Magnit 21 februari 2018 Eén reactie Print Waarom speelt de kleurentheorie nog geen rol in onze selectie van talent?Bijna iedereen weet tegenwoordig van zichzelf of hij een rood, geel, groen of blauw type is. Maar waarom selecteren we daar eigenlijk nog niet op?De een heeft het over de ‘DISC-methode’, de ander over Insights Discovery, weer een ander zweert bij de kleurentheorie van De Caluwé en Vermaak of Herrmanns ‘Brain Dominance Model’. Het zijn allemaal modellen die mensen indelen in verschillende kleurtypen. Kort gezegd staat ‘groen’ daarbij meestal voor de zorgzame, introverte, invoelende persoonlijkheid, ‘blauw’ voor de koele, rationele analyticus, ‘rood’ voor het impulsieve, extraverte, dominante winnaarstype, en ‘geel’ voor de inspirerende en creatieve ideeëngenerator. Sterk in opkomst Het lijken reuze handige handvatten om samenwerking te bevorderen. Niet zo vreemd dus dat ze sterk in opkomst zijn. Bijna elk team heeft inmiddels wel eens inzichtelijk gekregen welke types er met elkaar samenwerken, om zo wat meer onderling begrip te kunnen kweken. De kleurenmodellen mogen dan misschien wetenschappelijk (nog) niet onderbouwd zijn, zoals Patrick Vermeiren recent nog betoogde in een uitzending van BNR Werkverkenners, in de praktijk bewijzen ze elke keer hun waarde, aldus Sabina Ritsema-Branner in dezelfde uitzending. ‘Het maakt het makkelijker om met elkaar te communiceren. Het zorgt voor een gezamenlijke taal, zodat je elkaar beter begrijpt. Het is fijner om te zeggen: ‘Ik vind dat je nu nogal blauwig doet’ in plaats van dat je moet klagen dat iemand zo op de details zit.’ Waarom niet in selectie? Goed, de kleurenmodellen lijken dus in de praktijk goed te werken. Als een team eenmaal is samengesteld, helpen ze om het onderlinge begrip te versterken. Maar, zo kun je je afvragen, waarom worden ze dan zo weinig gebruikt in de fase ervóór, als een team wordt samengesteld? Tenminste; intern gebeurt het nog wel, maar extern nauwelijks. Of het nu om een vaste vacature of een interim opdracht gaat, zelden tot nooit zie je de vraag om een bepaald persoonlijkheidstype in de vacaturetekst. En omgekeerd is er ook bijna geen enkel LinkedIn-profiel te vinden waarop iemand zijn dominante kleur bekend maakt. ‘Ik denk dat de kleurenmodellen een nog onbekende parel voor recruiters zijn’, zei trainer Hans Zomer er recent over. ‘Terwijl ik ook geloof dat recruiters die de DISC-methodiek toepassen, nog succesvoller worden in het matchen.’ Als je weet welke kleur je kandidaat is, kun je er bijvoorbeeld je sollicitatie- of intakegesprek immers op aanpassen, zegt hij. Een kwestie van tijd? Zou het een kwestie van tijd zijn? Je zou kunnen verwachten dat hoe meer mensen getest zijn en zichzelf in een bepaalde kleurstijl weten te plaatsen, hoe meer deze terminologie gemeengoed wordt, en hoe meer het ook in selectie zal doordruppelen. Of zal toch Patrick Vermeiren gelijk krijgen en komen we erachter dat de kleurentheorie een niet-bewezen hype is, een trend die vanzelf weer zal overwaaien? Over enneagrammen en grafologen horen we de laatste tijd tenslotte ook weinig meer. Nog onontgonnen terrein De ‘wetenschap’ en ‘de praktijk’ zijn er ook nooit helemaal helder over wat nou het ideale team is. Moet je juist alle types erin hebben? Of juist mensen van zoveel mogelijk hetzelfde type? Is het wel zo slim een blauw type in een team van rode en gele mensen te introduceren? Of moet je dan juist weer voor een gele gaan? Dat maakt het niet makkelijker voor recruiters en hiring managers om hun voordeel met de theorie te doen. In die zin is het nog wel onontgonnen terrein. Maar als Ritsema-Branner gelijk heeft en de kleurenmodellen in de praktijk de communicatie daadwerkelijk verbeteren, dan kan het toch niet lang meer duren voordat vacatureteksten gaan vragen om ‘groene’ of ‘blauwe’ types, en ook op cv’s de dominante kleur wordt vermeld. Alles immers voor de perfecte match… Meer weten? tekst: Peter Boerman Brainnet, samenwerken Print Over de auteur Over Magnit Een goed ingericht inhuurproces kan naast tijd- en kwaliteitswinst ook forse kostenbesparingen opleveren. Bij strategische personeelsplanning hoort een professioneel ingerichte flexibele schil. Magnit (voorheen: Brainnet) adviseert organisaties bij het inrichten van hun flexibele schil. Wij ontzorgen organisaties volledig als het gaat om het zoeken en vinden van de juiste professionals, het opstellen en beheren van inhuurcontracten, de facturatie, realtime management informatie, leveranciersmanagement en het minimaliseren van inhuurrisico’s. Wij geloven in transparante samenwerkingsverbanden waarbij talent waarde toevoegt aan ondernemingen. Bekijk alle berichten van Magnit
Voor een optimale samenwerking en prestaties van een team is het waardevol als teamleden elkaars voorkeuren kennen o.a. over het verwerken van informatie en nemen van besluiten. Daarin is juist complementariteit belangrijk om alle aspecten in de overwegingen mee te nemen. Het bewustzijn dat in een team bepaalde kwaliteiten wellicht minder zijn vertegenwoordigd, kan helpen om hier extra aandacht voor te hebben. Wat minder ‘van nature’ aanwezig is kan vaak ook binnen het team gecompenseerd worden, want iedereen heeft alle ‘kleuren’ in meer of mindere mate in zich. De valkuil bij de ‘kleurensystemen’ is dat voorkeuren als eenzijdig vaststaand feit worden gezien: “jij bent rood, dus…”, terwijl het veel genuanceerder ligt. Het gaat veel meer om de dynamiek binnen het team en bewustzijn van de eigen en elkaars kwaliteiten voor een optimale samenwerking. Dit vraagt wel om deskundige begeleiding voor een goede uitleg en toepassing. Dat is het uitgangspunt van Insights. Simpelweg een kleurenvoorkeur gebruiken bij de selectie is dus te kort door de bocht. Tot slot: Insights Discovery heeft overigens wel een wetenschappelijke basis die inzichtelijk is.
