Grootste uitzendbureaus krijgen grootste klappen

Uit de data van de ABU, de brancheorganisatie waar vooral de grotere uitzenders aan verbonden zijn, is te zien dat het aantal uren gemeten die uitzenders ‘verkopen’ al precies één jaar aan het dalen is. De daling van omzet is al ruim een half jaar (7 periodes) gaande, terwijl de marges bij de grotere uitzenders al jaren onder druk staan en dit voor enkele grote partijen al in 2018 en in de eerste kwartalen van 2019 tot verlies leidde op de Nederlandse markt (*)

Wanneer we vervolgens inzoomen op de ontwikkeling van het aantal openstaande vacatures (bron jobfeed.nl/bewerking Intelligence Group), een index die sinds 2013 -op een maand na- alleen maar omhoogging, zien we sinds juni 2019 een serieuze daling. Inmiddels is de krimp meer dan 20% ten opzichte van een jaar geleden en deze daling lijkt zich eerder te versnellen dan dat deze afvlakt. Bij de 25 grootste intermediairs -goed voor 50% van de vacatures in deze arbeidsbemiddeling- is deze daling groter en sneller dan bij de rest van de markt.

Krimp

Mede ingegeven door de krimp binnen de Duitse Industrie/Autobranche, zien we dat in de logistieke keten minder vraag is naar personeel en er wordt de flexschil afgebouwd. Dat het kommer en kwel is impliceert de roep van FME-voorzitter Ineke Dezentjé voor de herinvoering van de deeltijd WW. In de logistieke waardeketen gaat het vooral om volume recruitment die – al dan niet door MSP-constructies vormgegeven – veelal gevoed wordt door de grotere partijen. De contracten/SLA’s waaronder geleverd moet worden, zijn vaak tot de laatste cent uit onderhandeld en in sommige gevallen wordt er zelfs onder kostprijs geleverd. Een situatie die nu de economie vertraagt extra pijn doet, én met de invoering van de WAB nog veel meer pijn gaat doen. Dit omdat met name de grotere partijen problemen hebben om de extra kosten en risico’s die de WAB met zich meebrengt, (deels) te verleggen naar hun contractpartijen. Veel grote uitzenders zitten dan ook in hun maag met de wurgcontracten die ze zijn aangegaan, de overhead die ze ervoor hebben ingericht gecombineerd met de afnemende volumes en de introductie van de WAB. Vandaag is het prettiger om Calimero te zijn.

Transactie model = pijn. Service is fijn

Veel van de grote uitzenders zijn op het transactiemodel gaan zitten. Centraliseren van vestigingen, inzetten op het verder specialiseren van onderdelen uit het recruitmentproces (sourcing, arbeidsmarktcommunicatie, assessments e.d.) en het automatiseren en digitaliseren zodat één intercedent/consultant veel meer uren kan wegzetten in de markt en meer en meer vertrouwt op systemen. De ingeslagen ontwikkeling kan alleen renderen bij hoge volumes en veel transacties (het transactie model/Excel Recruitment). Dat betekent veel inzet op tech en de menselijke touch er zoveel mogelijk uithalen. Lees: no touch. CV’s zijn commodities, en sollicitanten/opdrachtnemers mogen niet veel meer dan een paar euro’s per sollicitatie kosten (en dat doen ze dan ook!). In plaats van plofkippen, is hier sprake van ‘plofsollicitanten’.

Klein versus groot

Daar tegenover staan de kleinere en mid-sized bureaus die – waar de grote bureaus hun regionale vestigingen sluiten – extra lokale vestigingen openen. Bureaus die inzetten op service, het kennen van de kandidaat én de opdrachtgever/werkgever, oog hebben voor de menselijke maat en praten en acteren op het gebied van candidate experience. Het gaat hier zelden om toeleveranciers van MSP-constructies en/of grote volume recruitment projecten van enkele honderden uitzendkrachten/gedetacheerden. Het servicemodel maakt dat er vele hogere marges worden gemaakt, waarbij sommige partijen hun klanten zoveel ‘ontzorgen’ dat van een gezonde zakelijke relatie nauwelijks nog sprake is. Veranderingen in de economie hebben kleinere effecten op de business én de WAB leidt tot veel minder zorgen aangezien door de high touch relatie de kosten en risico’s makkelijker kunnen worden uitgelegd en verlegd. Daarbij is het ook interessant om te zien dat juist een aantal mid-sized bureaus in staat zijn om tech en touch heel concreet met elkaar te verbinden, o.a. door de implementatie van recruitment automation, data en verdere specialisaties binnen bepaalde recruitmenttechnieken. De stagnerende economie zal bij uitstek een kans van hen zijn om marktaandeel en omzet te winnen, daar waar de ‘grotere’ jongens vooral intern gericht zullen zijn met reorganisaties en schadebeperking. Derhalve is vandaag het servicemodel vooral fijn.

(*) het gaat hier om de uitzendmarkt en niet om andere gebieden zoals zp-bemiddeling en detachering, redactie ZiPconomy