Carmen de Graaff 19 oktober 2015 15 reacties Print WNT & interim managers: dé kans voor nieuwe bemiddeling conceptenMet de uitbreiding van de WNT voor ‘topfunctionaris zonder dienstbetrekking’ vraagt om nieuwe bemiddelingsmodellen. Doel van de WNT (de Wet Normering Topinkomens) is het voorkomen van excessieve beloningen van topfunctionarissen in de publieke en semipublieke sector. Dat deze wet uitgebreid wordt richting ‘topfunctionarissen zonder dienstbetrekking’ is volstrekt logisch. Met het uitgeven van gemeenschapsgeld dien je immers terughoudend en verantwoord om te gaan. Carmen de Graaff (initiatiefnemer Zpact – coöperatie van tijdelijke managers) ziet hier kansen voor nieuwe bemiddelingsconcepten. Plafond Met de uitbreiding van de WNT is een plafond gesteld aan wat een ‘topfunctionaris zonder dienstbetrekking’ mag kosten. Bij een fulltime opdracht leidt het plafond tot een uurtarief van 157 euro voor het eerste half jaar en 118 euro voor het tweede half jaar (fulltime: 1836 uur). De normering is all-in, dus inclusief kosten voor bemiddeling. Beloning voor bemiddeling Voor een deel van de ‘topfunctionarissen zonder dienstbetrekking’ en hun opdrachtgevers geldt dat ze elkaar wel weten te vinden. Soms is dat zodanig lastig dat een opdrachtgever een interim-managementbureau inschakelt. Als het gaat om de bemiddeling van topfunctionarissen zijn 3 partijen toonaangevend. Zij bepalen in de branche de kosten voor bemiddeling: een doorlopende provisie van minimaal 25 procent. Terughoudend en verantwoord Met de WNT dwingt de politiek de door de samenleving gewenste gedragsverandering af: terughoudend en verantwoord omgaan met gemeenschapsgeld. Inmiddels is duidelijk dat voor de toonaangevende interim-managementbureaus de WNT geen aanleiding is om de kosten voor bemiddeling aan te passen. Bij gesteld plafond ontvangen zij op jaarbasis 52.500 euro en resteert voor de topfunctionaris een uurtarief van 126 en 94 euro voor het eerste respectievelijk tweede half jaar. Kansen op een win-win-win Een ‘topfunctionaris zonder dienstbetrekking’ bekleedt een eindverantwoordelijke functie, veelal niet zonder afbreukrisico. Dat motivatie en arbeidsvreugde niet afhankelijk zijn van beloning is bekend. Maar om nu een topfunctionaris een beloning te bieden vergelijkbaar met dat van een ingehuurde controller of LEAN consultant gaat zonder enige twijfel op langere termijn ten koste van de kwaliteit. Een interim-managementbureau dat haar marge op bemiddeling wenst aan te passen aan de intentie van de WNT (lees: verlagen tot een verantwoord niveau) gaat hoge ogen gooien: Zij kunnen topfunctionarissen een beter tarief bieden, waardoor topfunctionarissen zich bij deze partij gaan aansluiten (en de andere bureaus op termijn links laten liggen); Daarmee kan het interim-managementbureau marktpositie verwerven als zijnde dé partij met de beste topfunctionarissen in portefeuille en met een verantwoorde tariefstelling; Als opdrachtgevers deze partij gaan zien als een serieus alternatief voor de toonaangevende interim-managementbureaus en aldaar hun opdrachten plaatsen is de win-win-win cirkel rond. Het interim-managementbureau kan voldoende omzet genereren, de topfunctionaris ontvangt een tarief dat een topfunctionaris waardig is en de opdrachtgever is verzekerd van kwaliteit. Zie hier het businessmodel van onze coöperatie van tijdelijke topmanagers, waarbij wij – overigens – geen doorlopende provisie hanteren. interim management, wnt Print Over de auteur Over Carmen de Graaff Carmen L.M. de Graaff biedt met ZPACT een geselecteerde groep van interim professionals de mogelijkheid om kennis, kunde en ervaring te delen. Daarmee vormen zij een krachtig en slagvaardig netwerk, waarmee opdrachtgevers graag zaken doen. ZPACT organiseert netwerkbijeenkomsten, ontwikkelt marktproposities en publiceert eigenzinnige visies. Meer info: www.zpact.nl Bekijk alle berichten van Carmen de Graaff
Los van het stuk over de bureau’s een algemene opmerking over de tarieven (niet alleen voor ZZP’ers maar ook van vast personeel) afkomstig van de voormalige Ombudsman Brenninkmeijer ( Bron NU.nl 01.10.2015). De maximering van de salarissen in de publieke en semi-publieke sector zorgt ervoor dat de overheid niet de deskundigheid in huis heeft die nodig is om grote projecten in goede banen te leiden. “De balkenendenorm is dom. Wij zijn niet bereid te betalen voor deskundigheid en kwaliteit”.
Beste Joop, Ik aarzel. Wat mij betreft zijn er twee kanten: 1) De WNT is voor belangrijk deel ontstaat uit het feit dat vele topfunctionarissen zichzelf een excessieve beloning hebben toegeëigend en dat ook nog reuze ‘marktconform’ hebben gevonden. Aan de oproep om daarmee terughoudend om te gaan, is niet voldaan. Tja, dan gaat de politiek ingrijpen. Idem geldt voor ‘topfunctionarissen zonder dienstbetrekking’. Ook daar zijn voorbeelden van excessief declaratiegedrag. 2) In het verleden was er geen normering. En, dat heeft niet geleid tot deskundigheid en kwaliteit. Er zijn genoeg voorbeelden van topfunctionarissen die zich als zonnekoningen hebben gedragen en organisaties in technisch faillissement hebben gebracht. De hoogte is nu eenmaal bepaald, maar ik kan me goed voorstellen dat de gestelde normering voor bepaalde functies aan de sobere kant is.
