Haalt de vaste baan het jaar 2030 eigenlijk nog wel?

13 reacties op dit bericht

1. Denk al jaren van niet! Leuk om dat nu eens meer onderbouwd te lezen. En daar bovenop; hoe vast is vast nog tegenwoordig? Ik bemiddel veel interimmers die met regelmaat langere op een klus zitten dan velen uit mijn netwerk in een vaste baan.

   • Dag Geertje,
     Dank voor je bericht, leuk. Je reactie geeft al aan dat als werk leidend is, de vorm minder belangrijk, precies wat ik ook vind. tnx!
     Gr, Fedde

2. Het vaste contract, eigenhandig de nek omgedraaid door de PvdA i.c. Lodewijk Asscher. Door zoveel eisen aan vast werk te verbinden dat ondernemers het simpelweg niet meer aandurven/-kunnen om iemand nog een vast contract aan te bieden…

   • Dag Erwin,
     De vraag is of het vaste contract een doel is, of dat inkomens-, bestaanszekerheid dat is. Wat mij betreft dat laatste, waarop de vorm, een vast v=contract, flexcontracten, ZZP, etc, minder belangrijk worden.
     Gr, Fedde

3. Ik wil niet te veel muggenziften, maar wet bedoel je eigenlijk met ‘vast baan’. De ‘levenslange’ relatie tussen een werkgever en werknemer of het ‘vast dienstverband’ in die zin van een juridische constructie, die – zo is is dat vanuit de geschiedenis ontstaan – vooral de rechten van een werknemer vastlegt

   • Dag Carla,
     De “vaste baan” of de synoniemen daarvoor: “‘levenslange’ relatie tussen een werkgever en werknemer” en het “vast dienstverband” staat voor de arbeidsverhoudingen die tot nog niet zo lang geleden gemeengoed waren: het arbeidscontract voor onbepaalde tijd. In die context gebruik ik het ook als de andere kant van de steeds flexibelere arbeidsmarkt. In mijn artikel van dinsdag 22 augustus heb ik het over een vervolg en de betekenis voor de arbeidsmarkt mbt rechten en zekerheid. Dat is nl wel een aandachtspunt.
     Gr. Fedde

4. Ik vraag me af of de toekomstige generatie(s) nog wel zit te wachten op een vaste baan. Het is dat een hypotheek verstrekker er nog steeds erg veel.waarde aan hecht, maar in feite is iemand die regelmatig van werkgever wisselt financieel stabieler dan iemand die vastgeroest zit in een vaste baan. Want iemand die gewent is om regelmatig een andere baan te zoeken, zal die makkelijker vinden denk ik. Iemand die al 10 jaar bij dezelfde werkgever zit zal het dan lastiger hebben.
   Daarnaast wil de toekomstige generatie ook niet vast zitten aan een baan of een huis. Ze willen ergens anders heen kunnen als ze dat willen.

   Het zijn vooral.de vakbonden die krampachtig tegen beter weten in vasthouden aan vaste banen, want dan zijn de werknemers lekker kwetsbaar en hebben ze vakbonden nodig om voor hun rechten op te komen. Een flexwerker regelt zelf zijn zaakjes en komt wel voor zichzelf op. Ook de pakketbezorgers, die hoor je zelf ook niet klagen.

   Met een contract voor onbepaalde tijd heb je werkgarantie voor 1 a 2 maanden (=opzegtermijn), bij een contract voor bepaalde tijd heb je soms voor jaren zekerheid.

   • Dag Gerrit,
     Een wat verlate reactie, maar ik ben het niet helemaal met je eens, Dat zit ‘m in de ongelooflijke verscheidenheid van de arbeidsmarkt. Jongere generaties hebben te maken met een veel anders ingerichte arbeidsmarkt waardoor er anders en flexibeler gekeken wordt naar arbeidsrelaties omdat het niet anders is. Dat zegt nog niet zoveel over de behoefte aan zekerheid.
     De mate waarin dat ervaren wordt als positief of negatief, hangt ook samen met de eigen kansen op die arbeidsmarkt. Ik vind het daarom lastig om eenduidige oplossingen daarvooor te vinden.

5. Wat een goed artikel! Dank je wel Fedde. Ik ben het hier roerend mee eens. Niet voor niets heb ik het boek Van werknemer naar ondernemer geschreven. Eens met Gerrit, de jongere generatie is helemaal niet bezig met een vaste baan, maar met werk vinden én/of creëren.

