Haven? Maakindustrie? Nieuw Werken?

Eigenlijk weet ik niet goed waar ik moet beginnen rondom dit onderwerp. De gigantische hoeveelheid onzin die de laatste weken de wereld in gebracht is en klakkeloos door de pers is overgenomen zonder een enkele kritische vraag is lastig in één blog te bevatten, maar toch ga ik het proberen.

Het begon bij de presentatie van Hans Smits, CEO van het havenbedrijf en wat mij betreft kanshebber voor de award ‘meest visie-loze leider van het jaar’ (welke we misschien maar eens in het leven moeten roepen). Hij bracht namelijk zijn lange termijn strategie naar buiten. Het is schrikbarend welke technologische ontwikkelingen volkomen genegeerd worden.

Strategie

Kort samengevat is zijn strategie er één van groei. Bijzonder in een tijd waarin de bevolking gaat krimpen natuurlijk. Dat de arbeidsmarkt in de haven al tijden problemen heeft is ook bekend, maar wordt natuurlijk volledig genegeerd. We willen groeien, hebben meer mensen nodig die er niet zijn, maar daar denken we wel over als het probleem zich voordoet, toch?

De haven moet vooral groeien in containervervoer. U weet wel, producten die gemaakt worden in China of India of ergens ver weg en hierheen gebracht worden. Het feit dat er een 3D printer aankomt die binnen 10 jaar (echt, zo snel gaat het) alle kleine producten naar lokale productie gaat verschuiven wordt volkomen genegeerd. Het feit dat hiermee een heel groot deel van de haven volkomen overbodig wordt, veel containervervoer zal verdwijnen gaat geheel langs de goede man heen.

Ook moet de haven duurzamer worden en veel milieuvriendelijker. Goed streven natuurlijk, maar het feit dat de 16 grootste vrachtschepen in de wereld meer vervuilen dan de hele luchtvaart doet mij de vraag stellen of vervoer over zee wel duurzaam kan zijn.

Om dit alles te realiseren moeten vooral alle regels overboord gezet worden. Met name die rondom het milieu. Leuke tegenstrijdigheid natuurlijk. We worden veel duurzamer en beter voor het milieu, maar die regels rondom het milieu zijn maar verdomd lastig. Ik wil een status aparte als haven.

Als je kijkt naar de technologische ontwikkelingen zie je dat er binnen 10 jaar een gigantische shift gemaakt zal worden naar decentrale, lokale productie. Kleine dingen worden, op maat, met 3D printers, in je eigen huis geprint. Hiervoor zijn wel materialen nodig, harsen en grondstoffen. Het transport van deze chemische zaken, in combinatie met biologisch materiaal als mais (dat een goede grondstof blijkt te zijn) heeft de toekomst, niet die van containers.

Maakindustrie

Tot overmaat van ramp doet ING hier vervolgens een schepje bovenop door te stellen dat de maakindustrie in Nederland veel kansen heeft. Men stelt dat we een hoogwaardige, schone maakindustrie hebben. Interessant, maar totaal niet relevant. Veel van wat gemaakt wordt, wordt straks namelijk geprint.

Men haalt in het rapport wel een goed punt aan, namelijk dat van de niet hiërarchische structuren die creativiteit en ideeënvorming tot gevolg heeft. Hierbij mis ik nog het stukje design waar we in Nederland heel goed zijn. Dat is inderdaad een kracht en daarom heeft de ‘maakindustrie’ zeker toekomst. Mits we de maakindustrie herdefiniëren in het maken van ontwerpen die men straks zelf kan bouwen voor kleinere producten.

Enkel de hele grote, gecompliceerde, producten zullen nog centraal gemaakt worden. Auto’s en elektronica (voorlopig dan). De kracht van de maakindustrie zit hem straks in het ontwerp en met name de flexibiliteit van het ontwerp.

Toekomst van de industrie

Is er een toekomst van de industrie in Nederland? Jazeker!

Wij hebben inderdaad een unieke positie. We zijn namelijk niet hiërarchisch en dus kunnen we ons perfect ontwikkelingen in creatieve ideeën.

Wij hebben een aantal mensen die zich zeer passioneel hebben gestort op nieuwe baanbrekende, wereldveranderende technologieën als de 3D printer. Die kennis is niet uniek, maar wel fantastisch om in huis te hebben.

Wij hebben relatief weinig maakindustrie, dus ook relatief weinig te verliezen. Juist daarom kunnen wij, meer dan b.v. Duitsland of Frankrijk of Italië, de stap zetten naar decentrale productie.

Wij hebben een aantal partijen in het land die erg vooruitstrevend zijn op chemisch vlak, waardoor we ook een unieke positie kunnen verwerven in de grondstoffen business voor deze nieuwe technologie.

Dus laten we de toekomst van de industrie veilig stellen en vooral niet luisteren naar dinosauriërs uit het verleden, maar kijken naar de toekomst.