Macht, vriendschap en verraad in Start Up land: Twitter

Het echte verhaal van Twitter leest als een roman, waarbij je soms denkt dat het te onrealistisch is om waar te zijn. In De Twitter Story beschrijft journalist Nick Bilton het ware verhaal van Twitter, van voor de oprichting tot nu. Delen ervan zijn mij natuurlijk bekend. Dat het uit nood geboren was, dat het een bijproduct was, dat er het nodige mis is gegaan. Ik heb me echter nooit verdiept in alles dat er achter lag, wat achteraf een machtsstrijd blijkt geweest te zijn, waar drie keer een CEO afgezet is tegen zijn wil, waar vrienden elkaar doodsteken geven en waar ego’s elkaar gigantisch in de weg zitten.

Ik las het boek op aanraden van Sanne Walvisch die de stelling had: (vriendschap + idealen) / business = verraad. Op basis van dit boek deel ik die mening grotendeels, maar ik mis hierin misschien nog de ‘communicatieve miskleunen’ in, die ook aan veel ten grondslag lagen. 

Het boek leest heerlijk weg. Het is bijna een spannende roman, zoals Niek den Tex die kan schrijven. Het is echter waargebeurd. Ik raad het boek volledig aan voor iedereen die meer wil weten over start ups, ondernemen of hoe bedrijven in de top gerund worden. Of eigenlijk iedereen in de (nieuwe) media, maar ook in de HR. Het geeft mij namelijk ook aan dat het ontbreken van een (sterke) HR manager een heel groot gemis is geweest voor Twitter.

Schrijfstijl

Het boek begint met de vier oprichters, hun achtergrond en hoe ze bij Odeo en later dus Twitter terecht zijn gekomen. Dat geeft een heleboel achtergrond informatie. Interessant is dat de meeste dus niet ‘high tech’ zijn, niet opgegroeid in de grote steden, maar ‘boerenpummels’ die zich omhoog hebben gewerkt. Bijzonder is de idealen waarmee ze vaak zijn begonnen, die toch vervliegen in de loop der tijd.

Nadat de oprichters geprofileerd zijn als het ware, wat op een hele leuke, mooie, beschrijvende manier gebeurt, gaat het boek over in de ‘vier perioden’ van Twitter. Namelijk de vier CEO’s die het bedrijf in korte tijd heeft gehad. Hoe werkte elk van hen en hoe kwam het er toch steeds weer op neer dat de hoogste baas op een smerige en achterbakse manier eruit gewerkt werd?

Inhoudelijk

Eén van de oprichters weten we heel weinig van, behalve dit boek. Noah Glass is min of meer uit de geschiedenis geschreven, terwijl het zonder hem nooit bestaan had. In het boek worden allemaal situaties ook omschreven hoe dat zo is gekomen. Deels was dit bewust, maar voor een groot deel heb ik het gevoel dat het volledig onbewust is gebeurt. Dat ‘sociaal onvermogen’ bij de anderen en een overgevoeligheid voor situaties bij hem ertoe heeft geleid dat het zo ver heeft kunnen komen.

Een andere oprichter weten we alles van. Jack Dorsey. Hij staat bekend als DE bedenken en oprichter, maar dat blijkt schromelijk overdreven. Dat is vooral zijn kant van het verhaal. Hij heeft jarenlang de media bespeelt, terwijl hij officieel al uit het bedrijf was gezet. Hij heeft altijd op wraak gezind en die uiteindelijk gekregen. Bijzonder interessant in deze is het laatste hoofdstuk, waar de vier oprichters nu beschreven worden. De één is dolgelukkig met zijn gezin. De ander ook. De derde met zijn vrouw en Jack, die heeft een gigantisch huis, maar is alleen met zichzelf. Niet dat dat per definitie erg is, het niet hebben van een relatie of kinderen, maar er is één zin in dat laatste stuk die het typerend omschrijft: Toen was hij bij het bedrijf gekomen op zoek naar vriendschap en een mentor. Die mentor had hij min of meer gevonden in Steven Jobs. Maar de vrienden, die hij had gebruikt als sporten van een ladder om hogerop te komen, was hij kwijt. 

Evan Williams komt er in mijn optiek nog enigszins genadig af, hoewel er wel heel veel fouten van hem belicht worden. Besluiteloosheid (niet goed voor een CEO) en twee achterbakse spelletjes om eerst Noah en daarna Jack eruit te werken. Hij compenseert dit veel door heel veel geld te geven aan mensen die het nodig hebben, maar dat is niet genoeg. Opvallend is in mijn optiek dat zijn extreme confrontatie mijdende gedrag hier misschien wel het grootste probleem is geweest. Als je lijnrecht tegenover je andere managers staat, moet je daar over praten en desnoods harde besluiten nemen. Zacht heelmeesters maken stinkende wonden, dat is volgens mij zijn grootste fout.

Biz Stone komt er nog het beste van af, ethisch gezien. Hij is ook als enige nooit CEO geweest. Hij heeft nagenoeg niemand genaaid, ook al is hij niet overal even open en eerlijk geweest zoals je dat van een goede vriend zou mogen verwachten.

Absolute aanrader

Voor mij is De Twitter Story een absolute aanrader. Het lees als een roman, maar is in feite  een zakelijk boek. Het is bijzonder om te lezen wat er achter de façade van de persberichten en blogs werkelijk zat. Het is bizar om te lezen hoe en waarom Twitter is geworden wat het is geworden, hoe een bedrijf dat nu miljarden waard is daar is gekomen. Hoeveel overnamepogingen wel niet gedaan zijn, hoe Mark Zuckerberg (die er ook een aantal keer in voorkomt) werkt. Het is gewoon een prachtig boek, non-fictie dat leest als fictie, dat interessant is voor iedereen met interesse in ondernemen, zaken doen, (nieuwe) media, menselijke (HR) relaties en business thrillers.De Twitter Story krijgt van mij 5 van de 5 sterren.