Arthur Lubbers 16 november 2020 5 reacties Print ‘Alleen echt onafhankelijke MSP zet belang aanbestedende dienst voorop’Het is een trend, MSP’s die bij aanbestedingen ook eigen kandidaten mogen leveren. Een kwalijke ontwikkeling, stelt Rick Groot, oprichter/eigenaar van Flextender. “Dat leidt tot perverse prikkels. Zonder dat aanbestedende diensten het door hebben, komt hun belang hierdoor op de tweede plek.”In de praktijk mogen MSP’s bij aanbestedingen steeds vaker zelf direct of indirect (via zusterorganisaties) kandidaten aanbieden. Groot doet zijn best om de bewustwording over de schaduwzijde van deze ontwikkeling te vergroten. “Ik zie veel onwetendheid bij aanbestedende diensten, waardoor zij hiervoor openstaan. Zo is een lopende aanbesteding van een grote gemeente zo ingericht dat de leverancier op de zes kandidaten, drie eigen kandidaten mag aanbieden. Daarin ligt de kiem voor belangenverstrengeling en het leidt tot perverse prikkels.” Groot licht zijn boude uitspraak toe: “De MSP-dienstverlening gebeurt tegen een geringe marge, een bescheiden opslag per gewerkt uur. Maar op het moment dat je een eigen kandidaat mag plaatsen is de extra marge al gauw € 15 per uur of meer. Als je bedenkt dat een gemiddelde inhuuropdracht circa duizend uur is, kun je zomaar € 15.000 tot € 20.000 extra verdienen op één kandidaat.” Als rekenvoorbeeld de aanbesteding van genoemde grote gemeente; de aanbesteding heeft een omvang van 50 miljoen euro in vier jaar, waarbij een MSP dus de helft eigen kandidaten mag aanbieden. Dan is de winkans 50%, oftewel 25 miljoen euro omzet. Met de flinke marge op het leveren van eigen kandidaten verdien je zo vijf miljoen euro. Een veelvoud van de marge die je voor de pure MSP-dienstverlening krijgt. Gevolg volgens Groot: “In een extreem competitieve markt is het dus rendabeler om eigen kandidaten te leveren en staat het belang van de klant dus niet meer voorop.” Objectiviteit in inhuurproces Zijn grootste bezwaar is dat er dan niet meer gehandeld wordt ‘in de geest van de Aanbestedingswet’, die voorschrijft dat de aanbesteding transparant en gelijk moet zijn. “Er is dan een constante druk om de eigen kandidaat te plaatsen.” Het gevaar bestaat dan dat er gebruik (misbruik) wordt gemaakt van voorinformatie die de prijsvorming beïnvloedt en dat niet de beste kandidaten worden voorgesteld aan de opdrachtgever. In een extreem competitieve markt is het dus rendabeler om eigen kandidaten te leveren en staat het belang van de klant dus niet meer voorop. Groot legt uit dat die ‘perverse prikkel’ in elke fase van het inhuurproces zit, van de voorbereiding tot aan de match. Want hoe waarborg je de integriteit in het inhuurproces als je ook eigen kandidaten mag leveren? Dat begint volgens hem al in de voorbereidingsfase. Wordt het inhuurproces zuiver vanuit de behoefte van de klant ingericht of is het sturend, gericht op de kandidaten die de MSP in de eigen database heeft zitten (lees: waar hij dus flink aan kan verdienen)? En, als de inhuuropdracht er is, ga je dan tegelijk alle partijen benaderen of ga je eerst in je eigen database kijken? Aan de ene kant weet je ‘hier kunnen wij 20.000 euro aan verdienen’ maar aan de andere kant moet je de markt benaderen – hoe lang wacht je daarmee? Stel, er is een pool van vrije beschikbare kandidaten. Als jij als eerste kan vissen in die vijver en pas daarna (de vacature) gaat publiceren, heb jij die goede kandidaat en de concurrentie niet. De neiging is er om concurrerende partijen bewust even te laten wachten. “Een typisch voorbeeld van een ongelijk speelveld waardoor er geen sprake is van fair play.” Oneerlijke prijsvorming Het mogen aanbieden van eigen kandidaten werkt ook oneerlijke prijsvorming in de hand, licht Groot toe. Een MSP heeft altijd een beeld van wat er gedurende de reactietermijn gebeurt; als hij ziet dat er weinig kandidaten zijn, komt hij in de verleiding de eigen kandidaat niet voor € 15 maar voor € 25 marge aan te bieden omdat hij weet dat die schaarse kandidaat