Schijnconstructies: zijn accountants op de Zuidas verkapte werknemers?

Partners bij accountants- en adviesfirma’s hebben meestal geen arbeidsovereenkomst, maar werken vanuit een persoonlijke bv (werk-bv). Onterecht, vinden twee ex-partners van respectievelijk Deloitte en EY. Zij bepleiten dat ze eigenlijk werknemers waren en eisen recht op ontslagbescherming, schrijft het Financieele Dagblad (FD) maandag.

Geen beslisbevoegdheid en vakantiedagen

Consultant Wouter van Gelderen dagvaart twee vennootschappen van EY en fiscalist Guido Lubbers heeft een geschil met Deloitte. Van Gelderen betoogt dat hij bij EY niet zelfstandig zakelijke beslissingen mocht nemen. Ook had hij een vast aantal vakantiedagen, een laptop en telefoon van de zaak en recht op doorbetaling bij ziekte. Allemaal zaken die niet horen bij ondernemerschap, maar werknemerschap.

De zaak van Lubbers is een hoger beroep. De rechtbank Rotterdam oordeelde eerder dat er geen sprake van een arbeidsovereenkomst was: er was geen gezagsverhouding, de partner ontving geen loon en hij mocht voldoende zelfstandig beslissen.

Bij het oordeel speelde ook mee dat Lubbers als belastingspecialist “als geen ander op de hoogte was van de fiscale verplichtingen van het ondernemerschap en de verschillen tussen een werknemer en een opdrachtnemer”. De rechter vond het opvallend dat pas toen hij ontslagen werd, hij het standpunt innam dat hij eigenlijk werknemer was.

‘Geen belastingontwijking’

EY en Deloitte vinden dat hun partners echte zelfstandig ondernemers zijn. De reden dat zij werken met werk-bv’s, is ‘beperking van aansprakelijkheid’ van partners. Het FD schrijft dat beide bedrijven ontkennen dat fiscaal voordeel de belangrijkste reden is voor deze werkwijze.

Volgens Deloitte is er geen sprake van belastingontwijking. EY schrijft zelfs dat de werk-bv’s de Nederlandse schatkist ‘ongeveer net zoveel belasting’ opleveren als een constructie ‘zonder bv’.

Ruim 150.000 euro voordeel

Volgens het FD levert werken via een persoonlijke bv weldegelijk een hoop belastingvoordeel op. Partners met een werk-bv krijgen geen salaris, maar een winstdeel. Terwijl zij over hun salaris zo’n 49,5% belasting zouden betalen, hoeven zij slechts 15% aan de fiscus te betalen over inkomsten die als vergoeding naar een werk-bv zijn overgemaakt.

Partners kunnen belasting op winstuitkering ontwijken door vervolgens geld te lenen van hun eigen vennootschap. Ze ontlopen zo een heffing van 26,90%. Andere voordelen: partners kunnen dankzij de werk-bv gebruikmaken van aftrekposten en belastingbetaling uitstellen.

Uit gerechtelijke stukken blijkt volgens het FD dat het fiscale voordeel “algauw ruim anderhalve ton is voor een gemiddeld verdienende partner”. Bij EY werken 247 partners met zo’n constructie, Deloitte heeft 254 werk-bv’s. Ook partners van andere grote advieskantoren werken via dit soort constructies.

Afspraken met de fiscus

Het is vaker onduidelijk of een opdrachtgever een zzp’er mag inhuren of iemand in dienst moet nemen. De Wet DBA moest hier duidelijkheid over geven, maar die is mislukt en zou vervangen worden. Dat is tot op heden niet gebeurd.

Hoogleraar arbeidsrecht Evert Verhulp van de Universiteit van Amsterdam vindt de partners geen echte ondernemers, zegt hij in het FD. “Ze lopen geen risico, ze zijn gewoon werknemers.”

Advocaat Boris Emmerig betwijfelt dat, schrijft hij op Linkedin. En zelfs als de rechter oordeelt dat de partners verkapt werknemers waren, verwacht hij dat de fiscale gevolgen meevallen. “Kantoren hebben vaak afspraken met de Belastingdienst hierover gemaakt, waarop de fiscus niet zomaar kan terugkomen