Buiten de lijntjes kleuren

Oplossing met oude kaders

Als we nu toch de verleiding niet kunnen weerstaan om de oude kaders er bij te pakken, waarom wordt dan geen gebruik gemaakt van de middelen die wel al hebben. Nee, niet de handhaving van Wet DBA, maar proberen de mensen die kwetsbaar zijn te beschermen door ze onder de sociale zekerheid te brengen. Door de inhoudingsplicht van belasting en premies bij opdrachtgevers neer te leggen voor de zelfstandigen die maximaal het minimumloon op jaarbasis verdienen, realiseren we dat. Let op, dit geldt wel alleen voor de zelfstandigen die B2B hun arbeid aanbieden, zelfs via platforms of intermediairs. Dit middel bestaat al. De artiestenregeling is daar een voorbeeld van, maar ook de zogenaamde “loonheffingen opting-in”-regeling. En zo kunnen we ruimte bieden aan de zelfstandigen “die wel de schatkist vullen” om met de woorden van de schrijver te spreken.

Oplossing buiten de lijntjes

En dan nu even buiten de lijntjes kleuren. Het is goed om ons te realiseren dat financiële motieven vaak niet de motieven zijn op basis waarop mensen keuzes maken. Mensen willen waardevol werk,  autonomie hebben en in veel gevallen niet meer voor een baas werken. Ook willen mensen zekerheden, solidair zijn en bijdragen aan een stelsel dat er voor zorgt dat er voor elkaar wordt gezorgd. De manier waarop we dat nu echter hebben georganiseerd, namelijk langs de lijn van het vaste dienstverband, is niet meer van deze tijd. Er wordt steeds gesproken over werk- en inkomenszekerheid en vervolgens vervalt men weer in de discussie over vast en flex. Als we echt serieus werk willen maken van werk- en inkomenszekerheid dan moeten we en vooral de politiek de moed hebben om stappen die kant op te zetten. Werk- en inkomenszekerheid bereik je door de werkende centraal te zetten, overal en altijd.