toch wel wordt gekozen. Ook in de beoordeling en selectie is objectiviteit van wezenlijk belang. Welke kandidaten leg je uiteindelijk voor aan de opdrachtgever? “Als je eigen kandidaten voorstelt ben je ‘de slager die zijn eigen vlees keurt’. Toch wordt dit nog te vaak geaccepteerd door aanbestedende diensten”, stelt Groot. Als je eigen kandidaten voorstelt ben je ‘de slager die zijn eigen vlees keurt’. Toch wordt dit nog te vaak geaccepteerd door aanbestedende diensten Eerlijke kans leverancier Groots’ oproep is niet zozeer gericht op flexleveranciers, maar bedoeld om aanbestedende diensten bewust te maken van dit ‘onzuivere’ proces. “Ik respecteer de partijen die wel eigen kandidaten aanbieden en daarnaast doen aan MSP-dienstverlening. Die partijen zijn ook van waarde in de markt. Waar het mij om gaat is dat de aanbestedende dienst zich er bewust van is dat het toelaten van eigen kandidaten door MSP’s perverse prikkels in stand houdt. De vraag is of je dit als aanbestedende dienst echt wilt, zelfs los van de geest van de aanbestedingswet.” Ook leveranciers willen uiteindelijk niets liever dan een eerlijke kans, stelt Groot. “Zzp’ers, MKB’ers, kleine of grote detacheerders – ze zijn voor ons allemaal gelijk en worden gelijk behandeld. Die accepteren het best als zij/hun kandidaat de opdracht niet gegund krijgt als het proces maar transparant is en zij eerlijk behandeld worden.” Juiste kandidaat tegen juiste tarief “Als je een DAS goed (lees: transparant) inzet, krijg je wel de juiste kandidaat tegen de juiste tarieven”, stelt hij. In lijn met deze zienswijze biedt Flextender dan ook nooit eigen kandidaten aan. “Wij zien gewoon wat de markt doet en het is onze taak om net zo lang door te lobbyen totdat de hele markt meedingt. Want dan is er een reëel beeld van wat de markt te bieden heeft en rolt het beste aanbod voor de klant eruit.” Als een MSP eigen kandidaten mag leveren is de MSP in de optiek van Groot niet onafhankelijk en is de aanbestedende dienst volgens hem dus slechter af. “Ze krijgen niet die kandidaat die perfect aansluit bij wat zij nodig hebben, maar een te dure professional en/of iemand waarvoor vijf betere kandidaten zijn.” En dat is zonde, stelt Groot. “Het blijft ten slotte overheidsgeld, publiek geld dat zo goed mogelijk besteed moet worden.” Onafhankelijke MSP Rick Groot weet door zijn ervaring in de financiële wereld hoe belangrijk transparantie in prijsvorming is. Dat was ook de basisgedachte bij het starten van Flextender, tien jaar geleden. ”Transparantie in externe huur zorgt voor eerlijke concurrentie en een reële prijsvorming.” Vanuit die ‘eerlijke inkoop’-gedachte is het Flextender-platform destijds opgezet, een marktplaats waarop organisaties in de publieke sector externe professionals voor uiteenlopende functies kunnen vinden. Maar al snel bleek dat er in de markt behoefte was aan HR-services en inmiddels heeft Flextender de dienstverlening verbreed naar het volledig ontzorgen van organisaties bij externe inhuur. Door de wijziging in de Aanbestedingswet in 2016 heeft Flextender het inhuurplatform uitgebouwd naar een Dynamisch Aankoopsysteem (DAS), specifiek gericht op overheidsinstellingen als gemeenten, provincies en omgevingsdiensten. Het volledig in eigen beheer ontwikkelen van de DAS – en het eigen VMS – is volgens Groot een bewuste strategische keuze geweest. “Wij willen zo weinig mogelijk drempels voor opdrachtgevers en leveranciers. Ik durf te stellen dat wij de meest leveranciersvriendelijke oplossing bieden van alle inhuurplatformen. Het registreren, reageren – die doorlooptijden zijn bij ons minimaal.” Flextender claimt een volledig onafhankelijke MSP te zijn. Dat beweren overigens meer MSP’s, maar Groot benadrukt dat zijn bedrijf ‘op geen enkele manier gelieerd is aan organisaties die eigen kandidaten aanbieden’. “We hebben nooit een ander belang dan het belang van de klant.” aanbestedingen, flextender, MSP Print Over de auteur Over Arthur Lubbers Arthur Lubbers is redacteur bij ZiPconomy Bekijk alle berichten van Arthur Lubbers
