Leo Witvliet: ‘Angst voor platforms? Welkom in 2020!’

Met name in de wereld van de uitzendbureaus zijn er velen die met argusogen kijken naar de opkomst van platforms. Als kandidaten en werkgevers elkaar zo makkelijk online kunnen vinden, waarom zouden ze dan straks nog een bureau nodig hebben? Maar de vrees is onterecht, denkt Leo Witvliet. Tenminste, voor wie aan één van beide kanten van de tafel nog meerwaarde weet toe te voegen. ‘Hoe het er straks precies uit zal zien, weet niemand. Maar rondom het begrip toegevoegde waarde, daar zal het moeten gebeuren.’

‘Rondom het begrip toegevoegde waarde, daar zal het moeten gebeuren.’

De voormalig hoogleraar aan de Nyenrode Business Universiteit is op 28 januari een van de sprekers tijdens het Werf& Jaarcongres Bureaurecruitment. Hij zal daar uitgebreid zijn kijk op het veranderende uitzendlandschap geven. Hier alvast een voorproefje

> Hoe kijkt u aan tegen de opkomst van platforms?

‘Als mensen mij vragen wat de invloed van platforms wordt op de wereld van arbeidsbemiddeling, dan antwoord ik altijd dat ze belangrijk zullen worden, maar dat een platform alleen niet voldoende is om vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Platforms kunnen eenvoudig matches maken, en daarin zit ook nog veel verbetering. Maar voordat mensen en bedrijven er zich aanmelden, en welke betekenis ze uit zo’n platform zullen halen, daarvoor is nog wel meer nodig. Dat geldt dus voor beide kanten van de tafel.

‘Ik ben ervan overtuigd dat de platformisering doorgaat.’

Ik ben ervan overtuigd dat de platformisering doorgaat. De vraag is alleen: welke toegevoegde waarde moet je straks leveren om als bureau actueel te zijn? Daarin zie ik nog veel mogelijkheden. Dat zal wel anders gaan dan nu. Alles wat nu in het midden zit, zeg maar: de bulk van de partijen, dat verdwijnt. Maar weet je je daarvan te onderscheiden? Dan is er zeker nog toekomst voor je, en kunnen platforms je zelfs alleen maar helpen.’

> Hoezo dan?

‘Platforms kunnen ook de bureaurecruiters helpen om de juiste propositie naar de markt te maken. Het is onmogelijk om te zeggen: dít moet je doen wil je overleven. Vroeger was het misschien nog zo dat je eerst een uitgebreide analyse kon doen, en dat daar dan één antwoord uitkwam. Maar zo is het nu zeker niet meer. Afhankelijk van je eigen inzet en capaciteiten zijn nu misschien wel 5 of 10 oplossingen mogelijk. Maar het is duidelijk dat je hoe dan ook zult moeten nadenken over je toegevoegde waarde.’

> Kunt u daarvan een voorbeeld geven?

‘Ik denk bijvoorbeeld aan Olympia Uitzendbureau. Zij gebruiken nu uitgebreide selectiesystemen. Daardoor weten ze de mensen die ze inzetten nu gemiddeld 100 dagen langer bij bepaalde klanten in te zetten dan andere uitzendbureaus. Honderd dagen! Ik zie een platform alleen dat nog niet zo snel voor elkaar krijgen.

‘Werk probleemgestuurd; kom met een teamoplossing en je ontstijgt het niveau van één kandidaat plaatsen.’

Een ander voorbeeld: als je iets weet van een bedrijf, of van een specifieke uitdaging van een organisatie, dan kun je daar ook met aanbod voor komen. Je kunt dan bijvoorbeeld probleemgestuurd gaan werken en met een teamoplossing komen. Dan ontstijg je het niveau van een enkele kandidaat plaatsen. Daarmee zie je het marktmodel van bemiddelaars inmiddels al wel veranderen.’

> Is de angst voor platforms onterecht, denkt u?

‘Mijn makkelijkste reactie op die vraag is: welkom in 2020! Platforms zijn hier, het gaat toch wel gebeuren, het is zinloos je te verzetten, je kunt je maar beter aanpassen. Ik geloof absoluut in de ontwikkeling van technologie. Je moet er met open ogen en vrolijkheid naar durven te kijken, vind ik. Maar je moet ook niet denken dat het alles oplost.

‘Je moet met open ogen en vrolijkheid naar technologie durven kijken.’

Ik heb recent een essay geschreven, samen met Victor Broers, voor de NBBU, over de arbeidsmarkt van morgen. Daarin hebben we het over de grote veranderingen in technologie, demografie, internationalisering, sociale patronen en energiegebruik. Dat zijn drijvende krachten, die zorgen dat de context van de arbeidsmarkt permanent verandert. Alle organisaties zijn daar tegenwoordig continu mee bezig. Maar ik vind dat je ook van werkenden van nu mag verwachten dat ze hierop een antwoord proberen te formuleren.’

> Hoe bedoelt u dat?

‘Vroeger deed je een opleiding, ging je levenslang voor één organisatie werken, en ging je daarna met pensioen. Nu doe je een opleiding en werk je 5 à 6 jaar in een baan, voordat je een hele carrièreswitch maakt. En dat zo zeker 4 of 5 keer in een loopbaan. Dat betekent dat je continu aandacht voor training moet hebben. Ook als individu. Je moet jezelf verdiepen of een ander perspectief durven nemen om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien.

‘Bied opleidingen aan. Dan kun je als bureau zeggen: mijn kandidaten zijn adequaat geschoold.’

Een toegevoegde waarde van een platform of bemiddelaar kan dan bijvoorbeeld zijn om zulke opleidingen aan te bieden. Dat kan al via korte e-learningmodules, filmpjes van een paar minuten. Maar dan kun je als bureau wel tegen de markt zeggen: mijn kandidaten zijn adequaat en actueel opgeleid. Dat levert enorme toegevoegde waarde. Hoogleraar Aukje Nauta heeft een aantal mooie gevallen beschreven, van uitzendbureaus in Noord-Nederland die dit al doen. Zo ontstaan er nieuwe verhoudingen in de arbeidsmarkt, en dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: het levert volgens mij volop kansen op. Maar wil je stug doorgaan met alleen maar een fee vragen voor je bemiddeling? Dan is het inderdaad snel einde oefening, denk ik.’

Meer weten?

Leo Witvliet verzorgt op 28 januari tijdens het Werf& Jaarcongres voor Bureaurecruiters een breakoutsessie onder de titel ‘Geautomatiseerde platforms: kans of bedreiging?’ Op dit evenement leer je hoe je als bureau(recruiter) succesvol blijft en in staat bent mee te bewegen in deze tijden van verandering. Schrijf je dus snel in.