Er is nu duidelijkheid nodig, linksom of rechtsom

Nog los van het versplinterde politieke landschap waar eenduidigheid ver te zoeken is, laat staan een meerderheid voor besluitvorming, ontbreekt het opnieuw aan visie. Ik maak mij grote zorgen, want de noodzaak tot hervorming is groot. Het kabinetsbeleid is deels gebaseerd op de uitkomsten van de Commissie Borstlap en het SER-advies, maar twee jaar later ziet de arbeidsmarkt er heel anders uit. Onduidelijkheid roept opportunisme op onder werkenden. Jonge professionals die maar beginnen als zelfstandig interim-manager en denken dat de bomen tot in de hemel groeien. Door de schaarste ligt de macht bij kandidaten.

Opportunisme

Ik zie dagelijks praktijkvoorbeelden waar complete financiële afdelingen gerund worden door interim-professionals omdat niemand voor een vaste positie te werven is. En de vaste medewerker die er nog zit, wordt ‘besmet’ met het opportunisme van de nieuwbakken interim-manager die als zelfstandige twee keer zoveel verdient. Die vaste medewerker besluit daarom ook maar voor zichzelf te beginnen. Ze treden veelal in reguliere functies met reguliere taken, dat is geen interim-management.

Een echte interim-manager is een specialist die toegevoegde waarde levert, want interim-management is een vak. Deze tendens bezoedelt het vakgebied en rakelt aloude discussies over toegevoegde waarde en tarifering op, terwijl het zou moeten gaan over vakmanschap.

Integrale aanpak

De Wet DBA en aanpak schijnzelfstandigheid wordt steeds maar niet geplaatst in de context van een bredere discussie over de arbeidsmarkt. De minister ziet interne mobiliteit als middel om flexwerken terug te dringen. Ik zeg: als je je alleen richt op doorstroom en permanente educatie sla je de plank mis. Een manager in de bovenkant van de organisatie help je daar niet mee, die is op enig moment uitontwikkeld op zijn positie en moet kunnen uitstromen. Kijk naar België waar een werkgever verplicht is een outplacementtraject te financieren. Dán heb je het over een integrale aanpak van arbeidsmarktbeleid en mobiliteit in het algemeen. Het gaat niet alleen over het zzp-vraagstuk.

We houden qua regels en arbeidsrecht te veel vast aan een wet uit begin vorige eeuw. Dat kan echt niet meer. Als we wachten met criteria en een wettelijke definitie voor gezag waar we verder mee kunnen en blijven uitstellen tot het najaar of zelfs tot 2025, zoals men heeft aangekondigd over het handhavingsmoratorium, getuigt dat van een groot gebrek aan gevoel voor urgentie. Er is nu duidelijkheid nodig, linksom of rechtsom.

Albert Allmers, FinanceFactor