Hoe waar de stelling van dit artikel ook is er zijn twee zaken die nader geduid moeten worden. Inhoudelijk: HRM, Strategisch personeelsmanagement en inhuurvolwassenheid zijn bijna zonder uitzonder lager, lees minder professioneel georganiseerd en geëquipeerd dan (koplopers) in de markt die op deze thema’s oplossingen bieden. Op MSP’s en DAS’sen is inhoudelijk – inkooptechnisch als vanuit het aanbestedingswet- en regelgevend kader af te dingen. Concurrentie is goed echter als die concurrentie de goedwillende ambtenaar op het verkeerde been zet en deze methodiek alleen maar de weg naar “de goedkoopste” en “snelst beschikbare” kandidaat laat zien is de kat in de zak al snel een garantie. Toch zijn de betrokkene bij deze gang van zaken snel tevreden. De inhurende manager heeft “de beste” kandidaat geselecteerd (vanuit het aanbod dan wel te verstaan…). De HR ambtenaar en de leverancier hebben weer “geleverd”. De inhurende manager heeft geen weet van inhuurprocessen, laat staan inhuurvolwassenheid, hij heeft evenmin weet van de beperkte werking van een marktplaats. Hij moet zich simpelweg houden aan het (tekortschietende) inhuur beleid. Is de HR ambtenaar dan wel op de hoogte hoe alle hazen mbt inhuur lopen. Het antwoord is simpel: Nee, en dat mag je ook niet verwachten. Daar is inhuur te complex voor. Inhuur is sowieso een verzamelbak van een passant in een uitzendconstructie tm vervulling van zeer specialistische inhuur (vaak op het snijvlak van inhuur of resultaatgerichte dienstverlening). Een marktplaats kan slecht zinvol zijn bij inhuur in de context van detacheringfuncties (schaal 10) De Uitzenddiscipline – minimaal tm schaal 9 – en, is al gecontracteerd) – hoort niet thuis in de marktplaats daarentegen, complexe inhuur ook niet (vaak al vanaf schaal 11 en hoger of functies en disciplines die omwille van marktomstandigheden en karakteristieke van de voorliggende klus). Dergelijke professionals en specialisten zullen zich weinig of nooit melden bij de marktplaats (als ze überhaupt al beschikbaar zijn…). Dit betekent dat kandidaten in deze twee categorieën zich NIET zullen melden voor een marktplaatsklus. Behalve natuurlijk als deze kandidaat – tegen beter weten in – alleen wordt ingezet (misbruikt) als “inschrijfvlees”. Met andere woorden zijn kandidatuur wordt gebruikt om de wens kandidaat van de inschrijver er beter uit te laten komen. CV’s omkatten, tariefsaanpassingen etc etc. Alles wordt uit de kast gehaald om “de beste kandidaat” te lanceren. En daar komt de tip van Rick Groot nog eens bij. Marktplaatsen (MSP’ en DASsen) worden verkocht als alles omvattende oplossing. De praktijk is echter anders. Veel teleurgestelde inhurende managers vinden weer hun eigen route naar de markt. In strijd met eigen beleid en zelfs de wet. Jammer want automatiseren van het inhuur proces kan een enorme toegevoegde waarde bieden aan de inhurende organisatie. Alle inhuur op een plaats, urendeclaratie, prestatieverklaringen, facturatie etc. Geeft niet allen veel managementinformatie maar is ook een optimalisatie van het inhuurproces en simpelweg een enorme kostenbesparing maaaar blijf weg bij de marktplaatsfunctie, die zogenaamde objectieve selectie van de “beste kandidaat”!!! Dit artikel: “Opinie” dit artikel komt op mij over als “Advertorial”. Als het werkelijk een opinie is (zonder commerciële belangen – al dan niet betaald) dan mogen voor mij alle commerciële uitingen achterwegen blijven. Mocht dit een Advertorial zijn noem het dan ook zo, helemaal omdat de kern van dit artikel bijzonder oprecht is. Het redeneert vanuit de grondbeginselen van het aanbestedingsrecht met uiteindelijke doel “best value for taxs payers money” (zonder dat dit er expliciet staat). Aanbestedende diensten en daarmee zeker ook de belastingbetaler hebben baadt bij de informatie uit dit stuk en mogelijke oplossingen en verbeterpunten op hoe aanbestedende diensten zijn georganiseerd en hoe met instrumenten rondom de inhuur wordt omgegaan.