   Het zoeken naar zekerheden in de vorm van een vaste baan, was ingegeven uit onzekerheid, ook over eigen kunnen. Het gevolg was dat mensen niet aan hun mobiliteit werkten, met alle gevolgen van dien. Jongere mensen en slimme ouderen werken aan mobiliteit en schrikken niet zo van reorganisaties, flexibele contracten en mogelijk ontslag. Dat zijn ze al lang voor.

   De zekerheden van een vaste baan waren fijn om een (soms hoge) levensstandaard te dekken op basis van bezit van spullen. Ook daar zie je veranderingen. Mensen kijken veel meer naar hun uitgaven, de deeleconomie is hier ook een geweldig voorbeeld van.

   • Dag Leni,
     Dank je voor je compliment.
     Volgens mij zouden werkenden veel meer ondernemer moeten worden. Dat kan als zelfstandig ondernemer, maar ook in andere banen (ook “vaste” banen) kan je ondernemen. Zoek naar taken en opdrachten die je passen en blijf je daarop ontwikkelen. Ondernemen is in die context voor mij nog veel meer je kansen zoeken op de arbeidsmarkt, in een bedrijf of ergens anders of in andere vormen, mits je daarop voorbereid bent. De vorm van dat contract is dan niet zo boeiend meer.

6. Ben het niet eens met de reacties hier dat de nieuwe generatie geen vast contract meer wil. Ook daarin zijn, net als in oudere generaties, heel veel smaken. Het ligt deels aan je opleiding, voor een heel groot deel aan je opvoeding en ook aan je karakter.

   Iemand die echt niet kan omgaan met onzekerheid, zoekt schijnzekerheden, en dus een vaste baan. Of je het goed vind of niet, het is de realiteit. Ik ken genoeg praktijkvoorbeelden waar kinderen van mensen die altijd in de ‘extreme zekerheidszoekersbanen’ hebben gezeten (docenten, ambtenaren) ook echt niet anders willen. Dat is het hoogste streven, zo is dat ingeprent. Ongeacht de generatie.

   Mensen die leren op een andere manier dan ons schoolsysteem aanbiedt, die daarmee een ongelofelijke hekel hebben aan leren en ‘laag’ opgeleid zijn, willen snel een vaste baan doorgaans. Wederom, niet allemaal, maar meer dan genoeg.

   Laten we niet, net als bij ZZP’ers, denken dat er 1 groep is.

   • Dag Bas,
     Je reactie is een mooie aanvulling. De veelzijdigheid van de arbeidsmarkt laat zich niet dwingen in een one-size-fits-all-oplossing. Waarbij het inderdaad niet zo is dat de tegenstellingen jong-oud, vast-flex, hoog-,laagopgeleid etc. zo eenduidig zijn. Er zijn jongeren die vooral heel veel ervaring op willen doen en waarbij die flexibiliteit dan goed uitkomt, maar ook andersom zie ik dat; jongeren die graag een stabiel leven op willen bouwen en behoefte hebben aan vastigheid en voorspelbaarheid.

     Daarom pleit ik ook voor arbeidsmarktoplossingen die gericht zijn op inkomens- of bestaanszekerheden. Wanneer er een voorspelbare basis is voor inkomen, dan is het niet zo spannend meer in welke contractvorm je je werk doet. Als we ons richten op werk en werkenden en niet op de contractvorm, worden we ook verlost van de voortdurende discussies over “echte banen” versus de flexibilisering van de arbeidsmarkt.

     In mijn volgende artikel ga ik wat meer in op die risicoreductie die werk centraal moet stellen.

7. Een tweede punt dat ik nog even naar voren wil brengen is de keerzijde van het vaste contract: onderontwikkelde medewerkers. Ik zie vaak mensen in vaste banen die wel al vele, vele jaren bij dezelfde werkgever in dezelfde functie zitten die al heel lang niets meer aan hun ontwikkeling hebben gedaan (waarbij dat met grote regelmaat niet ligt aan de mogelijkheden die de werkgever biedt) waardoor ze eigenlijk niet meer functioneren. Niet op het niveau dat je zou willen tenminste.

   Zoals Malcom Gladwell in zijn boek ‘david & goliath’ schrijft: bijna alles ie een omgekeerde U curve. Meer is goed, tot je over de top heen gaat en dan wordt het slechter. Dat geldt voor zowel vast als flex. Vastigheid werkt vaak best goed, maar te vast heel veel negatieve kanten. Flex heeft zijn kwaliteiten, maar te flexibel heeft veel negatieve kanten. Balans is essentieel. Waar die ligt, daar hebben we geen idee van. Niet bij de extreme flex van flexwerkers nu, maar ook niet bij de ongelofelijke vastigheid van het huidige vaste contract.