Beste Carmen, Natuurlijk is een hoog uurtarief geen garantie voor kwaliteit. Maar het is ook zo dat de uitzonderingen het gedrag van ‘”de zonnekoningen” niet de maat moeten bepalen.
Beste Joop, Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik heb alleen wel het idee dat het gedrag van zonnekoningen de maatschappelijke discussie in gang hebben gezet. De politiek volgt en stelt dan een norm die maatschappelijk uitlegbaar is.
Jammer voor de discussie, maar reacties komen buiten ZiPconomy om. Ik heb meerdere vragen gekregen over hoeveel uur een fulltime dienstverband is op jaarbasis. In de column hanteer ik 1836 uur. Dat is de standaard berekening bij een werkweek van 36 uur. Een partij meldde me dat zij uitgaan van 1440 uur op jaarbasis. Ik heb even zitten rekenen: komt neer op zo’n 28 uur per week. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar kan me voorstellen dat een topfunctionaris gemiddeld genomen wel wat meer dan 28 uur per week draait.
Ook een interimmer gaat wel eens op vakantie en werkt niet met feestdagen…. 45 weken van 36 uur lijkt me dan maximum: 1620 uur
Die 1836 heb ik van de CAR-UWO site geplukt. Volgens mij is bij de berekening van de arbeidsduur per jaar rekening gehouden met vakantie en feestdagen. Als je uitgaan van 260 werkbare dagen per jaar * 8 uur per dag kom je uit op 2080 uur. Verschil met CAR-UWO = 244 uur, zo’n 30 dagen voor vakantie en feestdagen.
Klopt. Neemt niet weg dat je als interimmer op fulltime basis 1836 declarabele uren zou kunnen draaien. Ik ken overigens interimmers die gerust 10 uur per dag declareren.
Los van het tarief en nieuwe bemiddelingsconcepten, ben ik wel benieuwd met welk voorbeeldcontract interim-management onder de DBA nog valt te regelen. Immers je komt persoonlijk arbeid verrichten, in een setting waarin mensen normaal in loondienst zitten en je hebt altijd een opdrachtgever die je baas is en instructies geeft…… En je vergoeding wordt gelijkgetrokken met dat van iemand in loondienst.
De modelovereenkomst ‘externe deskundige’ past prima voor interim-managers. http://www.zipconomy.nl/wet-deregulering-beoordeling-arbeidsrelaties/ De Raad voor Interimmanagement (RIM / bureaus) schijnt te overwegen om een eigen overeenkomst voor te leggen, indien de huidige voorbeelden niet passend zijn.
Nou ik betwijfel zeer of die voorbeeldovereenkomst (zoals de fiscus ze nu opeens noemt) van toepassing is op interim-management. Wat is dat specialisme van die zzp’er dan? Verander- of projectmanagement? Maar wat dan bij bijvoorbeeld een interim-afdelingshoofd die vooral op de winkel moet passen vanwege vakantie of ziekte? Daar is dit contract niet voor bedoeld. En op de winkel passen betekent persoonlijke arbeid, instructies/gezag en loon, ergo: loondienst met arbeidsovereenkomst?! Zie dat maar met een voorbeeldcontract op te lossen………..
persoonlijke arbeid, instructies/gezag en loon geldt net zo goed voor projectmanager etc. feit dat je niet iets verandert lijkt me geen aanleiding om arbeidsrelatie plots anders te beoordelen. om als externe tijdelijk op de winkel te passen heb je ook deskundigheid nodig.
Beste Carmen, Daar de wet het heeft over “normering van topinkomens”, zal ik mij daartoe beperken. Het is bovendien mijn interim-werkveld. Bij de aangegeven uurtarieven (na aftrek van de bureau-marge) kan een top-interim manager dus een omzet van EUR 202.000,- genereren bij een fulltime opdracht. Trek daar zijn of haar bedrijfskosten vanaf, dan blijft ruwweg EUR 120.000,- bruto salaris over. Van het vormen van een reserve voor slechte jaren is dan geen sprake meer. Riskant, dus! Bovendien pure theorie, want een goede interim manager komt nooit aan 1836 declarabele uren per jaar. Dan zou hij zijn netwerk en zijn kennis ernstig verwaarlozen. Hoe rijm je dit alles met het gegeven, dat interim managers op topniveau veelal mensen moeten vervangen die 2 ton of méér “verdienen”? Om niet te spreken van zogenaamde bestuurders in de zorg etc. Dáárvoor lijkt de WNT mij geknipt. Niet voor interim managers die minder krijgen dan de mensen wier fouten zij mogen corrigeren.
Maar natuurlijk kan je van een andere jaarlijkse arbeidsduur uitgaan en dan op hoger tarief uitkomen. Vraag is dan: kan je voldoende uren draaien (tenzij je natuurlijk voor 0 euro wil gaan werken) om jouw opdracht tot een goed einde te brengen. Voor een beetje stevige opdracht – je wordt geacht het technisch faillissement af te wenden en dat publicitair in banen te leiden – zal je toch echt wel wat uren moeten maken.