Hi John, Hartelijk dank voor je uitgebreide bijdrage. Je schetst een veelheid aan praktijkvoorbeelden die zich zeker voor kunnen doen. Juist als volledig onafhankelijk MSP-er kom je voor 100% voor de aanbestedende dienst op. Zonder enige vorm van belangenverstrengeling en dus volledig opererend in het klantbelang. Daarmee voorkom je juist situaties zoals jij die schetst. En last but not least, de ene MSP-er is de andere niet. De opinie die ik schetst vloeit voort uit een trend die ik waarneem. Zoals aangegeven vind ik het een stap terug in de tijd en middels dit artikel probeer ik bewustwording te creëren. Neem gerust een keer contact op voor een kop koffie.
Ik snap het punt van Rick en ga er deels zeker in mee. Als je als MSP echter daadwerkelijk het belang van de inlener én van de professionals wilt dienen, en dat kan, dan zorg je er in mijn ogen voor dat, indien een leverancier feitelijk niets toevoegt, er niet onnodig marges betaald hoeven te worden door de inlener en de professional. Indien een MSP kandidaten direct zelf namens de inlener in de markt weet te bereiken, door het gebruik van een of meer ‘self-sourcing tools’, en daar ook geen of veel minder marge voor vraagt (!), behalve de reguliere afwikkeling als broker ed., dan bespaart dat in je eigen voorbeeld al snel €15 per uur. Dus € 7,50 meer voor de professional en 7,50 minder te betalen door de inlener. Dat is pas fair inhuren. Zeker als het om belastinggeld gaat, kan je de kans eigenlijk niet laten liggen om deze 10 tot 20% op inhuur te besparen! Leveranciers zet je dan als MSP alleen in wanneer self-sourcing tools niet blijken te werken (of ernaast) en de leverancier dus echt waarde kan toevoegen. Voorwaarde daarvoor is in mijn ogen wel dat de leverancier dan (veel) meer commitment dan nu gebruikelijk is dient te krijgen om kwaliteit te leveren. Nu lopen vaak 5-6 leveranciers op een drafje (dus niet heel hard) achter een job aan en stellen het laag hangende fruit voor vanwege de tijds- en prijsdruk. Ze hebben immers maar 20-30% kans om de opdracht in te vullen… Voor niemand een goede situatie: – de inlener krijgt niet de beste kandidaat, – de inlener betaalt wél marge, – de professional betaalt feitelijk ook want het gaat van zijn/haar tarief af en – van de 5-6 bureaus er vier tot vijf die voor niks (niet heel hard) hebben gelopen…. – tot slot laten helaas veel bemiddelaars ook nog eens niets meer van zich horen naar de kandidaten toe vanwege dezelfde tijdsdruk en beperkt commitment van beide kanten. Als je als MSP de inlener zelf ook direct toegang tot de kandidatenmarkt weet te geven en de leveranciers minder maar wel beter werk geeft, dan wordt de flexmarkt voor allen een stuk beter in balans gebracht met een betere service en minder verspilling aan inhuurkosten tot gevolg.
Hi Niels, Hartelijk dank voor je bijdrage. Juist in het stuk wordt betoogd dat in de door jou geschetste situatie de kiem ligt van alle perverse prikkels. Het zelf aan mogen bieden uit de ”self-sourcing tools” maakt per definitie dat andere mogelijk gegadigde kandidaten (niet afkomstig uit self-sourcing tool”) worden blootgesteld aan deze prikkels. De consequenties zijn voor de inlener. Bij een onafhankelijk MSP zijn kandidaten in veilig handen. Juist daarom worden er kandidaten aangeboden uit de gehele markt die uitstekend matchen, en dus ook bij schaarse profielen. Heldere inhuur profielen i.c.m. een transparant en vooral gelijk speelveld zorgt dat leveranciers lean kunnen acteren en dat elke kandidaat een eerlijke kans krijgt.
“Juist daarom worden er kandidaten aangeboden uit de gehele markt die uitstekend matchen, en dus ook bij schaarse profielen.” Dat is nu precies mijn punt, dat via onafhankelijke marktplaatsen / sourcing tools alle professionals bereikt kunnen worden, maar dan zonder onnodig fees te betalen aan een beperkt groepje bemiddelaars (“Tier 1”) die niet per se de beste mensen (kunnen) voorstellen vanwege de tijds- en prijsdruk. De MSP’s zijn er vervolgens voor om alles vervolgens contractueel goed te regelen. Het enige waar de inleners dan vervolgens mee geconfronteerd worden is dezelfde of betere kwaliteit kandidaten maar dan zónder marge te betalen van 10-25%…
