tussen wal en schip (dreigen te) vallen, en dat is absoluut onwenselijk, maar het is een minderheid (die natuurlijk wel geholpen, opgeleid, gefaciliteerd, gestimuleerd etcetera moet worden). Maar het gaat mij om het grote geheel – de omvang, participatie en productiviteit van de totale beroepsbevolking. De Brede Welvaart. En de fundamentele maatschappijbrede transformatie die daarvoor nodig is. Zoals werkgevers er nu (en al decennia) in zitten, dat kan niet langer – dat wisten we al, dat voelden we al, dat vermoedden we al, dat zeiden we al – maar het WRR-rapport toont het keihard aan, wat de consequenties zullen zijn én geeft adviezen voor fundamentele verbetering. In mijn reactie op het artikel van gisteren gaf ik al aan daar overwegend blij mee te zijn: “De WRR gaat óók voor aanstekelijk werkgeverschap en kwaliteit van werk! Goed geld + Goed werk + Goed leven.” Werkgevers moeten over naar aanstekelijk werkgeverschap, werkenden moeten naar een growth mindset, de overheid en de polder moeten (samen) over naar de nieuwe visie + facilitering + stimulering + beloning. Samen naar een sterk en sociaal groeivermogen.